نگرانی‌ها از استفادۀ کارت‌های اضافی که در انتخابات‌های گذشته سبب مشکلاتی شده بود، بار دیگر بالا گرفته است.
به نظر می‌رسد که کمیسیون انتخابات، هیچ تمهید تخنیکی‌یی برای جلوگیری از استفاده از کارت‌های اضافی، روی دست ندارد.
به تاریخ پنج جوزای سال روان، کمیسیون انتخابات، ثبت‌نام رای‌دهنده‌گان را آغاز کرد و قرار است به افرادی که واجد شرایط رای‌دهی شده‌اند و یا هم کارت اشتراک در انتخابات را مفقود کرده‌اند…، کارت‌ توزیع شود.
این در حالی است که در چهار انتخابات گذشته، نزدیک به هفده‌ونیم میلیون کارت توزیع شده بود و قرار است در این دور، چهار میلیون کارتِ دیگر نیز توزیع گردد که مجموع آن، به بیست‌ویک‌ونیم میلیون کارت برای شرکت در انتخابات می‌رسد.
اما گفته می‌شود که در حال حاضر پانزده تا شانزده میلیون فرد واجد شرایط رأی‌دهی در کشور داریم. پس اگر قرار باشد یک میلیون انسان از این میان، کارت‌های‌شان را بنا به دلیلی از دست داده باشند یا تازه واجد شرایط رأی‌دهی شده باشند، حداقل سه تا چهار میلیون کارت دیگر، اضافه از نیاز توزیع می‌‌گردد.
این کارت‌‌های اضافی برعلاوۀ کارت‌های تقلبی‌یی است که مثل گذشته در پاکستان به چاپ می‌رسد و تقلب‌کاران از آن استفاده می‌کنند. چنان‌که هم‌اکنون کسانی را می‌شناسیم و می‌شناسید که صدها و هزاران کارت ثبت‌نام را با خود دارند و می‌خواهند به نحوی از آن در انتخابات ریاست‌جمهوری و شوراهای ولایتی استفاده کنند.
در همین حال، کمیسیون مستقل انتخابات تا کنون آمار و ارقام مشخصی ندارد که نشان بدهد در یک ولایت چه تعدا افراد، واجد شرایط رأی‌دهی شده‌اند و چه تعداد کارت ‌در آن ولایت توزیع شده است.
با این وضع، چه‌گونه می‌توان جلو تقلب در انتخابات را گرفت و چه‌گونه از دادن رأی دوباره جلوگیری کرد؟
اگرچه مسوولان کمیسیون، از رنگ انگشتان به این مقصد یاد می‌کنند؛ اما شکی نیست که هیچ تضمینی از محفوظ ماندنِ رنگ در انگشت وجود ندارد و با مایعات مختلفی می‌‌توان آن را از بین برد.
هم‌چنان چند روز پیش، رییس کمیسیون مستقل انتخابات از مردم خواست تا در صورتی که یک کارت رای‌دهی دارند، برای به دست آوردن کارت بیشتر ثبت‌نام نکنند. اما به نظر نمی‌رسد که استفاده‌جویان به این نصیحت عمل نماینـد.
به نظر ما ـ در کنار این‌که در ساحاتِ ناامن نباید صندوق گذاشته شود ـ یگانه راهی که می‌تواند از تقلب در انتخابات جلوگیری کند، این است که از ابزار و وسایلی کار گرفته شود که بتواند به‌صورت اتوماتیک، جلوِ تقلب را بگیرد. به عنوان نمونه، استفاده از کمره‌ها و اسکنرها می‌تواند خیال تقلب را از ذهنِ تقلبکار بیرون سازد. زیرا اگر عکس چشم و نشان انگشتِ کسی که یک بار رای می‌دهد به گونۀ هم‌زمان گرفته و ثبت شود، حضور مجددِ او در هر مرکز رأی‌دهیِ دیگر ناممکن می‌گردد.
شاید یک چنین کاری هزینه‌بردار باشد؛ اما برای تضمین یک انتخاباتِ شفاف و به دور از تقلب، یگانه راه موثر شمرده می‌شود. استفاده از این ابزارها می‌تواند به روند رأی‌دهی کمک کند و نیز کار شمارشِ آرا را ساده‌تر سازد. زیرا در این صورت، فقط به همان میزان رأی می‌تواند در مرحلۀ شمارش آرا در یک مرکز رأی‌دهی قابل اعتبار باشد که کمپیوتر مرکز رای‌دهی از روی رقم نشان انگشتانِ ثبت‌شده به ما اعلام می‌کند.
از این‌رو، کمیسیون انتخابات باید این مهم را درک کرده و حمایت‌گران و تمویل‌کننده‌گانِ پروسۀ انتخابات را تشویق کند تا به تهیۀ این وسایل و ابزارهای لازم اقدام ورزند. در چنین صورتی، می‌‌توان از یک انتخابات با هزینه‌یی سنگین‌تر اما اطمینانی بالاتر برخوردار شد.