بخش نهم

این راهی است که همۀ نویسنده‌گان و سخنرانانِ موفق بدان عمل می‌کنند:
-۱ مرحلۀ اول: در آغاز باید با بررسی پیرامون موضوع، اطلاعات لازم را کسب نموده و لیست ایده‌هایی که باید در نوشته بیاورید را تهیه کنید و آن‌ها را به نظم درآورید و ایده‌های اضافی را حذف نمایید. منابعی که ایده‌های اصلی نوشته را در اختیار قرار می‌دهند عبارت‌اند از: تجارب شخصی، شنیده‌ها و آن‌چه را که می‌توان از طریق شنیدن به‌دست آورد، خوانده‌های قبلی و آن‌چه را که باید دربارۀ موضوع خواند. این مرحله شامل تهیۀ اطلاعات است. پس از بررسی، تحقیق و جمع‌آوری اطلاعات و مراجعه به منابع گوناگون، مطلب نوشته در ذهن شما شکل می‌گیرد.
۲- مرحلۀ دوم طرح: ایده و اطلاعات به‌دست آمده را جمع‌آوری کنید و بر روی کاغذ بیاورید، چندبار بررسی کنید و ایده‌های غیرضروری و اطلاعات، اضافی را حذف کنید. در این مرحله در حقیقت بدنه و متن مطالب نوشتۀ شما از طریق منابعی که مراجعه کردید، به‌دست آمده است.
۳- مرحلۀ نوشتن: یادداشت‌ها و نوشته‌هایی که تا این‌جا جمع‌آوری کرده‌اید و در گام اول و دوم طرح آمده نمی‌تواند، به سبب اختصار، نداشتن نظم و ترتیب، به نوشتۀ اصلی ربط دهید. در این نوشته خود ترتیب طبیعیِ بیان موضوع را در نظر بگیرید و بر اساس آن، به نوشتن بپردازید. مثال بزنید، مقایسه کنید، از آمار کمک بگیرید، از نقل قول استفاده کنید و متضاد مساله و نقیض قضیه را تشریح کنید.
۴٫ مرحله سوم: پس از آن‌که بدنه و متن مطالب تهیه گردید، آیا انتظار دارید که خواننده‌گان نوشتۀ شما، همه‌چیز را بدانند؟ لازم است که شما در آغاز اطلاعات به آن‌ها بدهید و سپس موضوع اصلی را برای آن‌ها بیان کنید. هر نوشته شامل سه بخش است: مقدمه، متن و نتیجه.

ارتباط‌های بصری
آیا این امکان وجود دارد که بگوییم منظور از ارتباط بصری چیست؟ عملاً هر چیزی که در مقابل چشم ظاهر می‌شود، می‌تواند مفهوم ارتباط بصری داشته باشد: ابر، گل، یک طرح فنی، کفش، یک اعلان، یک سنجاقک، یک بلگرام (از لحاظ شکل ظاهری)، یک پرچم و تصاویری که مانند تصاویر دیگر هستند، از ارزش‌های متفاوتی بر حسب موضوعی که در آن گنجانیده شده، برخوردار اند و اطلاعات مختلفی را به ما انتقال می‌دهند.
ارتباط بصری، زمانی که به صورت اتفاقی رخ می‌دهد، می‌تواند به وسیلۀ در یافت‌کننده‌اش، خواه به عنوان پیامی علمی و خواه به عنوان پیام زیبایی‌شناسی یا هر چیز دیگر، آزادانه تفسیر شود. در حالی که یک ارتباط بصری عمدی، باید بدان گونه‌یی دریافت شود که تمام منظور فرستنده را منعکس کند.
ارتباط بصری عمدی نیز به نوبۀ خودش می‌تواند از دو جنبه بررسی شود: اطلاعات زیبایی‌شناسی و اطلاعات علمی. برای اطلاعات علمی که محتوای زیبایی‌شناسی آن‌ها در نظر گرفته نمی‌شود، می‌توان مواردی چون طرح‌های فنی یا عکس از جزیانات تازۀ روز، اخبار تصویری، تلویزیون، یک علامت راهنمایی و از این قبیل را مثال زد. منظور از اطلاعات، پیامی است که ما را از چه‌گونه‌گی رابطۀ حجم‌های یک ساختار سه‌بُعدی، از روابط تصادفی‌یی که در جریان یک تغییر شکل صورت می‌گیرد، مطلع می‌کند.
اما نظر به این‌که شناخت زیبایی برای افراد مختلف یک‌سان نیست، بلکه به تعداد ملت‌ها و به تعداد جمعیت دنیا درک‌های مختلفی از زیبایی‌شناسی وجود دارد؛ می‌توان زیبایی‌شناسی خاص را در طراحی فنی یا در عکسی از جریانات روز پیدا کرد. اما در این مورد لازم است که طراحی بصری، طرح را داده‌های عینی قابل درک برای ما بیان کند.۹:ص۷۳
به این ترتیب، ما این قواعد را برای سهولت در تحقیق تعیین می‌کنیم، اما آماده هستیم که آن‌ها را تغییر دهیم و یا این‌که در مقابل تفسیری روشن‌تر از مساله، آن‌ها را نادیده بگیریم.