مقام‌های امنیتی گفته‎اند که یک نویسنده هندوستانی زن که قصه‌اش در فلم « فرار از طالبان» نمایش داده می‌شود، پس از برگشت‌اش به افغانستان برای تهیه یک فیلم مستند در مورد زنان این کشور کشته شده است.
قتل شوشمیتابانرجی، ۴۹ ساله که به روز چهارشنبه صورت گرفت، به سلسله حملات بر زنان در این کشور محافظه‌کار، نگرانی را نسبت به رو به خرابی گذاشتن حقوق زنان در این کشور جنگزده، در آستانه مرحله‌یی بر انگیخته است که درسال آینده بخش اعظم نیروهای بین‌المللی آنجا را ترک می‌گویند.
طالبان افغانستان دست داشتن در این قتل را رد کرده‌اند.
به گفته پولیس، بانرجی که داستان زنده‌گی‌اش را در زیر حاکمیت طالبان با عنون «یک زن بنگالی کابلی والا» نوشته است، در ولایت بی‌قانون پکتیکا از خانه‌اش ربوده شده و بیش از بیست گلوله بروی شلیک شده است.
جنرال دولت خان زدران فرمانده پولیس پکتیکا گفت: جسد او روز پنجشنبه نزدیک به یک مدرسه دینی در سه کیلومتری خانه اش پیدا شد.
دولت خان درحالی که گفت دراین زمینه برطالبان مشکوک می‌باشد، افزود: «افراد مسلحی ساعت ۱۱ بعد از ظهر چهارشنبه داخل خانه اش شدند، او را بیرون کشیدند وتوسط گلوله به قتل رساندند».
جانباز خان شوهر بانرجی که از مقر فرماندهی پولیس پکتیکا با رویترز صحبت کرده است، گفته است که او چهارشنبه شب صدای تق تق دروازه عقبی خانه‌شان را شنید.
او گفت: « من دروازه را باز کردم، دو فرد مسلح که بر روی‌شان دستار پیچیده بودند، مراباشدت پس زدند».
«آنها مرا لت وکوب کردند، چشمانم را بستند، دست‌هایم وپاهایم را بستند ومرا در اتاق قفل کردند. آنها همسرم را با خود بردند. در اوایل روز بعدی هنگامی که برخی اعضای خانواده به خانه آمدند و مرا پیدا کردند، من رها شدم ».
برخلاف برخی گزارش‌های رسانه‌یی، جانباز خان گفته است که بعد از برگشتن همسرش به افغانستان کدام تهدیدی ازجانب طالبان نشده بود.
ذبیح الله مجاهد یک سخنگوی طالبان دست داشتن گروه مربوطه‌اش را در این قتل رد کرده است.
درجریان سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ که طالبان بر افغانستان حاکمیت داشتند زنان از درس خواندن، رای دادن و بسیاری کارها منع شده بودند، به آنها اجازه داده نمی‌شد که بدون اجازه وهمراهی محرم مردانه از خانه بیرون بروند.
خانم بانرجی اهل کلکته در سال ۱۹۸۹ پس از آنکه با جانباز خان ازدواج کرد، به افغانستان رفت. او به دین اسلام گروید ونام‌اش را سیده کامله گذاشتند.
او برای رساندن دوا به بیماران یک کلینیک افتتاح کرد، اما درسال ۱۹۹۳ زندگی اش به طور دراماتیکی تغییر خورد. این مصادف با زمانی است که پس از سال‌ها جنگ، طالبان درجنوب افغانستان به حیث یک نیرو ظهور می‌کنند.
او درکتاب‌اش نوشته است: به دلیل آن که او از پوشیدن چادری یا برقع خود داری می‌کرد، او را بداخلاق خواندند و مجبورش گردانیدند تا کلینیک‌اش را ببندد.
او به پاکستان فرار کرد، اما توسط خانواده شوهرش پس به خانه آورده شد و درحبس خانگی قرار داده شد. چنانکه درکتاب‌اش نوشته است، او در سال ۱۹۹۴ با ایجاد تونلی در دیوار گلین خانه‌شان فرار کرد.
او فرار کرد، اما به زودی در نزدیک کابل بازداشت شد. با وجود خطر اعدام، طالبان را متقاعد ساخت تا او را به سفارت هندوستان بفرستند که دوباره در آن‌جا متوطن شد.
از روی قصه او در سال ۲۰۰۳ فیلمی با عنوان «فرار از طالبان» در بولیود هندوستان تهیه شد.
فهیم دشتی رییس اتحادیه ژورنالیسان افغانستان گفت : بانرجی هنگامی که کشته شد، می‌خواست فیلم مستندی در مورد وضعیت زنان در ولایت پکتیکا تهیه کند.
سواپان بیسواس ناشر هندی کتاب‌های او، به رویترز گفته است: او تصمیم داشت کتاب دیگری در مورد افغانستان بنویسد.
او گفت: «او از اینکه چیزی برای ارایه در نمایشگاه کتاب کلکته در اوایل سال جاری نداشت، غمگین بود، وبمن گفت که می خواهد به افغانستان برود تا برای کتاب نو اش مواد تهیه کند».
شیر شیندومخوپادهایای، نویسنده بنگالی می‌گوید: این حادثه «بسیار غم‌انگیز و بسیار تکان دهنده است. من او را همچون شهیدی می‌بینم. او زن شجاعی بود و در آنجا برای زنان کار می‌کرد».