اظهارات مقام‌های کمیسیون انتخابات و هم‌چنان مقام‌های امنیتی در مورد نا امن‌بودن نصف مراکز رای‌دهی در کشور به شدت نگران‌کننده و خطرناک می‎نماید.
بر بنیاد گزارشی که مسوولان کمیسیون انتخابات ارایه کرده‌اند ۳۰۰۰ هزار مرکز رای‌دهی در افغانستان با تهدیدات جدی مواجه اند.
هم‌چنان مقامات امنیتی کشور اعلام کرده‌اند که ۳۴۱۰ مرکز رای‌دهی برای انتخابات آینده ریاست جمهوری با تهدیدهای امنیتی رو به رو هستند.
مجبتی پتنگ، سرپرست پیشین وزارت داخله روز گذشته در نشست شورای امنیت ملی گفته بود که از جمله ۶۸۴۵ مرکز رای‌دهی که از سوی کمیسیون انتخابات، تعیین شده‌اند، نیمی از آن‎ها از امنیت کامل برخوردار اند.
همچنان در اعلامیه‌یی که از سوی دفتر مطبوعاتی ریاست جمهوری به نشر رسیده، آمده که در نشست شورای امنیت ملی به ارگان‌های امنیتی وظیفه داده شد تا برنامه تامین امنیت مراکز رای‌دهی را دوباره مرور کنند و زمینه‌های بهتر را به منظور برگزاری انتخابات آماده سازند.
هم‌چنان محمد یوسف نورستانی، رییس کمیسیون مستقل انتخابات نیز در نشست شورای امنیت ملی از مقامات امنیتی خواسته تا برای برگزاری انتخابات سراسری، در زمینه تامین امنیت بهتر بکوشند.
در همین حال رییس دبیرخانه کمیسیون مستقل انتخابات گفته است که اگر امنیت بیش از سه هزار مرکز رای‌دهی تامین نشود، این کمیسون نمی‌تواند انتخابات سراسری را در کشور برگزار کند.
این اظهارات نشان می‌دهند که برگزاری انتخابات در افغانستان می‌تواند از هم اکنون با خطر جدی مواجه باشد و در خطر قرار داشتن بیش از نصف مراکز رای‎دهی به معنای برگزار نشدن انتخابات هم است. زیرا ممکن است که تا چند ماه دیگر شماری از مراکز دیگر رای‌دهی نیز به تهدید نا امنی مواجه شوند تا منطق برگزاری انتخابات زیر سوال قرار گیرد.
اگرچه وزارت داخله پیشتر از این گفته بود که تنها نمی‌تواند امنیت ۲۴۹ مرکز رای‌دهی را تامین کند؛ اما حالا به نظر می‌رسد که وضعیت گونه دیگر شده است.
شکی نیست که در آن زمان وزارت داخله افغانستان آماده‌گی‌ها برای تامین امنیت انتخابات را به گونه مبالغه‌آمیز مطرح کرده بود؛ اما حالا به نظر می‌رسد که در اعلام تهدید ناامنی در بیش از سه‌هزار مرکز رای‌دهی هم نوعی مبالغه صورت گرفته باشد؛ به این معنا: اگر آقای کرزی نخواهد در افغانستان یک انتخابات جدی و سراسری برگزار شود، یا اصلاً انتخاباتی برگزار نشود، اعلان چنین گزارش‎هایی می‌تواند برای دست‌یافتن به این هدف مفید باشد.
از این‌رو ایجاب می‌کند که جریان‌های سیاسی، نهادهای مدنی و رسانه‌ها این گزارش را جدی بگیرند و آن را به عنوان زنگ خطری برای برگزار نشدن انتخابات قلم‌داد کنند و نگذارند مخالفان برگزاری انتخابات به چنین هدفی دست یابند.
این وظیفه حکومت افغانستان به خصوص نهادهای امنیتی است تا به هر وسیله ممکن زمینه را برای برگزار کردن یک انتخابات جدی و شفاف مساعد سازند و حکومت به هیچ دلیلی نمی‌تواند که از برگزاری انتخابات شانه خالی کند و هر کوتاهی در این زمینه می‌تواند به معنای گریز آقای کرزی از برگزاری یک انتخابات شفاف باشد.
اگر حکومت به‌راستی توانایی تأمین امنیت بیشتر از نصف افغانستان را ندارد، به این معناست که ما اصلاً حکومتی را شاهد نیستیم و در واقع نهادهای امنیتی و حضور هزاران سرباز خارجی که برای تأمین امنیت در افغانستان اند، به شدت زیر سوال می‌رود.
زیبنده است که آقای کرزی همه تلاش‌هایش را برای برگزارکردن یک انتخابات شفاف به خرچ دهد و باید از مصادره‌شدن انتخابات یا مهندسی آن جلوگیری شده و به آبرو و احساسات مردم افغانستان بازی صورت نگیرد؛ زیرا برگزار نشدن انتخابات و قبضه قدرت به هروسیله و امکانی که باشد، قطعاً عکس‌العمل‌های شدید و حتا ویران‌گری را در قبال خواهد داشت که مسوولیت آن به دوش آقای کرزی، همراهان و حاکمان موجود خواهد بود.