“نام”ها و “آگاهی” تأملی در نسبتِ زبان، اندیشه و هستی
بخش ششم و پایانی/ ابن عربی از سه نوع تعلقِ انسان با اسماء به‌صورتِ زیر یاد کرده است: برای انسان به عنوانِ مظهر ویژۀ اسمای الهی سه نوع ارتباطِ خاص با هر اسمی تعریف شده است که به ترتیب عبارت است از:...
ادامه مطلب...
“نام”ها و “آگاهی” تأملی در نسبتِ زبان، اندیشه و هستی
بخش پنجم/ دکارت که از وی به عنوان پدر فلسفۀ جدید نام برده‌اند، از الگوی ریاضیات در تحلیل مفاهیمِ فلسفی بهره می‌جست و در پی یافتنِ مبنای متقن و خلل‌ناپذیری بود که بتواند پایۀ آگاهیِ ما قرار گیرد. او برای این...
ادامه مطلب...
“نام”ها و “آگاهی” تأملی در نسبتِ زبان، اندیشه و هستی
بخش چهارم/ ساده‌ترین راه‌حل آن بود که ویتگنشتاین متقدم از داوری کلی‌اش در پیوند به این‌که زبان تصویرِ واقعیّت است، عقب‌نشینی می‌کرد و تنها اسم و فعل را تصویرگرِ واقعیّت‌های ثابت و متغیّر می‌خواند و «حرف» را از این دایره بیرون...
ادامه مطلب...
“نام”ها و “آگاهی” تأملی در نسبتِ زبان، اندیشه و هستی
بخش سوم/ شیخ‌الرئیس ابوعلی سینا نیز ادراکاتِ عقلی را فارغ از مقولاتِ زمان، مکان، وضع و علیّت میسر نمی‌بیند و معتقد است که معرفتِ عقلی در ظرفِ همین مقولات ذهنی‌یی ریخته می‌شود که هستیِ زبانی دارد و علی‌الاصول شناختِ عقلی‌یی فارغ...
ادامه مطلب...
“نام”ها و “آگاهی” تأملی در نسبتِ زبان، اندیشه و هستی
بخش دوم/ به‌صورتِ عام، دو دیدگاه در نحوۀ دلالتِ لفظ بر معنا شهرتِ بیشتری دارد: ۱- دیدگاهی که دلالتِ لفظ را بر معنا توقیفی می‌داند؛ ۲- و نظریّه‌یی که بر توفیقی بودنِ دلالت لفظ بر معنا استوار است. نظریّۀ سومی نیز...
ادامه مطلب...
