در حال حاضر دست‏‎کم ۱۲۰۰ افغان برای ارتش آلمان در افغانستان کار می‌کنند. آنها هراس دارند که پس از بیرون رفتن نیروهای آلمانی از کشور هدف حملات انتقام جویانۀ طالبان قرار بگیرند. آلمان برای پذیرفتن آنها آماده‌گی نشان داده است، اما موانعی بر سر این راه وجود دارد.
شمار افغان‌هایی که برای نیروهای آلمانی مستقر در افغانستان کار می‌کنند، در زمان‌های بسیار حساس تا به ۱۵۰۰ تن می‌رسید. یکی از این افغان‌ها صفی الله ساحل است، که از سال ۲۰۰۶ به این طرف با سربازان آلمانی در کندز همکاری دارد. او همواره ترس دارد که با بیرون رفتن قطعات آلمانی از افغانستان هدف سوءقصد شورشیان قرار بگیرد.
ساحل می‌گوید: «اگر آن‌ها (طالبان) مرا پیدا می‌کردند، شاید در برابر دروازۀ خانه ام می‌ کشتند.» ساحل می افزاید که طالبان هر آن کسی را که برای آلمانی‌ها در افغانستان کار می‌کند، خاین می‌دانند و تحت تعقیب قرار می‌دهند. اکثریت این همکاران افغان که بیشتر به عنوان ترجمان، راننده، آشپز و یا پهره دار برای آلمانی‌ها کار می‌کنند، از عمل انتقام جویانۀ طالبان در هراس اند.
وعدۀ کمک
حکومت آلمان وعده داده است افغان‌های را که برای قطعات آلمانی در افغانستان کار کرده اند و اکنون جان شان به صورت مشخص در خطر باشد، به آلمان می‌خواهد. هنس پیتر فریدریش، وزیر داخلۀ آلمان گفت: «ما هیچ کسی را در خطر تنها نمی‌گذاریم. آنهایی که به خاطر کمک به ما حالا در معرض خطر قرار می گیرند، طبعاً به آلمان می آیند».
امید نوری پور، سخنگوی سیاست امنیتی حزب سبزهای آلمان از عملکرد حکومت کشورش در قبال همکاران افغان نیروهای آلمانی انتقاد می‌کند. او می گوید که بسیاری از این افغان ها مدت طولانی اصلاً نمی دانستند که می توانند به آلمان بروند. او همچنان از بروکراسی زیاد و عدم شفافیت این روند انتقاد می کند.
نوری پور به دویچه وله گفت: «در بسیاری از مسایل اشتباه وجود دارد. اول این که هیچ نشانه ای از پذیرش گستردۀ افرادی که به حفاظت نیاز دارند، دیده نمی شود. همۀ آنها به این حفاظت نیاز ندارند، اما آنهای که نیاز دارند، باید به آلمان پذیرفته شوند. همچنان خانواده های شان باید پذیرفته شوند. ما از یک رقم محدود این افراد سخن می گوییم. تنها حرف زدن کافی نیست، بلکه باید واضح گردد که افراد مواجه با خطر پذیرفته می شوند.»
نوری پور افزود که بررسی تقاضانامه همکاران افغان نیروهای آلمانی بسیار طول می کشد و گاهی هم برای شان جواب رد داده می شود.
پذیرش سه مرحله یی
حکومت آلمان درخواستی هر فرد را به صورت جداگانه بررسی می کند. برید جنرال میشائیل فیتر، که در چارچوب قطعات بین المللی در شمال افغانستان مسؤول رسیدگی به امور کارمندان افغان است، می گوید: هر متقاضی نخست باید نزد آمران محلی خود مراجعه کند و ثابت بسازد که خود و خانواده اش در معرض خطر قرار دارد.
فیتر رئیس کمیسیون بررسی وضعیت کارمندان افغان است که پس از تثبیت موجودیت خطر در برابر آنها، تصمیم اتخاذ می کند. در این کمیسیون از جمله نمایندگان وزارت خارجه، داخله و دفاع آلمان نیز حضور دارند. آنها بر مبنای یک فهرست معیارها نظر خود را برای پذیرش افغان ها به آلمان ارایه می کنند. فیتر می گوید برای هر کارمند افغان که به طور «مشخص» یا «نهانی» در معرض خطر قرار داشته باشد، شانس رفتن به آلمان داده می شود. در مرحلۀ سوم و نهایی، وقتی کارمند افغانی واقعاً بخواهد به آلمان برود، توصیۀ کمیسیون نامبرده به وزارت داخلۀ آلمان راجع می شود، که تصمیم نهایی را در مورد اتخاذ می کند.
تا کنون تنها ۳ تن وارد آلمان شده اند
بر اساس آمار ارایۀ شدۀ اردو و وزارت داخلۀ آلمان، تا کنون ۲۸۹ افغان در رابطه با وضعیت امنیتی شان نگرانی نشان داده اند، که از آن جمله تقاضای ۲۷۵ تن بررسی شده است. بر اساس این بررسی ها ۱۷۳ هکار محلی با خطرات «مشخص» و یا «نهانی» روبرو اند. به قول یک سخنگوی وزارت داخلۀ آلمان، ۲۳ تن از این افراد برای خود و خانوادۀ شان جواب مثبت دریافت کرده اند. آنها می توانند همسر و فرزندان خود را به آلمان ببرند و در آنجا اجازۀ اقامت و کار را دریافت کنند. تا حال تنها سه افغان، که در گذشته با قطعات آلمانی در افغانستان کار کرده اند، وارد آلمان شده اند.
وزارت داخۀ آلمان به این باور است که همه افغان های که برای ارتش آن کشور در افغانستان خدماتی را انجام داده اند، آرزوی رفتن به آلمان را ندارند و برخی از آنان تنها دریافت سهولت ها، مثل یک کمک مالی را از سوی حکومت آلمان انتظار دارند.