حامد کرزی رییس‌جمهوری افغانستان، خود برای شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد به ایالات متحده نرفت و آقای زلمی رسول وزیر خارجۀ کشور را به این اجلاس فرستاد.
اهمیت این اجلاسِ سازمان ملل برای افغانستان این بود که آقای کرزی باید آخرین سفرش را به مجمع سازمان ملل و آخرین حضورش را در این نشست می‌داشت تا آخرین پیامش را به عنوان رییس‌جمهوری که چندماه دیگر وظیفه‌اش به پایان می‌رسد، به سرانِ جهان ابلاغ می‌کرد. اما این‌که آقای کرزی به این اجلاس نرفته، پرسش‌هایی را مطرح می‌سازد که به کدام دلیل و روی چه علتِ مهمی آقای کرزی از شرکت در این اجلاسِ بااهمیت انصراف داده و این کار را به زلمی رسول حواله کرده است.
در کنار همۀ حدس و گمان‌هایی که می‌توانند مطرح شوند، گمانِ ما این است که آقای کرزی حضور در کشور برای کار کردن روی تشکیلِ یک تیم انتخاباتی و ارایۀ نامزد مناسب برای انتخاباتِ پیش رو را به اشتراک در اجلاس سازمان ملل ترجیح داده است.
زیرا ۹ روز از آغاز روند ثبت نام نامزدان می‌گذرد، اما تاهنوز نامزدان اصلی ثبت نام نکرده‌اند و معلوم نیست که آقای کرزی از چه نامزدی به گونۀ جدی حمایت خواهد کرد.
به نظر ما، آقای کرزی با خود فکر کرده که اگر خودش شخصاً چند روز را برای شرکت در نشست سازمان ملل در این شرایط حساس صرف کند، بدون شک فرصتِ لازم را برای ایجاد یک تیم انتخاباتی و انتخابِ بهترین نامزد از دست خواهد داد. از این‌رو او منافع سیاسی تیمی‌اش را بر منافع ملی و دیپلماتیکِ افغانستان ترجیح داده است.
در همین حال، فرستادن زلمی رسول به عنوان نماینده افغانستان به اجلاس سازمان ملل نیز پرسش‌های مشابهی را ایجاد کرده است.
هرچند به رفتن زلمی رسول به عنوان وزیر خارجۀ افغانستان به اجلاس سازمان ملل خُرده نمی‌توان گرفت، اما مشکل این است که حالا وضعیت و موقعیتِ آقای رسول نسبت به گذشته فرق کرده و همین موجبِ گمانه‌زنی‌هایی شده است.
زیرا از چندی به این‌سو آقای زلمی رسول به عنوان نامزد مورد نظرِ حامد کرزی در انتخابات پیشِ رو مطرح شده و با گذشت هر روز این آوازه گرم‌تر و جدی‌تر نیز شده است. جدا از این، آقای کرزی در دیدار با پوتین در حاشیۀ اجلاس شانگهای گفته بود که تا کنون سه ـ چهار نفر خودشان را برای رقابت‌های انتخاباتی در افغانستان آماده کرده‌اند و یکی از آن‌ها زلمی رسول وزیر خارجه می‌باشد. در همین حال، آقای کرزی تلاش‌هایی را انجام داد تا شماری از چهره‌های سیاسی از جمله استاد عطا و استاد محقق را به عنوان معاونانِ زلمی رسول در انتخابات پیش رو با وی همراه سازد که نتیجه‌یی در پی نداشت.
با این حساب، موقعیت آقای رسول این بار نه تنها به عنوان وزیر خارجه، که به عنوان یکی از نامزدان احتمالی در انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان در این اجلاسِ سازمان ملل می‌تواند تبارز یابد. حالا اگر آقای کرزی به‌راستی آقای رسول را به عنوان نامزد مورد نظرِ خود به سازمان ملل فرستاده باشد، یا آقای رسول در این سفر بخواهد توجه شرکت‌کننده‌گان را به خود به عنوان نامزد مورد نظرِ آقای کرزی جلب کند و یا هم خودش را رییس‌جمهور آیندۀ افغانستان بنمایاند؛ مسلماً یک حرکت نادرست صورت گرفته که می‌تواند مورد اعتراض شدیدِ نامزدان ریاست‌جمهوری و انتقاد تندِ رسانه‌ها قرار گیرد.
اما این احتمال نیز وجود دارد که آقای کرزی با فرستادنِ آقای رسول به نشست سازمان ملل، عملاً دلِ او را خالی کرده باشد که نامزد مورد حمایت او، کسِ دیگری است و در این صورت نیز ماندن آقای کرزی در کابل، ریشه در بازی‌های انتخاباتی دارد و او با اعضای تیمش می‌خواهد روی انتخابِ یک نامزد مناسب به توافق برسد.
به هر رو آن‌چه مشخص است این‌که: نرفتن آقای کرزی به اجلاس سازمان ملل، اهمیت موضوع افغانستان را در این نشست کاهش خواهد داد.