با آن‌که قراین بیانگرِ آن است که حکومت برای فعالیت‌های انتخاباتی‌اش برنامه‌ریزی کرده است و به طور حتم در این انتخابات مطابق معیارهای قانونی عمل نخواهد کرد؛ اما موضع‌گیری‌های اخیر جامعۀ سیاسی و مدنی کشور نیز در این زمینه قابل توجه می‌باشد. یکی از تازه‌ترین موضع‌گیری‌ها، نشست خبریِ گروهی از نخبه‌گان و سیاسیون بود که تحت نام آجندای ملی هشدارهایش را به آدرس حکومت ارجاع داد. در نامه‌یی که برگزارکننده‌گانِ این نشست در دسترس رسانه‌ها قرار داده، نکات بسیار مهم و حیاتی مبنی بر برگزاریِ یک انتخابات شفاف و عادلانه تذکر رفته است که اگر قرار باشد حکومت نیتی برای برگزاری چنین انتخاباتی داشته باشد، باید خود را ملزم به اجرای همان نکاتی بداند که در این نامه آمده است.
اطمینان از عدم دخالت اعضای کمیسیون‌های انتخاباتی، تأمین امنیت روز انتخابات و عدم مداخلۀ حکومت، از مهم‌ترین نکاتی استند که برگزارکننده‌گان نشست ضمانت‌های آن را از آقای کرزی خواهان‌اند. اما تأسف آن‌جاست که تا کنون هر چه در این زمینه دیده شده، برعکسِ آن بوده است. طوری که آقای کرزی اعضای کمیسیون انتخابات را مطابق سلیقۀ خودش برگزید و یا حمایتش را به نحوی از نامزد مورد نظرش آقای زلمی‌ رسول اعلام کرد و هم‌چنین تأمین امنیت که به همه‌گان روشن است که به این آسانی ممکن نیست.
آن‌چه را که آجندای ملی به عنوان ضمانت‌ اعلام کرده، در واقع خواسته‌های جمیعِ مردم است که حکومت ملزم به اجرای آن می‌باشد. در حقیقت، لازمه‌های برگزاری یک انتخابات شفاف و عادلانه، همان نکاتی‌ست که برگزارکننده‌گان نشست اجندای ملی عنوان کرده‌اند. با توجه به عمل‌کرد حکومت، تردیدی نیست که رییس جمهور کرزی هرگز بر این نکات مکث نخواهد کرد؛ اما باید یادآور شد که تأکید بر ضمانت‌های یک انتخابات شفاف، تنها وظیفۀ برگزارکننده نشست آجندای ملی نیست، بل یکی از وظایفِ همه احزاب و فعالان جامعۀ مدنی است که باید بر آن تأکید داشته باشند. چنان که در همین نامه آمده است که حکومت باید از مشارکت فعال زنان و جوانان در انتخابات، از مأموریت‌های نظارتی نهادهای ملی و بین‌المللی در انتخابات و از شکل‌گیری تفاهم میان نیروهای سیاسی در راستای ایجاد یک دولت مشروع ملی حمایت کند و این نکته می‌نمایاند که رسیدن به ضمانت‌هایی که از آن تذکر رفته، بدون همکاری سایر نهادها میسر نیست.
بنابراین، همکاری همه احزاب سیاسی، گروه‌های مدنی و شخصیت‌های مستقل ملی و سیاسی در این زمینه لازمی ‌می‌نماید. از آن جایی که انتخابات یک نقطۀ عطف در این مرحله از تاریخ سیاسی کشور شمرده می‌شود و از آن جایی که اندک‌ترین اشتباه سیاسی ممکن است کشور را به عقب برگرداند، باید به این امر توجه جدی کرد.
نشست آجندای ملی به یک نکتۀ دیگر هم اشاره کرده که آن حمایت از شکل‌گیریِ تفاهم میان گروه‌های سیاسی است؛ درست نقطۀ مقابل حکومت که از همین اکنون در پی ایجاد تفرقه در میان احزابی‌ است که زیر عنوان اتحاد انتخاباتی جمع شده‌اند. بازی‌های حکومت برای برهم زدنِ این روند بر هیچ‌کس پوشیده نیست و احتمالاً این برنامه از این‌پس از سوی حکومت با جدیتِ بیشتری پی‌گیری خواهد شد که می‌باید احزاب و شخصیت‌های سیاسی ملی این نکته را نیز فراموش نکنند. قابل یادآوری است که حکومت ظاهراً از طرح آجندای ملی حمایت کرده و به خواسته‌های آن احترام گذاشته، اما در عمل هرگز قدمی ‌در این راستا برنداشته است که توجه به این امر نیز برای آگاهان ضروری به نظر می‌رسد.