قهرمانی فوتبال افغانستان در رقابت‌های جنوب آسیا، بزرگ‌ترین افتخار ورزشی افغانستان در سال گذشته بود. جدا از بعد ورزشی رویداد، جشن مردمی که برای این قهرمانی در خیابان‌های افغانستان به‌راه افتاد، نه‌تنها در یک سال و یک دهه پسین که شاید در چند دهه اخیر، اتفاقی تازه و بی‌پیشینه بود.
ده‌ها هزار پیر و جوان، با نواخته شدن سوت پایان بازی در شهر کاتماندو، در شهرهای افغانستان به خیابان‌ها ریختند و تا نیمه‌های شب، این قهرمانی را جشن گرفتند. مردم افغانستان حتی در سال‌های دور نیز، چنین رویدادی را به‌یاد نداشتند که یک پیروزی ورزشی، سبب جشن و پایکوبی شبانه در خیابان شود.
بر اساس آماری که یک شبکۀ تلویزیون خصوصی ـ در همان زمان ـ اعلام کرد، سیزده ملیون نفر در افغانستان بینندۀ فینال جنوب آسیا بودند و این رقم، ریکارد بیشترین بینندۀ تلویزیونی را در این کشور شکسته است.
افغانستان با پیروزی برابر بوتان و سریلانکا و تساوی برابر مالدیو با هفت امتیاز از گروه دوم، به مرحلۀ نیمه‌نهایی، صعود کرد. در این مرحله در یک بازی سخت و نفس‌گیر، افغانستان نیپال میزبان را در برابر بیش از بیست و پنج‌هزار تماشگرش، حذف کرد و راهی فینال شد تا در برابر هند بایستد.
ده‌ها هزار پیر و جوان از پیروزی افغانستان در برابر هند در خیابان‌های این کشور تجلیل کردند
افغانستان در دور پیش نیز در فینال برابر هند بازی کرده بود و پس از اخراج دروازه‌بانش، شکست سنگینی را متحمل شده بود. این بازی برای تیم افغانستان، حکم فرصتی برای انتقام را داشت. با آغاز بازی فینال، مصطفا آزادزوی در همان دقایق ابتدایی دروازۀ هند را گشود تا خیال مردم افغانستان اندکی راحت شود. در نیمۀ دوم، این سنجر احمدی بود که تیر آخر را زد و با به‌ثمر رساندن گل دوم، قهرمانی را قطعی کرد.
افغانستان، با این قهرمانی به بازی‌های «چلنج‌کپ» صعود کرد و در صورت قهرمانی در این بازی‌ها که در اواسط سال ۲۰۱۴ برگزار می‌شود، به‌طور مستقیم به جام ملت‌های آسیا صعود خواهد کرد.
کرکت و سلام به‌جام جهانی
تیم ملی کریکت افغانستان در سال ۲۰۱۳ راه خود را به سوی جام جهانی باز کرد
کرکت افغانستان، مثل همۀ سال‌ها در سال ۲۰۱۳ نیز، افتخار آفرید؛ اما این‌بار افتخاری بسیار بزرگ که صعود به جام‌جهانی نامیده می‌شود.
مسابقات کرکت بیست‌آوره در امارات متحدۀ عربی در جریان بود و افغانستان بازی سختی را در برابر کینیا داشت. اما خبر پیروزی برابر کینیا، یک‌باره کشور را با موجی از شادمانی روبرو ساخت. بیشترینه شادمانی به دلیل این بود که افغانستان با این پیروزی، سهمیۀ حضور در رقابت‌های جام جهانی کرکت را به‌دست آورد که در سال ۲۰۱۵ در استرالیا برگزار می‌شود.
صعود تیم کرکت به جام جهانی، شادمانی مقامات ارشد کشور، از جمله رییس‌جمهوری را نیز در پی داشت و وی با پیام تبریک و دادن هدیه، ملی‌پوشان کرکت را تشویق کرد.
کابل، میزبانی پس از چهار دهه
پس از سی‌و‌شش سال، افغانستان میزبان یک بازی ملی فوتبال بود. این بازی در ورزشگاه شش‌هزار نفری «پروژۀ گل» در کابل برگزار شد و افغانستان میزبان تیم ملی پاکستان در یک بازی دوستانه بود. طعم این میزبانی زمانی شیرین‌تر شد که افغانستان بازی را با حساب قاطع سه ‌بر صفر برد و ورزشگاهی پر از جمعیت، سرشار از فریاد و خوشحالی شد.
سنجر احمدی در دقیقه ۱۹، آرش هاتفی در دقیقه ۵۷ و معروف محمدی در دقیقه ۷۱ سه گل تیم افغانستان را به ثمر رساندند و نخستین تجربۀ میزبانی پس از نزدیک به چهار دهه، خوش‌آیند و به‌یاد ماندنی بود.
میزبانی این بازی از یک‌سو فرصت دیدن بازی تیم ملی را از نزدیک، برای شهریان پایتخت فراهم کرد و از سوی دیگر، آغازی برای میزبانی بازی‌های ملی شد. مسأله‌یی که فوتبال افغانستان را با زیان‌ زیادی مواجه کرده بود. پیش از آن، تیم ملی افغانستان بازی‌های رسمی‌اش را در کابل میزبانی نمی‌توانست و بیشترینه شهر دوشنبه تاجیکستان، به‌جای کابل میزبان بازی‌های تیم ملی این کشور بود.
یک سال، یک ستاره‌: منصور فقیریار
فقیریار اخیرا از سوی شبکه تلویزیونی ESPN دومین فوتبالیست برتر سال آسیا انتخاب شد
منصور فقیریار، دروازه‌بان تیم ملی فوتبال افغانستان بی‌هیچ تردیدی، خبرسازترین و بهترین ورزشکار سال در افغانستان بود. او با دریافت فقط یک گل در تمام بازی‌های جنوب آسیا و درخشش خیره‌کننده‌اش در بازی نیمه‌نهایی برابر نیپال (دفع دو پنالتی)، نقش بزرگی در رسیدن افغانستان به قهرمانی داشت. عنوان «پر ارزش‌ترین بازیکن» جنوب آسیا، همزمان با جام قهرمانی، به‌گونۀ فردی به فقیریار تعلق گرفت.
پس از بازگشت کاروان تیم ملی به کابل، رئیس جمهوری و مقامات کشور نیز، از منصور فقیریار به‌طور جداگانه تقدیر به‌عمل آوردند.
فقیریار در واپسین روزهای سال ۲۰۱۳ میلادی، افتخار دیگری آفرید و به‌انتخاب شبکۀ جهانی ESPN، دومین فوتبالیست برتر سال آسیا، شد. کارشناسان شبکۀ «ای.اس.پی.ان» عنوان کرده اند که دروازه‌بان‌ها به ندرت در این فهرست قرار می‌گیرند، اما درخشش فقیریار آن‌قدر بوده است که او نه‌تنها در میان ده چهرۀ برتر فوتبال آسیا قرار بگیرد که در این میان، مقام دوم را نیز بگیرد.
سومین افتخار فقیریار نامزدی‌اش برای جایزۀ «پدیدۀ سال» ورزش در ناحیۀ شرق آلمان است. در رای‌گیری که تا روز ششم سال نو میلادی ادامه خواهد یافت، فقیریار با اختلاف زیادی در صدر ایستاده است و اختلاف آرا، نشان می‌دهد که او را از همین اکنون برندۀ این افتخار نیز باید دانست.