توزیع کارت‌های رای‌دهی در کشور در حالی ادامه دارد که به گفته یک عضو کمیسیون انتخابات، کارت‌های توزیعی به مراتب بیشتر از افراد واجد شرایط خواهد بود. این عضو کمیسیون انتخابات، از قول اداره احصاییه کشور گفته است که ۱۳ میلیون واجد شرایط شرکت در انتخابات در افغانستان وجود دارد، ولی همین حالا هفده‌هزار کارت رای‌دهی توزیع شده و قرار است که در روزهای آینده، چهار میلیون کارت رای‌دهی دیگر هم از سوی کمیسیون توزیع شود. بر این اساس، کارت‌های رای‌دهی توزیع‌شده، تا زمان برگزاری انتخابات به نزدیک به دو برابر افراد واجد شرایط می‌رسد. این موضوع زمانی به نگرانی جدی می‌تواند تبدیل شود که شکل‌های دیگری از سوءاستفاده‌های انتخاباتی را در نظر بگیریم.
شاید کمیسیون انتخابات، توزیع بیش از اندازه کارت‌های رای‌دهی را یک مشکل کلان نداند، چون گفته می‌شود که استفاده از بیش از یک کارت به‌دلیل موانع و پیش‌گیری‌هایی که در مکانیزم برگزاری انتخابات در نظر گرفته شده، به وسیله یک فرد زیاد محتمل نیست و از جهتی یک نفر چه‌قدر خواهد توانست از کارت‌هایی که احتمالاً در اختیار دارد، استفاده کند که بر نتیجه انتخابات تأثیر آن‌چنانی بگذارد. پس از نظر کمیسیون انتخابات، توزیع زیاد کارت‌های رای‌دهی به عنوان یک معضل که کل انتخابات را متأثر کند، پنداشته نمی‌شود. ولی این موضوع با توجه به تجربه انتخابات در گذشته و زمینه‌هایی که برای سوءاستفاده می‌تواند خلق کند، جای نگرانی دارد.
فراموش نکنیم که در افغانستان تنها کمیسیون انتخابات نیست که می‌تواند به چاپ و توزیع کارت‌های رای‌دهی اقدام کند، بل چاپ و توزیع کارت‌های رای‌دهی و حتا فورم‌های شمارش آرا در آن سوی مرزها نیز انجام می‌شود. این نکته را باید در نظر داشت که برخی کشورهای همسایه افغانستان به چند دلیل تلاش می‌کنند که در انتخابات افغانستان، نقش و بازی خود را داشته باشند. نخست این‌که از نامزدهای مشخصی که می‌توانند منافع آن‌ها را تأمین کنند، به این وسیله حمایت کنند و دوم این‌که می‌خواهند وضعیت انارشی و هرج‌ومرج را بر انتخابات حاکم سازند. شاید خواست اصلی آن‌ها از ایجاد هرج‌ومرج انتخاباتی هم معطوف به همان هدفِ حمایت از نامزدهای خاص باشد. به هر حال، چنین اتفاقی در افغانستان در چند انتخابات گذشته رخ داده و حالا هم بعید نیست که برخی از کشورهای همسایه، از حالا به فکر تقلب در انتخابات آینده کشور باشند و یکی از راه‌هایی که می‌تواند به ایجاد تقلب دامن بزند، چاپ و توزیع کارت‌های رای‌دهی است. اگر چنین فکر کنیم که هشت میلیون کارت رای‌دهی بیشتر از تعداد افراد واجد شرایط از سوی کمیسیون انتخابات توزیع می‌شود و به همین مقدار هم از آن سوی مرزها وارد کشور می‌گردد، آن‌گاه چه اتفاقی خواهد افتاد؟
