تشکر از این که حاضر به یک مصاحبه ویژه با ما شدید. نخست این که نظرتان در مورد انتقال مسوولیت‌های امنیتی از نیروهای خارجی به نیروهای افغان چیست؟

تصور اغلب این بوده که این پروسه یک پروسۀ نظامی است و هیچ تأثیری روی زنده‌گی اجتماعی افغان‌ها نخواهد گذاشت؛ اما به باور ما این پروسه روی زنده‌گی اجتماعی افغان‌ها و به ویژه بالای زنده‌گی زنان و فعالیت‌های شان در اجتماع نیز تأثیر گذار بوده است.
ما عملاً دیده‌ایم در ساحاتی که پروسۀ انتقال عملی شده، فعالیت زنان در آن مناطق محدود شده است.
پس از شروع پروسۀ انتقال در برخی ولایات اعضای شبکۀ زنان افغان در ساحه فعالیت شان با محدودیت‌هایی مواجه شده و نگرانی‌های خود را نسبت به این مساله به شبکه ابراز کرده اند.
شبکۀ زنان افغان به عنوان یک نهادی که در راستای تأمین حقوق زنان کار می‎کند، تصمیم گرفته تا تأثیر پروسۀ انتقال را بر روند زنده‌‎گی مردم را مطالعه نماید و به همین منظور ما یک تحقیقی را به راه انداخته ایم تا تأثیر پروسۀ انتقال را بر روند زنده‌گی و فعالیت اجتماعی و سیاسی زنان دریابیم.
این تحقیقات در ولایات کابل، هلمند، هرات، بلخ، سمنگان، لغمان و ننگرهار صورت گرفته است و دریافت‌هایی که از این تحقیقات به دست آمده این بوده که روند انتقال بالای زنده‌گی و فعالیت زنان و دختران تأثیر داشته و فعالیت اجتماعی زنان کم شده و در شماری از ولسوالی‌های دوردست مردم مانع مکتب رفتن دختران‌شان شده اند.
در سال ۲۰۱۴ پروسۀ انتقال تکمیل می‌گردد و قرار است در همین سال نیروهای خارجی افغانستان را ترک کنند، شما تصویری که از سال ۲۰۱۴ و پس از آن دارید، چیست؟
تصویری که از سال ۲۰۱۴ و پس از آن دارم، بسیار شفاف و امیدوار‌کننده نیست، به این دلیل که هنوز نیروهای امنیتی افغان آن درایت لازم را ندارند که بتوانند مسوولیت‌های امنیتی را به عهده گیرند و تحقیقاتی که تاحال صورت گرفته نشان می‌دهد که وضعیت امنیتی پس از خروج نیروهای خارجی بدتر خواهد شد که این مسأله برای زنان افغان خبر خوش نیست.
ناامنی‌ها فعالیت زنان را محدود خواهد کرد و مسألۀ مهم دیگر این که جامعۀ افغانی یک جامعۀ مرد سالار است و من تصور می‌کنم دست‌آوردهایی که زنان افغان طی ده الی یازده سال گذشته داشته‌اند نتیجۀ حضور جامعه جهانی در کشور بوده و من نگرانم که سال ۲۰۱۴ یک عقبگرد برای زنان افغان باشد، زیرا به باور من هنوز نگاه رهبران افغان نسبت به زنان تغییر نکرده است، بنابراین ما خواستار ادامۀ حضور جامعه جهانی در افغانستان هستیم.
نظر تان در بارۀ پروسه صلح چیست؟
صلح واژۀ زیباست و همه آن را دوست دارند؛ من هم دوست دارم و هر کوشش و تلاشی که به صلح بیانجامد، ستودنی است؛ اما سوال ما همواره این بوده که عدالت نباید قربانی صلح شود، زیرا صلح بدون عدالت معنی ندارد.
تلاش‌هایی که برای مذاکره با طالبان صورت می‌گیرد این نگرانی را به میان آورده که در این تلاش‌ها حقوق و دستاوردهای زنان به معامله گذاشته نشود، چرا که نگاه طالبان نسبت به زنان معلوم است، بنابراین مشارکت آنان در قدرت که از نظر من نتیجه نهایی مذاکرات خواهد بود، به مثابۀ زنگ خطر برای زنان افغان خواهد بود، هرچند زن افغان دیگر آن زن سال‎‌های قبل از ۲۰۰۱ نیست و زن افغان دیگر از حقوق سیاسی و مدنی خود آگاه است.