با عرض سلام و احترام به همۀ دوستان حاضر در این جلسه و ابراز سپاس از جناب احمد ولی مسعود که زمینۀ چنین نشست را فراهم کردند تا ما بتوانیم روی مسایل بسیار مهم با هم تبادل نظر و مشوره کرده و به نتیجۀ دلخواه برسیم.

اگر قرار بر این باشد که این نشست‌ها ادامه پیدا کند و به همان هدفی که داریم باید خود را برسانیم، پس باید کار ما در سه مرحله ادامه پیدا کند:
مرحلۀ نخست: طرح اجندای ملی باید مبتنی بر ایده‌های ملی باشد و ایده‌های ملی را مشخص بسازد، تا طرح مشترکی از این ایده‌ها داشته باشیم و این ایده‌های ملی فورمول‌بندی شود و به شکل یک چهار چوب تفاهم شده، مورد تأیید قرار گیرد.
در نشست امروزی که من شاهد برگزاری آن استم، چهره‌هایی حضور دارند که می‌توانند کارهای بسیار بزرگی را در راستای وحدت ملی انجام دهند؛ اما مشروط بر این که صداقت در این کار وجود داشته باشد، زیرا ما در بحران روشنفکری به سر می‌بریم.
باید به خاطر داشت که واژۀ روشن‌فکران تنها مربوط به افراد سیاسی نیست، روشنفکر کسانی که دریشی دارند و ریش خود را می‌تراشند و حتا در ضدیت با معتقدات اسلامی هستند، نیست؛ بل روشن‌فکران مربوط به تمام اقشار جامعۀ افغانستان می‌شوند و هر کسی که در این کشور مشغول کار فکری است، روشن‌فکر گفته می‌شود؛ اما جوهر و محتوای روشن‌فکری به پیش بردن جامعه به طرف آینده است، نه به عقب. محتوای روشن‌فکری روشن‌گری است، نه تاریکی؛ بنابراین می‌توان گفت که روشن‌فکران معتقد به علم و انقلاب فکری و پیش بردن جامعه به آینده‌های روشن هستند، ولو این که این روشنفکر یک عالم دین باشد، ملا امام باشد، یک دانشجو باشد، یا یک استاد دانشگاه. وظیفۀ ما این است که باید همۀ این افراد را باهم متحد بسازیم.
همان طوری که من قبلاً گفتم باید تمام این موارد را فورمول‌‎بندی کنیم؛ نخستین ایدۀ ملی که همۀ ما و شما را پیوند می‌دهد، دین مقدس اسلام و دوم وطن است.
چرا من وطن گفتم، چون وطن‌دوستی به کلی به فراموشی سپرده شده و اصلاً در عمل وطن را نمی‌شناسیم؛ بنابراین روشن‌فکران با همین ایده‌های ملی که همۀ مردم افغانستان را باهم پیوند، می‌دهد و از مسایل قرون وسطایی یعنی قوم‌گرایی، مذهب و سمت‌گرایی بیرون می‌کشد، باهم متحد شده و باهم کار کنند.
مسأله بسیار مهم دیگر منافع ملی است، نخست باید بدانیم که منافع ملی چیست؟
منافع ملی ارزشی است که نفع تمام مردم کشور در آن نهفته باشد؛ اما اگر این ارزش مربوط به یک قوم، قبیله و یا یک سمت باشد، پس منافع ملی نیست؛ بنابراین دفاع از منافع ملی ما را باید در سطح ملت قرار ‌دهد، ما را وابسته و مربوط به وطن بسازد و بالاخره ما را از لاک قومی بیرون ‌بکشد که تنها چنین ایده می‌تواند طرح یا ایده ملی باشد برای اجندای ملی که شما امروز آن را مطرح کرده‌اید.
به باور من در شرایط فعلی ایده‌های مردم می‌تواند مردم‌سالاری و دموکراسی باشد؛ دموکراسی یعنی حاکمیت مردم؛ بنابراین چنین ایده برای روشن‌فکران و جمعی که در این مجلس گردهم آمده اند، ایدۀ ملی باشد.
زمانی که ما این ایده را به عنوان یک ایدۀ مشترک پذیرفتم و مانند بعضی‌ها که از استعمال واژه دموکراسی وحشت دارند، نترسیدیم و آن را مبدأ و اساس کار خود قرار دادیم، در این صورت می‌توانیم مردم را در عرصۀ سیاسی شریک ساخته و آنان را از حاشیه بیرون بکشیم، پس باید روشفنکران مردم سالاری را یک بخش اساسی کار خود قرار دهند.
مرحلۀ دوم را که پیشنهاد می‌کنم همکاری، وحدت و به هم پیوسته‌گی همۀ ما برای دفاع و تحقق ایده‌های ملی است که تحقق ایده‌های ملی یک مقدار زمان گیر بوده و ممکن است که تا یک ماه به این مرحله برسیم.
مرحله سوم سال ۲۰۱۴ است و فریاد من همیشه این بود که اگر شانس ۲۰۱۴ را مردم افغانستان از دست دادند و نتوانستند از طریق یک نماینده با صلاحیت وارد عرصۀ سیاسی شوند، ما وطن را از دست خواهیم داد.