ده‌ها میلیون دالر در جریان ده‌سال گذشته از سوی ادارۀ مرکزی استخبارات ایالات متحدۀ امریکا (سی آی ای) به دفتر ریاست‌جمهوری افغانستان سرازیر شده است تا بتواند در این کشور نفوذ و قدرتِ عمل داشته باشد.
روزنامۀ‌ نیویارک‌‌تایمز امریکا در گزارشی به نقل از مشاورین سابق و کنونی رییس‌جمهور کرزی نوشته است: سازمان سیا طی یک دهۀ گذشته، ده‌ها میلیون دالر را در بکس‌ها و پاکت‌های سربسته به دفتر حامد کرزی فرستاده است.
نیویارک تایمز، از قول خلیل رومان، که از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ رییس دفتر رییس‌جمهور حامد کرزی بوده، نوشته است که «ما این پول‌ها را پول ارواح» می‌دانستیم.
به گفتۀ آقای رومان، این پول‌ها محرمانه می‌آمد و محرمانه برداشت و مصرف می‌شد.
بر بنیاد این گزارش پول‌هایی که از جانب سیا به آقای کرزی فرستاده می‌شود، به هدف نفوذ سازمان سیا در افغانستان است؛ اما به جای آن، فساد را افزایش داده، فرماندهان شبه‌نظامی را قدرت‌مند ساخته و استراتژی خروج واشنگتن از افغانستان را به تحلیل برده است.
اما تا کنون سازمان سیا از اظهارنظر دربارۀ این گزارش خودداری کرده و وزارت خارجۀ امریکا نیز تاهنوز در این مورد اظهار نظر نکرده است.
هم‌چنین در روزنامۀ نیویارک‌تایمز، نقل قولی از کرزی و یا دفتر وی نشده است.
تازه‌ترین گزارش می‌افزاید که طی بیش از یک دهۀ گذشته، هر ماه پول نقد به دفتر حامد کرزی تحویل داده شده است. و از زمان آغاز جنگ، ارایۀ پول، یکی از رفتارهای معمولِ سازمان سیا در افغانستان می‌باشد.
پرداختِ این پول‌ها تحت نظارت رسمی‌یی که در سایر مواردِ کمک‌های نقدی اعمال می‌شود، قرار ندارد.
اما بر بنیاد گزارش، مدرکی در دست نیست که خود کرزی دریافت‌کنندۀ این پول‌ها باشد؛ بلکه ظاهراً این مبالغ در اختیار مشاور امنیت ملیِ
وی قرار می‌گیرد.
به گزارش نیویارک‌تایمز، بخش عظیمی از این پول به دست سیاست‌مداران و شبه‌نظامی‌هایی رسیده که با تجارت مواد مخدر و هم‌چنین بعضاً با طالبان در ارتباط بوده‌اند.
پیشتر از این نیز همین روزنامۀ امریکایی گزارش کرده بود که دفتر حامد کرزی ملیون‌ها دالر را از جمهوری اسلامی ایران به‌دست آورده است.
روزنامۀ نیویارک تایمز در شمارۀ روز یک‌شنبه ۲۴ اکتوبر ۲۰۱۰، نوشته بود که عمر داوودزی، دستیار ارشد آقای کرزی، از فدا حسین مالکی سفیر ایران در کابل، به‌طور مستقیم پول گرفته است.
نیویارک تایمز در آن زمان این موضوع را از قول یک مقام افغان که نخواسته نامش فاش شود، نوشته و افزوده که آقای داوودزی این پول را در داخل هواپیمای حاملِ آقای کرزی در جریان سفری به ایران در ماه آگوست سال ۲۰۰۹ میلادی گرفته است.
بر بنیاد گزارش، این پول یورو پولِ واحد اروپا بوده که در میان چندین پاکت به صورت یک بستۀ پلاستیکی به آقای داوودزی داده شده است.
