افغانستان از ۳۶۵ روزِ سال را، ۱۱۵روزِ آن را در رخصتی سپری می‌کند. این در حالی‌ست که شماری از نهادهای داخلی و خارجی، روزهای شنبه را هم تعطیل می‌باشند.
روز جمعه، در کشور ما و در اغلب کشورهای اسلامی، تعطیل می‌باشد و این یک امر دینی محسوب می‌‌گردد. در یک سال، ۵۲ جمعه وجود دارد. اما شوربختانه در پایتختِ افغانستان برعلا‌وۀ روزهای جمعه، روزهای پنجشنبه نیز به دلیل آلوده‌گی هوا، تمام ادارت دولتی و اکثریت نهادهای خصوصی تعطیل می‌باشند. که با این حساب، کابل ۱۰۲ روزِ سال را در رخصتی و بیهوده‌گی می‌گذراند.
اما فراموش نباید کرد که ما در طول سال، روزهای دیگری هم رخصت هستیم، مانند روز اول سال نو، روزهای عید، روز گرامی‌داشت از قهرمان ملی و… روزهای دیگر. که این روزها نیز، ۱۵ روزِ سال را به خود اختصاص می‌دهند.
جالب‌تر این‌که بسیاری از موسسات و نهادهای داخلی و خارجی، روزهای شنبه هم به دلایلِ مختلف تعطیل‌ هستند. این نهادها و موسسات، شامل شرکت‌های مخابراتی، موسسات خارجی‌یی که برای کمک به افغانستان آمده‌اند و شماری از نهادهای تحصیلات عالی می‌باشند. این نهادها و موسسات محترم، روزهای پنجشنبه کار می‌کنند، اما روزهای جمعه و شنبه تعطیل می‌باشند. و هر کدام از این نهادها و موسسات برای این نوع تعطیلی، دلایل مختلفی دارند.
اما باید پرسید، آیا در این کشور چیزی به نام قانونِ کار وجود دارد تا این آشفته‌گی و نابه‌سامانی را درمان کند؟
در کشور ما وزارتی به نام وزارت کار و امور اجتماعی وجود دارد. اما این‌که چرا تا حال نتوانسته به این معضلِ اجتماعی بپردازد، پرسشی‌ست که تا کنون ‌پاسخی درخور نیافته است.
حالا پرسش اصلی این است که در کشور فقیر و نیارمندی مثل افغانستان، چه ضرورتی است که مردمِ آن ۱۱۵ روزِ سال را در تعطیلات سپری کنند؟ این رقم تعطیلی، به این معناست که ما نزدیک به یک ثلثِ سال را در بطالت به‌سر می‌بریم.
اما گاه این رخصتی، بیشتر از ۱۱۵ روز نیز می‌شود. زیرا بعضی اوقات، این روزهای رخصتی‌ در میانِ هفته می‌آیند و به این ترتیب، تمام هفته را رخصت می‌سازند.
این‌همه در حالی‌ست که افغانستان از هر لحاظ یک کشور عقب‌مانده شمرده می‌شود و نیاز به کار و کوششِ بسیار برای جبرانِ این پس‌مانی دارد. اگر به کشورهای همسایۀمان نگاهی بیاندازیم، حتماً این ضرورت را بهتر درک خواهیم کرد.
کشورهای منطقه در یک هفته فقط یک روز رخصتی دارند و این یک روز نیز مشخص است. شماری از این کشورها، روزهای یکشنبه رخصت‌اند، و شماری دیگر هم روزهای جمعه. اما گویا کارمندان ادارات افغانستان، از شدت کارها و وظایفِ خود به ستوه آمده‌اند و در یک هفته، به دو روز رخصتی برای استراحت و تفریح نیاز دارند!
از شوخی و تفصیل که بگذریم، کشورِ ما هم به فعالیتِ فکری و هم به کار فیزیکیِ بسیار ضرورت دارد، اما افسوس هنوز که هنوز است، از خوابِ غفلت بیدار نشده‌ایم. و در حالی که افغانستان، یکی از عقب‌مانده‌ترین کشورها در سطح جهان شمرده می‌شود، دولت از رخصتی‌ها و تعطیلاتِ بیهوده استقبال می‌کند و این یعنی: نهایت بی‌مسوولیتی و ناکاره‌گی!