درست سه روز دیگر به روز رای دهی مانده است. روزی که سرنوشت یک مردم و یک کشور تعیین می‌شود. انتخابات نه تنها به عنوان یک پروسۀ سیاسی بل منحیث یک نقطۀ عطف، در تاریخ سیاسی معاصر ما مطرح است که اهمیت آن در دهۀ گذشته و حاضر بیش از پیش به چشم می آید.
چنان که تمام دستاوردهای دوازده سال گذشته سخت وابسته به انتخابات پیش روست و به یقین که پیروزی در این آزمون یا ما را به قله های پیروزی می رساند و یا ناکامی در آن، بازگشت به گذشتۀ تاریک خواهد بود.
بی تردید که این انتخابات چالش های فراوانی فرا راه خود دارد، از شورش مضاعف طالبان و گسترش ناامنی ها گرفته تا تقلب گسترده یی که گمان غالب آن وجود دارد. بنابراین، آن چه در این مقطع حساس و سرنوشت ساز مهم به نظر می رسد این است که هیچ بهانۀ سیاسی و غیرسیاسی دیگر نباید پذیرفته شود و تنها و تنها انتخابات اولویت کار همه گروه ها قرار گیرد. به نظر می رسد که دیگر وقت آن نیست که گروه های سیاسی بنابر مخالفت هایی که دارند در پی تخریب پروسه و یا زمینه سازی به هم خوردن این انتخابات برآیند. دست کم، توقع مردم این است که گروه های سیاسی در این مرحله کشتی نابه‌سامان کشور را مشترکاً به ساحل نجات برسانند. البته این تذکر موضوع به معنای آن نیست که نامزدان نتیجۀ هر نوع انتخابات را باید بپذیرند. پذیرفتن تقلب و یا هر مسالۀ دیگر که شفافیت انتخابات را زیر سوال ببرد، مورد تاکید این مقال نیست. بل این سخن به معنای آن است که با دسترس‌ترین روش قانونی، گروه های سیاسی می توانند وضعیت را مدیریت کنند و در این راستا باید از هیچ نوع فعالیتی دریغ ورزیده نشود.
نکتۀ دیگری که در این زمینه بسیار مهم به نظر می رسد، اشتراک مردم در انتخابات است. آمارها نشان می دهند که در مراکز شهرهای کلان، بسیاری مردم بی میل به اشتراک در پروسۀ انتخابات اند. این بی میلی ممکن دلایل گوناگونی داشته باشد. فاسد شدن حکومت، ناامنی و تهدیدات طالبان، وعده های دروغین نامزدان و… اما با این همه یادمان نرود که ما گزینۀ دیگری نداریم الا انتخابات. انتخابات با تمام مشکلاتی که دارد یگانه راه گذار به حکومت جدید و تنها راه رهایی از وضعیت کنونی است. همه راه های دیگر منجر به خشونت و جنگ مسلحانه خواهد شد. و نیز یادمان نرود که عدم اشتراک در انتخابات هدفی است که گروه های طالبان و دیگر افراطیون است. به این معنا که اگر در انتخابات اشتراک نکنیم، به یقین مخالفان نظام به هدف شوم شان خواهند رسید و آن گاه، امید رهایی به طور کامل قطع خواهد شد.
بنابراین، به نتیجه می رسیم که اشتراک در انتخابات در حال حاضر اولویت کار همه شهروندان افغانستان است. این شهروند چه یک فرد عادی کاسب باشد و یا چه یک فرد سیاسی قدرت‌مند. در هر دو صورت باید و باید، ما به کمک هم و به نیروی رای هم از این مرحله بحرانی و توفانی بگذریم که مکث و توقف در آن، پایان کار همه کشور و همه مردم خواهد بود. بنابری در این شب و روزهای حساس رسانه ها باید پیش قدم شوند و مردمرا برای شرکت در انتخابات تشویق کنند و نهادهای امنیتی این هم باید این اطمینان را به مردم بدهند که تهدیدهای تروریستی به آن حد مهم نیست مانع رفتن مردم به انتخابات شوند و نیز مردم هم در برابر تهدیدها ایستاده گی می کنند تا بروند و به فرهنگ انتخاب اهمیت بگذارند و نامزد مورد نظرشان را انتخاب کنند.