یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که افراد توان‌مند در نگارش رزومۀ کاری خود دارند، این است که مهارت‌های بسیار زیاد در زمینه‌های متنوع را می‌نویسند و فردی که رزومه را می‌بیند، نمی‌تواند تشخیص دهد توانایی اصلیِ این فرد در چه زمینه‌یی است.
رزومه از اصلی‌ترین نکاتی‌ست که در استخدام هر فرد ایفای نقش می‌کند. وقتی آن را با انواع مهارت‌ها پُر کنید، احتمال استخدامِ خود را افزایش می‌دهید. نوشتن مهارت‌ها به هیچ عنوان بد نیست اما این را در نظر داشته باشید، هرچه رزومۀ خود را پربارتر بنویسید، همان‌قدر وظایف و مسوولیت‌های شما بیشتر خواهند شد.
افراد توان‌مند با این اشتباه در نگارش رزومه، در انتها به نتیجه می‌رسند که فقط در حال کار کردن هستند و مهارت‌های واقعیِ آن‌ها نادیده گرفته شده است. این افراد عموماً مراحل زیر را پشت سر می‌گذارند:
– مرحلۀ اول: افراد توانا بسیار مستعد موفقیت و به انجام رساندنِ پروژه‌ها هستند و سریع استخدام می‌شوند.
– مرحلۀ دوم: دیگران مهارت‌های آن‌ها را می‌بینند و برای‌شان کار تعیین می‌کنند.
– مرحلۀ سوم: افراد سخت‌کوش و توانا به شهرت می‌رسند. همه او را به عنوان فردی می‌شناسند که در مواقع نیاز به کمک و مشاوره، همیشه آن‌جا حاضر استند.
– مرحلۀ چهارم: افراد موفق همیشه همۀ پروژه‌ها را به بهترین شکل به نتیجه می‌رسانند اما از این نکته غافل می‌شوند که استعدادهای درونیِ بیشتری دارند و ما آن را نقطۀ مشترک استعداد، اشتیاق و بازار می‌نامیم. این دقیقاً جایی است که شرکت و کارمند هر دو آن را از دست می‌دهند.
بخش بزرگی از این معضل به واسطۀ مدیرانی پیش می‌آید که همیشه مشغلۀ بسیار دارند و نمی‌توانند توان و مهارت‌های واقعی نیروهای خود را ببینند و کشف کنند. اما بخشی از آن‌هم به خود ما بسته‌گی دارد. ما خودمان هم باید در پیشبرد شغل و مهارت‌های‌مان و همگام‌سازی بیشتر آن‌ها تلاش کنیم.
در این راستا، شرکت‌ها هم باید زمانی را برای کشفِ استعدادها و توانایی‌های کارمندان صرف کنند. باید سیاست‌های کاری را بر پایۀ استعدادهای فردی آن‌ها تنظیم کرد تا موفقیت‌های بیشتری حاصل شود.
اما با همۀ این اوصاف، با مطالعه در مورد همۀ مدیران و عاملین اجرایی در سراسر جهان، به این نتیجه رسیده‌ایم؛ عدم دقت در کار، اشتباه شماره یکِ افراد توانا و مستعد در شغل‌شان است.
برای درک بهترِ این مسأله از استعاره کمک می‌گیریم:
افراد توانا بیشتر اوقات از میله‌های یک اندازۀ بیشتری برای برپا کردن چادر کارِ خود استفاده می‌کنند. مثلاً ۱۰، ۲۰ یا ۳۰ میله در انتهای کار وجود دارند که همه در یک قد و اندازه هستند. به این ترتیب نیز امید دارند تا چادر بالاتر برود. البته منظورمان نردبان شغلی (ارتقا در کار) نیست؛ منظور بالا رفتن توانایی‌ها برای ارایه است.
اما حقیقتِ دردناک در این‌جا این است که در هر مرتبه، فقط می‌توانیم یک سازه در ذهنِ دیگران باشیم. مردم نمی‌توانند به طور هم‌زمان ما را مدیر پروژه، استاد، وکیل، نماینده بیمه، عضو تحریریه یا کارآفرین بدانند. شاید شما در همۀ این زمینه‌ها استعداد داشته باشید اما در نظر مردم، شما فقط یکی از آن‌ها هستید. همیشه فقط یک لقب وجود دارد که به دنبال نامِ ما می‌آید.
به همین منظور، لازم است در نوشتن رزومۀ کاری خود، نهایت دقت و توجه را به خرج دهید. آن را ساده، خلاصه و البته مفید بنویسید. پس از نام خود، یک عنوان مناسب انتخاب کنید که وصف حالِ توان و استعدادهای شما باشد. توضیحات مختصری در مورد موفقیت‌هایی که تاکنون کسب کرده‌اید، ارایه دهیـد. جملات را باید با هوشمندی کامل، تأثیرگذار و خلاصه بنویسید.