در مورد این‌که گفته می‌شود توزیع بیش از اندازه کارت‌های رای‌دهی زیاد هم نگران‌کننده نیست، جای اما و اگر وجود دارد. چرا چنین موضوعی مطرح می‌شود؟ اگر واقعاً کمیسیون انتخابات در پی انجام انتخابات شفاف و عادلانه در کشور هست، باید تمهیداتی را در نظر می‌گرفت که حداقل شمار افراد واجد شرایط مشخص می‌شد و از توزیع بیش از اندازه کارت‌های رای‌دهی جلوگیری به عمل می‌آمد. هرچند گفته می‌شود توزیع بیش از اندازه کارت‌های رای‌دهی در نتیجه انتخابات تأثیر کلانی نمی‌داشته باشد، اما نباید از یاد برد که همین غفلت و همین معضل انتخاباتی می‌تواند زمینه تقلب‌های کلان را به وجود آورد؛ به ویژه این مسأله وقتی نگران‌کننده می‌شود که در بیشتر مناطق کشور، امنیت به گونه لازم تأمین نیست و نظارت بر سازوکار انتخاباتی با موانعی روبه‌رو است. بنابرین، افرادی که بیش از یک کارت در اختیار داشته باشند، در مناطق ناامن به‌راحتی می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند. در انتخابات ریاست‌جمهوری گذشته دیدیم که در برخی مناطق صندوق‌های رای‌دهی به جای این‌که در محل‌های مشخص‌شده از سوی کمیسیون به وسیله رای‌دهنده‌گان پر شوند، در خانه‌ها و ادارات دولتی پر شدند.
گزارش‌های زیادی در زمان انتخابات سال ۲۰۰۹ منتشر شدند که بیان‌گر تقلب‌ گسترده در انتخابات بودند. این گزارش‌ها حاکی از آن بودند که برخی افراد با نفوذ محلی و یا مقام‌های محلی، کارت‌های رای‌دهی را در مناطق‌شان جمع‌آوری کرده و خود به‌جای دیگران در انتخابات شرکت کرده بودند. این را هم باید به پای نوع دموکراسی ارگ‌نشینان گذاشت که چیزی کم از یک نظام دیکتاتوری ندارد. اگر قرار باشد که افراد بانفوذ و مقام‌های محلی به‌جای اکثریت مردم افغانستان از رای آن‌ها سوء استفاده کنند، پس خوب است که کمیسیون انتخابات همان میزان رأی مورد نیاز قدرت‌طلبان را با صندوق‌های رای‌دهی به ارگ ریاست‌جمهوری انتقال دهد تا آقایان در کمال آرامش، انتخابات را آن‌گونه که لازم می‌بینند، به نفع فرد مورد حمایت خود برگزار کنند!
از جانب دیگر، نباید فراموش کرد که نفس توزیع بیش از حد کارت‌های رای‌دهی می‌تواند زمینه را برای تقلب‌های کلان‌تر و بزرگ‌تر فراهم کند. دزدی‌های کلان بدون شک از دزدی‌های کوچک آغاز می‌شود و این موضوع در مورد انتخابات نیز صادق است. اگر عده‌یی کارت‌های اضافی را در اختیار نداشته باشند، این فرصت نیز کمتر به‌دست می‌آید که به فکر تقلب و جعل در انتخابات بیفتند. شاید توزیع بیش از حد کارت‌های رای‌دهی، یکی از برنامه‌ها در راستای انجام تقلب در انتخابات آینده باشد. این موضوع نباید سطحی انگاشته شود و زمینه برای تقلب در انتخابات آینده از حالا به‌وجود آید. چون همین دستاویز کفایت می‌کند که اگر مشکلات بزرگ‌تری در جریان انتخابات دیده شود، مسوولان آن را به توزیع بیش از اندازه کارت‌های رای‌دهی نسبت دهند و از خود رفع اتهام کنند. زیرا به این وسیله به‌خوبی می‌توان از مسوولیت‌های خود در قبال انتخابات شانه خالی کرد؛ به این ترتیب که توزیع بیش از اندازه کارت‌های رای‌دهی، پای نهادها و اداره‌های دیگری را هم به میان می‌آورد و برای کمیسیون این زمینه را فراهم می‌کند که بگوید مسایل امنیتی و شمارش جمعیت، کار کمیسیون انتخابات نبوده است و باید نهادهای مسوول در این زمینه به نحو دقیق عمل می‌کردند.