۲۴ روز دیگر، جشن جهانیِ نوروز به میزبانی افغانستان برگزار می‌گردد. این برنامه که میزبانی آن، همه‌ساله میانِ کشورهای منطقه در چرخش است، در سال نوِ خورشیدی در منطقۀ پغمانِ شهر کابل برگزار خواهد شد. به نظر می‌رسد که دولت افغانستان از مدت‌ها قبل برای این مراسم آماده‌گی گرفته و یک مکانِ مناسب را نیز تدارک دیده است. اما به‌رغم این آماده‌گی، چند چالشِ عمده فرا راهِ این جشن باستانی وجود دارد که اشاره به آن‌ها خالی از فایده نمی‌باشد.
چالش نخست، مصادف شدنِ این مراسم با برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری است. قریب دو هفته، برگزاری این دو برنامه از هم فرق دارند که اولی یک موضوع فرهنگی، و دومی ‌یک قضیۀ سیاسی و در عین حال حیاتی می‌باشد. از آن‌جا ‌که مراسم نوروز در بحبوحۀ کارزارهای داغِ انتخاباتی برگزار خواهد شد، احتمال می‌رود که انتخابات سایۀ سنگینِ خود را بر این جشنِ بزرگ بگستراند و این در حالی است که تا کنون هیچ تبلیغی برای این مراسمِ مهم و فرهنگی از سوی حکومت صورت نگرفته است. در ضمن، اجندای حکومت برای هرچه بهتر و بزرگ‌تر تجلیل شدنِ آن نیز روشن نیست. جای نگرانی این‌جاست که در سال‌های گذشته، کشورهایی چون ازبکستان، ایران و… هرکدام در نوبت میزبانی‌شان، به بهترین و شایسته‌ترین وجه، جشن جهانیِ نوروز را برگزار کرده‌اند؛ اکنون که نوبتِ افغانستان رسیده، مبادا با وضعِ موجود نحوۀ برگزاری آن مایۀ شرمساری‌ همه شود!
نکتۀ مهمِ دیگر در این زمینه، تأمینِ امنیتِ مراسم نوروز است که با توجه به وضع امنیتی موجود، شدیداً این دلهره و هراس وجود دارد که امنیت مراسم توسط شورشیان مختل شود. در سال‌های پسین با توجه به سیاست‌های نادرستِ رییس‌جمهور کرزی، نیروهای مخالفِ نظام چنان قوت یافته‌اند که می‌توانند در ایمن‌ترین نقاط عملیات اجرا کنند. بدیهی‌ست که این نیروها بنا بر ایدیولوژی‌یی که دارند از ریشه با مسایلی چون نوروز مخالف‌اند و از همین اکنون قابل پیش‌بینی‌ست که این مراسم را آرام نخواهند گذاشت. اما در همین زمینه، یک نکتۀ دیگر نیز قابل یادآوری‌ست که در سال‌های پسین برخی گروه‌ها و نهادها پیدا شده‌اند که زیر چتر کار فرهنگی، عملاً در پی تبلیغِ قرائت‌های نادرستِ مذهبی و سیاسیِ خودشان‌اند. این گروه‌ها هر سال در ایام سال نو، دست به تبلیغ علیه نوروز زده‌اند و آن را سبوتاژ کرده‌اند. این گروه‌ها خلاف ادعاهای فرهنگی بودن‌شان، به کارها و تبلیغاتِ سیاسی می‌پردازند و متأسفانه از سوی حکومت و مجریان قانون نیز بازخواست نمی‌شوند. بنابراین، احتمال می‌رود که تحت تأثیر نگرش‌های سیاسی و جزم‌گرای این گروه‌ها، برگزاری جشن نوروز باستانی سبوتاژ گردد و به‌جای رعایتِ شأن و شکوه آن، به برگزاری یک برنامۀ ناقص و مختصر بسنده شود؛ چیزی که از همین اکنون قابلِ پیش‌بینی‌ست اما برنامه‌های پیش‌گیرانۀ حکومت در این زمینه، ناروشن!
اما نکتۀ نگران‌کننده و قابل توجه دیگر در این زمینه، ترکیب کمیسیون برگزاری این جشن است. بر بنیاد برخی از گزارش‌های تأییدناشده، اشخاصی از سوی حکومت در این کمیسیون گماشته شده‌اند که برخی از آن‌ها به‌طور کل، قوم‌پرست و شوونیست‌اند. برخی از آگاهان امور فرهنگی در این زمینه اظهار نگرانی کرده و می‌گویند که نشود افکار شوونیستی این افراد، روی برنامه‌های نوروزی در روز برگزاری این جشن اثر منفی بگذارد و به جای این‌که مراسمِ بزرگ و جهانی نوروز را به شکل ملی برگزار کنند، از آن نوعی مراسم قومی ‌بسازند؛ طوری که شأن و شکوهِ این مراسم در ایام میزبانی افغانستان، نزد همسایه‌گان و کشورهای منطقه کاملاً به زمین بخورد.
در هر حال، تمام نگرانی‌هایی که در بالا از آن‌ها یاد شد، قابل مکث‌اند. بنابراین، آن‌چه که در وهلۀ اول مهم به نظر می‌رسد این است که اگر در این رویداد، دستِ سیاست دخالت کند، هر یک از این نگرانی‌ها محقق خواهد شد. اما اگر حکومت و کمیسیون برگزاری، به‌دور از دغدغه‌های سیاسی، مذهبی، قومی ‌و…، در تلاشِ برگزاری یک مراسمِ کاملاً ملی و فرهنگی باشند؛ نه تنها که مایۀ مباهاتِ افغانستان، که مایه وحدت و نزدیکیِ گروه‌های قومی، مذهبی، فرهنگی و حتا سیاسی در سطح کشور خواهند شد.