در آن گزارش از قول منابع ایرانی و غربی آمده بود که «این پول بخشی از پول‌های ایران است که به صورت «سری و مداوم» برای خریدنِ صداقت و وفاداری آقای داوودزی و تأمین منافع ایران در کاخ ریاست‌جمهوری افغانستان به کار می‌رود.»
در آن گزاش گفته شده بود که عمر داوودزی و حامد کرزی بخشی از این پول‌ها را به شماری از اعضای مجلس، رهبران قومی و حتا فرماندهان طالبان می‌دهند.
در آن‌زمان بر بنیاد گزارش بی بی سی، فدا حسین مالکی سفیر ایران در کابل، از دادن پاسخ در مورد این اتهامات خودداری کرد، اما یکی از سخن‌گویان سفارت ایران به رسانه‌های محلی در کابل گفته بود که نوشتۀ نیویارک تایمز «شایعه» است.
وقتی این دو گزارش را مرور کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که ممکن است حامد کرزی از هر آدرسی پول به دست بیاورد؛ اما پول‌هایی که به گونۀ پنهانی به دست آمده‌اند، تا هنوز در راستای عمران و بازسازی افغانستان به مصرف نرسیده، بلکه در جهت‌هایی دیگر از جمله کمک به شورشیان، خرچ شده است.
با این‌همه بسیار ممکن به نظر می‌رسد که پاکستان نیز همه‌ساله پول قابل توجهی را به جیب ارگ بریزاند؛ اما تا کنون نشانی دال بر صحتِ چنین گمانی دیده نشده است. اگرچه برخی کارشناسان، رییس دفتر کنونی آقای کرزی را متهم به نزدیکی با پاکستان کرده‌اند؛ اما تا کنون سندی که نشان بدهد این کشور همه‌ساله یا هرماه چه مقدار پول را به کدام هدف و به کدام شخص در ارگ ریاست‌جمهوری به شکل پنهانی می‌دهد، وجود ندارد.
اگرچه با توجه به سیاستی که پاکستان در قبال افغانستان دارد، چنین امری بسیار محتمل به نظر می‌رسد؛ اما باید انتظار بکشیم که سال دیگر روزنامۀ نیویارک‌تایمز گزارشی را در این‌باره نیز نشر کند.
گزارش نشر شده در روزنامۀ نیویارک تایمز نشان می‌دهد پول‌هایی که به شکل پنهانی به ارگ ریاست‌جمهوری می‌رسند، حداقل بخش‌هایی از آن به طالبان تعلق می‌گیرد که خیلی تکان‌دهنده، وحشت‌ناک و سبب کاهش اعتماد مردم نسبت به نظام کنونی می‌شود.
شاید کشورهای زیادی مثل ایران و امریکا طی این سال‌ها به آقای کرزی کمک‌های این‌چنینی داشته باشند؛ اما شکی نیست که این کمک‌ها به هدف رساندن پول به طالبان نیست؛ زیرا قرار نیست که ایران و امریکا هر دو طالبان را از این طریق حمایت مالی کنند.
اما این‌که چه‌گونه از این پول‌های سیاه، استفادۀ نادرست صورت می‌گیرد و چه کسی این پول‌ها را به نفع طالبان خرچ می‌کند، قطعاً جای پرسش و پی‌گیری دارد. در صورتی که آقای کرزی از این ناحیه تشویش داشته باشد، باید به ارگان‌های کشفی و استخباراتی‌اش دستور فرماید تا چه‌گونه‌گی رسیدن پول امریکا و مصرفِ آن را به نفع طالبان و …، مورد بررسی قرار دهد.
هم‌چنان لازم است که کشورهای همسایه و جهان اگر قرار است کمکی به افغانستان داشته باشند، آن را به گونۀ بسیار شفاف و آشکار ارایه دهند، نه به گونه‌یی که ضررِ آن بیشتر از مفادش برای مردم افغانستان تمام شود.