فرمانده نیروهای ایتلاف و ایالات متحده، یک بار دیگر بر اهمیت پیمان امنیتی میان افغانستان و ایالات متحده تأکید کرده و گفته است که امضای این پیمان به معنای تعهد پایدار ایالات متحده در برابر افغانستان و مبارزه با تروریسم است، و با امضای این پیمان، کشورهای منطقه خواهند دانست که ایالات متحده در پیِ یک افغانستانِ باثبات و امن می‌باشد.
در یک ماه اخیر، این دومین بار است که مقامات امریکایی بر امضای پیمان امنیتی تأکید می‌ورزند. چندی قبل، رییس ستاد مشترک ارتشِ آن کشور اظهار داشت که ایالات متحده مایل است تا ماه اکتوبر این پیمان با افغانستان امضا شود.
اما در این میانه، موضع حکومت افغانستان روشن نیست. به این معنا که آقای کرزی خود شدیداً مایل است تا این پیمان را به امضا برساند، حتا که برای گرفتن موافقت مردم، با تشکیل یک لویه‌جرگه ظاهرسازی هم کرد، اما امضای آن را همواره معطل گذاشته است.
دلیلِ این تعلل هر بار متفاوت بوده؛ طوری که گاهی عدم موافقت مردم، دلیل آن خوانده شده و گاهی هم بالا شدن پرچم طالبان در قطر عنوان شده و گاهی نیز عدم تعهد ایالات متحده نسبت به افغانستان. اما هیچ یک از این دلایل، واقعی و منطقی به نظر نمی‌رسیده‌اند.
طبق یافته‌های آگاهان، بهانه‌تراشی‌های آقای کرزی، تنها رویۀ این قضیه است. دلیل اصلی، خواسته‌های گروهیِ شخصِ اوست که تا کنون در پشت پرده جریان دارد و هیچ‌کدام از طرفین (آقای کرزی و ایالات متحده) به نتیجۀ مطلوب‌شان نرسیده‌اند.
یافته‌ها می‌رسانند که آقای کرزی سخت در پی متقاعد کردنِ ایالات متحده مبنی بر حمایت عام‌وتامِ آن کشور از نامزد مورد حمایت شخصِ اوست. اما ایالات متحده میان یک دوراهی گیر مانده است؛ این‌که از یک‌سو نمی‌خواهد از حکومت فاسد آقای کرزی در دور بعدی حمایت کند و وجهۀ بین‌المللی شخصی را که آقای کرزی برای ریاست جمهوری تعیین می‌کند، تضمین نماید، و از سوی دیگر نیز در پی آن است که پیمان امنیتی با همین حکومت امضا گردد. زیرا پنهان ماندن جزییات این پیمان، مؤید این نکته است که ایالات متحده، منافع زیادی در آن می‌داشته باشد و بدیهی است که اگر حکومتِ نسبتاً مردمی‌یی ‌به میان بیاید، تعدیلات زیادی در مواد این پیمان به‌وجود خواهد آمد.
بنا بر همین نکته است که آگاهان اذعان می‌دارند که این پیمان نباید با دولت آقای کرزی به امضا برسد. زیرا نه تنها که در راستای موافقت و عدمِ آن از مردم پرسیده نشده؛ بل‌که این پیمان امنیتی در حال حاضر به یک گاو شیری مبدل شده که آقای کرزی از آن برای منافعِ خود استفاده می‌برد.
در هر حال مسالۀ پیمان امنیتی، اکنون بحث داغِ حلقات سیاسی کشور است که اکثر رسانه‌ها و گروه‌های سیاسی، جوانبِ آن را به‌دقت شکافته‌اند و همین موضوع سبب شده که آقای کرزی و همراهانش در این‌باره به‌صراحت اعلام موضع نکنند.
اما با این‌همه، چانه‌زنی‌های آقای کرزی با ایالات متحده در پسِ پرده جریان دارد و معلوم نیست که در پایان، ایالات متحده به کدام راه خواهد رفت.
اما با تأکیدات پی‌همِ مقامات آن کشور، دیده می‌شود که عطش ایالات متحده برای به امضا رسانیدن این پیمان، به اندازه‌یی است که قریب می‌نماید به خواسته‌های آقای کرزی تمکین کند و این تمکین، همانا بزرگ‌ترین آرزوی آقای کرزی است که همواره در یک سال گذشته در پی برآورده‌شدنِ آن بوده است.