به دلایل نامعلوم، حکومت افغانستان از نامزدی عضویت در شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۲۱ میلادی، انصراف داده است.

محمود صیقل آگاه مسایل بین‌الملل می‌گوید: «افغانستان یک شانس داشت که در سال ۲۰۲۱ عضویت شورای امنیت سازمان ملل متحد را کسب کند؛ اما حکومت افغانستان بنابر دلایلی که تا هنوز مشخص نیست، از عضویت در این شورا انصراف داده است.»
او گفت: «زمانی‌که حامد کرزی به هند رفت، نماینده‌گی افغانستان در سازمان ملل متحد در نیویارک، نامه‌یی را به گروپ آسیا پسی‌فیک که عضو سازمان ملل متحد است، تسلیم کرده و در آن نگاشته که افغانستان از نامزدی خود برای عضویت در شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۲۱ منصرف شده است».
او افزود: «درهمان روزی که نماینده‌گی افغانستان نامۀ انصرافی را تسلیم گروپ آسیا پسی‌فیک کرده بود، هندوستان یک نامه به همین گروپ ارسال کرده و خواستار نامزدی برای عضویت در شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۲۱ شده است».
صیقل گفت: «تمام این موارد نشان می‌دهد که یک تفاهمی میان حکومت حامد کرزی و هندوستان صورت گرفته؛ اما مشخص نیست که رییس‌جمهور کرزی در بدل چه امتیازی، عدم عضویت افغانستان در شورای امنیت سازمان ملل متحد را به هند واگذار کرده است».
وی تاکید کرد: «عضویت افغانستان در شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۲۱ یک مسالۀ بسیار مهم و ارزشمند برای مردم افغانستان بوده و ملت افغانستان در همان سال برای عضویت در این سازمان سخت نیازمند بودند».
این آگاه بین‌الملل اضافه کرد: «حکومت حامد کرزی باید به مردم افغانستان پاسخ دهد که روی کدام دلایل و بنابر چه محاسباتی از منافع کلان ملی افغانستان منصرف شده و در بدل چه امتیازی منافع طولانی‌مدت افغانستان را بر منافع کوتاه‌مدت شخصی خود ترجیح داده است».
صیقل همچنان گفت، سفرهای منطقه‌یی حامد کرزی زمانی صورت گرفت که از عمر حکومت‌‌اش چیزی باقی نمانده و این کشورها هم به همین دلیل از رییس‌جمهور کرزی استقبال خوبی کردند، چون فکر کردند که آخرین سفر وی خواهد بود.
به باور او، سفرهای منطقه‌یی کرزی زمانی صورت گرفت که تنش‌هایی میان او و اوباما بر سر امضای پیمان امنیتی بالا گرفته؛ چون که امضای این پیمان به همان اندازه که با مسایل افغانستان گره خورده، تاثیراتی هم بالای اوضاع منطقه نیز دارد.
به گفتۀ این آگاه بین‌الملل، ایران ظاهراً مخالف پیمان امنیتی افغانستان با امریکا است؛ اما بنابر معلوماتی که ما داریم، این مخالفت‌ها درحدی نیست که در زمان حکومت احمدی نژاد بود.
وی تأکید کرد، از سوی دیگر مقامات ایران و کشورهای منطقه این را می‌دانند که افغانستان در سال ۲۰۱۴ سخت نیازمند کمک‌های جامعه جهانی و به خصوص امریکا است که هیچ کشور دیگری توانایی فراهم‌سازی آن را ندارند.
وی می‌گوید: «تقاضای حامد کرزی مبنی بر کمک‌های تجهیزات نظامی هند به افغانستان نشانگر دیپلوماسی «لادوسپیگری» حکومت افغانستان بود که سبب ایجاد حساسیت‌های فراوانی گردید و خود هند هم از چنین دیپلوماسی سخت ناراحت به نظر می‌رسید. شاید هند در قدم نخست چند هیلی‌کوپتر به افغانستان کمک کند؛ اما در نهایت این کشور در موقفی قرار ندارد که تمام ضروریات نظامی افغانستان را فراهم کند و از سوی دیگر، تنش‌ها میان هند و پاکستان این اجازه را نمی‌دهد که هندوستان افغانستان را در ساحۀ امنیتی کمک کند.
صیقل همچنان افزود: «چون ما دیپلوماسی آرامی نداریم که منافع ملی مردم افغانستان را تعریف کند؛ بنابراین ما بسیار نگران استیم که چنین دیپلوماسی موافقت‌نامه میان هند و افغانستان را آسیب نرساند.»
گفته می‌شود که افغانستان از جملۀ اعضای موسسین شورای امنیت سازمان ملل متحد است، اما هیچگاه موفق نشده تا عضویت این سازمان را کسب کند.
این در حالی است که هندوستان و پاکستان از جملۀ کشورهایی اند که هفت بار موفق به عضویت در شورای امنیت سازمان ملل شده اند.
شورای امنیت سازمان ملل متحد یکی از ارگان‌های سازمان ملل متحد است که وظیفۀ پاسداری از امنیت و صلح بین‌الملل را بر عهده دارد و براساس منشور سازمان ملل متحد، حیطۀ قدرت شورای امنیت شامل اعزام نیروهای پاسدار صلح، تصویب تحریم‌های بین‌المللی و اعطای اجازه استفاده از نیروهای نظامی علیه کشورهای متخاصم است.شورای امنیت سازمان ملل متحد چهارده عضو دارد که پنچ عضو آن دایمی و نه عضو آن برای دو سال به طور انتخابی عضویت را کسب می‌کنند.