امرالله صالح/    ۱۲-عقرب/۱۳۹۲

طیاره‌های بی پیلوت امریکایی در نشانه‌گیری و کشتن طالبان پاکستانی خیلی موثر اند، اما همین طیارات اجازه و برنامه کشتن رهبران طالبان افغانی و شورای مشهور کویته در خاک پاکستان را ندارند. گفته میشود که حتی تعدادی از رهبران طالبان به اصطلاح افغانی به‌خاطر مذاکرات و هماهنگی بیشتر با «مقامات « به اسلام آباد سفر کرده اند. این چندمین رهبر تحریک طالبان پاکستان است که به کمک مستقیم امریکا کشته می‌شود. یعنی امریکا تهدید امنیتی علیه اردوی پاکستان را تحمل نمی‌کند و آن را تهدید علیه خود می‌داند. اما در مقابل نه‌تنها که هیچ یک از عضای شورای کویته کشته نشده‌اند، بلکه برای آن‌ها دفاتری در قطر و دیگر جاها نیز پیشنها می‌گردد. در حالیکه تروریست هر کسی که باشد و از هرکجایی که باشد تروریست است، اما این عملیات‌های سلیقه‌یی شک و گمان را در رابطه به معیارهای دوگانه تشدید می‌‍بخشد. در خونخواری ، بی‌رحمی و نوع دیدگاه طالبان افغانی و پاکستانی هیچ تفاوتی وجود ندارد. تفاوت این است با یکی ارتش پاکستان مخالفت دارد و دیگری را کمک می‌کند و متحد خود می‌داند. جهت‌گیری امریکا سوال عمیق در اذهان به‌وجود می‌آورد. قشر استراتژیست افغانستان نباید از کنار این سوال به آسانی عبور کند. برای متحدین ما تعریف دشمن سلیقه‌یی شده است، ما نیاز به تقلید و پیروی کور کورانه نداریم.