با آن‌که هنوز فهرست نامزدان ابتدایی از سوی کمیسیون انتخابات معرفی نشده است و تا زمان کمپاین رسمی‌ نامزدان فرصت زیادی باقی مانده، اما دیده می‌شود که این‌جا و آن‌جا برخی از کمپاین‌های پیش از وقت آغاز شده است. قانون انتخابات در این زمینه صراحت دارد و زمان دقیق آغاز کمپاین‌ها را مشخص کرده ولی با آن‌هم معلوم نیست که قانون با آنانی که قبل از وقت، آغاز به کارزار انتخاباتی می‌کنند، چه برخوردی خواهد کرد؟
تا کنون این کمپاین‌ها به دو شیوه صورت گرفته است. یکی آن که هواداران نامزدها از طریق شبکه‌های اجتماعی نظیر فیس بوک، توییتر، گوگل پلاس و نیز سایت‌های انترنتی به تبلیغ پرداخته اند. حتا تا جایی که از همین حالا جدال‌های لفظی میان طرف‌داران یک نامزد با هواداران نامزد دیگر آغاز گردیده و در برخی از موارد به دشنام‌های رکیک منجر شده است.
روشن نیست که با تبلیغات انترنتی نامزدان، مطابق قانون انتخابات افغانستان چه برخوردی صورت می‌گیرد؟ آیا این گونه تبلیغات می‌تواند عدول از قانون شمرده شود و اگر می‌شود، پس چرا کاری علیه آن صورت نمی‌گیرد؟
شیوۀ دیگر نیز تبلیغات از طریق رسانه‌های گروهی داخلی، به ویژه رسانه‌های چاپی و تصویری است که از چندی به این‌سو به نظر می‌رسد. شماری از رسانه‌ها به صورت علنی به تبلیغِ پیش از وقتِ نامزدان مورد نظرشان می‌پردازند.
و اما در این میانه نکتۀ دیگری نیز قابل توجه و تاکید است که باید به آن اشاره کرد این‌که در سال‌های گذشته و در انتخابات‌های قبلی، در ایام کمپاین، نامزدان بی‌هیچ قیدوشرطی پوسترها و عکس‌های‌شان را به در و دیوار شهر می‌چسپاندند. چنان که نه ملکیت شخصی مدنظرشان بود و نه هم ملکیت عام و اماکن دولتی. هرچند کمیسیون انتخابات بارها، نقاطی را که در آن جا باید تبلیغات انتخاباتی صورت بگیرد، مشخص کرده بود اما با آن هم نامزدان توجهی نکردند که در نتیجه شماری از آنان جریمه‌های نقدی نیز شدند. این طرز کار باعث شد که چهرۀ شهر به طرز وحشتناکی تغییر کند. زیرا، نامزدان پس از آن که انتخابات تمام شد، عکس‌های پخش شدۀ شان را از در و دیوار شهر جمع نکردند و حتا برخی از این پوسترها تا کنون موجود است. از این‌رو باید به خاطر داشت که حفظ محیط زیست و زیبایی شهر حتا از شرکت در انتخابات مهم‌تر می‌نماید و اگر این نامزدان واقعاً خدمت به مردم مد نظرشان است، باید از همین اکنون از نصب پوسترها و عکس‌های تبلیغاتی‌شان در امکان عمومی ‌و ملکیت‌های شخصی مردم بپرهیزند.
نکتۀ ضروری دیگر در این انتخابات، توصیه‌یی برای کمیسیون است که نگرانی‌هایی مبنی بر دخالت این نهاد در انتخابات خیلی بالاست. اکثراً به این باور اند که اعضای کمیسیون انتخابات بنابر دلایل سیاسی نمی‌توانند بی‌طرفی‌شان را در انتخابات حفظ کنند. این باور هم بنابر تجربه‌های قبلی و نیز گزینش اعضای این کمیسیون از سوی رییس جمهور به میان آمده است. از این‌رو، باید به یاد داشت که کمیسیون انتخابات ماهیتاً یک نهاد بی‌طرف است و مطابق قانون تا ختم پروسۀ انتخابات باید این بی‌طرفی‌اش را حفظ کند. حالا بر فرض اگر چنین نشود و آن‌چه اکنون مایۀ نگرانی است به حقیقت بدل شود، بی‌تردید که پروسۀ انتخابات را دچار مشکل جبران‌ناپذیری خواهد ساخت. اما در کال باید توجه داشت که انتخابات برای مردم افغانستان به عنوان یک فرصت سیاسی برای رهایی کشور از بحران مطرح است و باید همه جریان های سیاسی و نهادهای مدنی تلاش‌های شان را برای تبدیل کردن نتخابات به یک فرصت مناسب برای گذار به سوی تحول و تغییر و بهترسازی وضعیت عمومی بسج کنند.