معروف است که پزشکان به کسانی که از درد مفاصل رنج می‌برند، داشتن یک دست‌بند مسی را توصیه می‌کنند و دلیل این امر را هم کمبود یون‌های مسی در خون ذکر می‌کنند که با تماس دست‌بندهای مسی با پوست، بخشی از این کمبود جبران شده و از درد مفاصل کاسته می‌شود.
از سوی دیگر، محققین یکی از علت‌های بروز بیماری آلزیمر را رسوب یون‌های آلومینیوم در مغز عنوان می‌کنند.
تا چند دهه پیش، مردم ما رسم داشتند برای پخت غذا مخصوصاً خورش و آش، از دیگ‌های مسی استفاده می‌کردند و یک کفگیر آهنی هم داشتند که موقع پخت غذا دایم درونِ آن قرار می‌گرفت.
اما هیچ‌کس نمی‌دانست چرا باید این کفگیر درون قابلمۀ مسی قرار بگیرد، فقط می‌دانستند برای پخت غذا خیلی لازم است.
داستان از این قرار است که بدن (مخصوصاً مغز) برای سلامت و نشاط و کنترل اسیدلاکتیک و کورتیزول، به ۶ میلیارد یونِ مس نیاز دارد و به همین نسبت، به یون آهن.
کمبود یون مس باعث می‌شود شما دایم احساس رخوت و خواب آلوده‌گی و کسالت کنید و مدام فاژه بکشید. در ضمن هیچ کارخانۀ دارویی نمی‌تواند از یونِ یک عنصر برای شما دوا تهیه کند، و آن چیزی هم که به‌نام تابلیت آهن به خورد شما می‌دهند، شامل مولکول آهن هست که برای بدن هیچ کاربردی ندارد.
ولی تا این‌جا بدانید که غذا موقع پخت در درون دیگ مسی، از یونِ آزاد شدۀ این ظرف استفاده می‌کند و در بدن شما فوق‌العاده احساس نشاط و انرژی ایجاد می‌‌کند، دیگر از آن خمیازه کشیدن و کسالت خبری نیست و باعث طول عمر مفید و سلامتی جسم می‌شود.
ولی به‌تدریج دیگ‌های مسی و کفگیرهای آهنی از دور خارج شدند و مردم آن‌ها را به یک قیمتِ نازل فروختند و به‌جای آن‌ها دیگ آلمینیومی خریدند. اما هیچ کس نفهمید این‌همه دیگ مسی کجا قرار است برود؟
بعدتر هم که ظرف‌های استیل و تفلون و دیگر مزخرفات آمد که همه مدعی هستند غذا در آن زودتر می‌پزد و به تۀ دیگ نمی‌چسبد. ولی مردمِ ما خبر ندارند که همین یون‌های مضر در این ظروف، عامل سرطان هستند و یون سرب و آلمینیوم و … به‌راحتی می‌توانند درجا یک کودک شش‌ماهه را ظرف یک سال به بیماری‌های کمبود خونی و سرطان، و یک فرد بزرگ‌سال را در طی ۵ سال به بیماری‌های کبدی و خونی و طحال دچار کند و بعدش هم سرطان.
بنابراین، به همه پیشنهاد می‌‌شود که برای پخت غذا (مخصوصاً غذاهای آبکی) از دیگ مسی و کفگیر آهنی استفاده کنند.
حداقل برای یک بار هم شده، در عرض سه روز، اثر آن را روی بدن خودتان ببینید.