حملۀ روزِ گذشته به یک دفتر ساحویِ کمیسیون مستقل انتخابات در سرک دارالامانِ کابل و هم‌زمان، حمله به دفتر کابل‌بانک در ولایت کنر و حمله به پاسگاه‌های مرزی در ولایت خوست و نیز حمله به هوتل سرینا در شب اولِ سال نو و چندین حملۀ دیگر که همه در هفتۀ نخست سالِ روان صورت گرفته‌اند، نشان می‌دهد که نهادهای امنیتیِ کشور هنوز توان مهارِ حملاتِ تروریستی را ندارند و این می‌تواند امنیت برگزاریِ انتخابات را زیر سوال قرار دهد.
نحوۀ حمله به هوتل سرینا و نیز نحوۀ حمله به دفتر ساحویِ کمیسیون مستقل انتخابات در نزدیکی شورای ملیِ کشور آن‌هم دقیق نیم‌ساعت پس از خارج شدنِ رییس‌جمهور از شورای ملی، نشان می‌دهد که آسیب‌پذیریِ نهادهای امنیتی کشور، بسیار بالاتر از آن چیزی‌ست که گفته می‌شود. حالا ضمنِ ده‌ها پرسشی که در مورد موفق انجام شدنِ این حملات وجود دارد، این موضع نیز مطرح است که برنامۀ انتقال قدرتِ نظامی از نیروهای خارجی به نیروهای داخلی در طول چندسال گذشته کاملاً یک‌جانبه بوده و برای عیار کردنِ نیروهای امنیتی کشور و تجهیز و تسلیح درست آن‌ها، کارِ قابل توجهی صورت نگرفته است. اگر برخی حملاتِ تروریستی که در دو ماه اخیر صورت گرفته‌اند را با هم ردیف کنیم، به این نتیجۀ دردناک می‌رسیم که در نهادهایی مثل پولیس و ارتش ملی، اصلاً چیزی به نام کشف و استخبارات که بتواند فعالیت‌های دشمن در داخلِ این نهادها را خنثا کند، وجود ندارد.
متأسفانه ضعف نهادهای امنیتی و نظامیِ کشور در سیزده سال گذشته در یک سطحِ قابل توجه به گونۀ سیاسی حفظ شده و حتا به‌عمد از رشد این نهادهای جلوگیری شده است. بنابرین همۀ امیـدها تنها به ادارۀ امنیت ملی کشور دوخته شده است که در مواردی دیده می‌شود که این نهاد نیز قادر به کشف و خنثاسازیِ بسیاری از حملات قبل از اجرای آن‌ها نیست. اگرچه در مواردی این اداره توانسته است که از رویدادهای بسیار دل‌خراشی جلوگیری کند، اما تشدید انفجارها و عملیات‌های انتحاری در سراسر کشور نشان می‌دهد که استخبارات پاکستان با استفاده از عمال داخلی‌اش تلاش دارد تا به هر نحو ممکن بر ناامنی در کشور بیفزاید و با روش‌های مختلف، دهشت بیافریند تا مردم را از رفتن به پای انتخابات باز بدارد.
فرار ناظران بین‌المللی انتخاباتی از افغانستان، در پیوند به حمله به هوتل سرینا در کابل و نیز افزایش عملیات‌های انتحاری و انفجاری، همه و همه نشان می‌دهند که تلاش‌ها برای کمرنگ ساختنِ حضور مردم در انتخابات از هر جهتی شروع شده و باید نهادهای امنیتیِ کشور متناسب با افزایش این عملیات‌ها، خودشان را عیار سازند. نهادهای امنیتی کشور باید در زودترین فرصت ممکن، این اطمینان را به مردم افغانستان بدهند که تا برگزاری انتخابات، جلو بسیاری از حملاتِ دشمن را می‌گیرند. این البته در صورتی ممکن است که نهادهای امنیتی کشور یک برنامۀ منظم را برای مقابله با وضعیتِ موجود روی دست بگیرند. بنابراین نیاز است تا نهادهای امنیتی با استفاده از امکانات و نیروهای خارجی‌یی که در کشور وجود دارند، برای تأمین امنیتِ دفاتر انتخاباتی و مراکز رای‌دهی در کلِ کشور دست به کار شوند و اجازه ندهند که دشمنانِ مردم افغانستان با ایجاد دهشت و وحشت، مردم را از رفتن به پای صندوق‌های رای باز بدارند. نهادهای کشفیِ کشور باید تمامِ ظرفیت‌شان را به خرج دهند تا عملیات‌های شمن را در نطفه حنثا سازند و با خاینینی که با دشمنان همکاری دارند، برخورد جدی کنند. در غیر آن، برگزاری انتخابات با مشکل مواجه خواهد شد!