آزار دختران و زنان در کوچه و بازار به موضوع جنجال‌برانگیزی در افغانستان تبدیل شده است. شماری از دختران می‌گویند این آزارها گاهی فرصت‌های تعلیمی، تحصیلی و فعالیت‌های اجتماعی را از آنان می‌گیرد.
در یازده سال اخیر ده‌ها نهاد مدنی و تحصیلی به فعالیت آغاز کرده اند که به این سبب فضای نسبتاً بازتری برای فعالیت‌های تعلیمی، تحصیلی و اجتماعی زنان افغانستان فراهم شده است؛ ولی دیدگاه عمومی در رابطه با حضور زنان در اجتماع تغییر زیادی نکرده است.
دخترانی که حالا به مکتب، مراکز آموزشی و یا دانشگاه‌ها می‌روند، هر روز با پدیده آزار و اذیت خیابانی مواجه می‌شوند.
به گزارش دویچه وله، سمیرا، دانش آموز صنف یازدهم مکتب که خود مورد آزار قرار گرفته، می‌گوید چنین اذیت‌هایی هرچند که او را از عزمش برای ادامه تعلیم باز نداشته، ولی برایش دردسرساز بوده است.
این دختر دانش آموز می‌گوید یکی از همصنفانش که او را اذیت می‌کند، باری تا پشت دروازه خانه او را دنبال کرده و اعضای خانواده با دیدن چنین صحنه‌یی فکر کرده اند که دختر خانواده مقصر است. در حالی که به گفته سمیرا، این مساله کاملاً برعکس بوده است. او می‌گوید: «[اذیت کننده] حتا تا پیش خانه ما آمد. وقتی برادرم او را دید، به مادرم گفت و مادرم بالای من سر و صدا کرد که تو با بچه‌ها می‌گردی. در حالی که من چنین کاری نمی‌کنم».
سمیرا می‌گوید مشکل اصلی این است که خانواده‌ها به جای این که دختران را درک کنند و بدانند که دختران قربانی چنین اذیت‌هایی هستند، با مقصر دانستن آن‌ها زمینه و فرصت‌های تعلیمی را از آنان می‌گیرند: «درحالی که دختر هیچ کاری نکرده باشد، بازهم ملامتی برسر دختران می‌افتد. به خاطری که پسران تا خانه به دنبال آن‌ها می‌روند. هرچه که دختر بیچاره بگوید باز هم آن‌ها نمی‌فهمند».
اصلاح خانواده‌گی و اجتماعی
دخترانی که آزار و اذیت خیابانی را تجربه کرده اند، می‌گویند به دلیل ترسی که از آبروریزی دارند، نمی‌خواهند چنین قضیه‌ها را به پولیس بگویند. آن‌ها می‌گویند بهترین راه پایان دادن به این اذیت‌ها، تربیت خانواده‌گی و اصلاح اجتماع است.
لطیفه، یکی دیگر از قربانیان آزار خیابانی می‌گوید: «خودم وقتی مکتب می‌روم، بچه‌ها اذیت می‌کنند. نظرم این است که پسران از طرف خانواده و جامعه کنترل شوند تا خانم‌ها را اذیت نکنند».
به باور این خانم، خانواده‌ها به جای منع پسران‌شان از آزاردادن دختران، آن‌ها را تشویق می‌کنند و چنین تشویق‌هایی سبب می‌شود تا بستر اجتماعی آزار و اذیت دختران گرم‌تر شود.
نهادهای فعال حقوق زن با آن که بارها راهپیمایی‌ها و سمینارهایی را در رابطه آزار و اذیت زنان و دختران برگزار کرده‌اند، اما این پدیده هنوز در جاده‌ها، محل کار، بازار و مراکز تحصیلی دیده می‌شود.
با آن که پس از شکست طالبان، زنان و دختران حق تعلیم و تحصیل، و فعالیت‌های اجتماعی را به دست آورده‌اند؛ ولی زنان هنوز در سطوح مختلف با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند و عملاً نمی‌‎توانند از حقوق خود استفاده کنند.