ساعت هفت صبح دیروز، احمدشاه وحید معین وزارت فواید عامه از دهن دروازۀ خانه‌اش در محلۀ خیرخانۀ کابل، ربوده شد. آدم‌ربایان بالای موتر آقای وحید شلیک کردند و پس از آسیب رساندن به راننده‌اش، او را از موتر بیرون کشیده و با خود بردند. گزارش‌ها می‌رسانند که معین وزارت فواید عامه، با خود محافظ شخصی نداشته و احتمالاً آدم‌ربایان از همین فرصت استفاده کرده و این کار را انجام دادند.
این رویداد در خیرخانه رخ داده است که اتفاقاً از امن‌ترین نقاط کابل شمرده می‌شود؛ جایی که یکی از پرنفوس‌ترین محلات کابل است؛ اما در چنین یک جایی، یکی از بلندپایه‌ترین ماموران حکومت ربوده می‌شود.
طوری که گفته می‌شود، تا رسیدن به محل ربایش معین وزارت فواید عامه چندین پاسگاه پولیس وجود دارد و اکنون، پرسش این است که آدم‌ربایان چه گونه موفق به انجام این عمل شده اند؟
همین چندی قبل، به دلیل تامین امنیت انتخابات و نیز بازداشت برخی از گروه‌های جنایت‌کار، در همین مقال از کارکرد نیروهای پولیس تقدیر شد اما تقدیر و احسنت، تنها کاری نیست که باید نیروهای امنیتی کشور از مردم انتظار داشته باشند. امروز این نقد صریح، بر غفلت آنان وارد است که چه‌گونه گذاشته اند تا یک معین یک وزارت را به همین ساده‌گی بربایند؟
ربودن یک معین، ربودن یک فرد عادی نیست؛ بل نشانۀ بزرگ‌ترین نگرانی امنیتی در کشور است. ربودن یک معین در روز روشن، حاکی از آن است که امنیت کشور بسیار شکنند و پوشالی بوده است. این واقعه بیان می‌کند که گروه‌ها و باندهای جنایت‌کار هر وقتی و هر کاری را که بخواهند، می توانند انجام دهند. هر چند هنوز روشن نیست که دلیل ربودن آقای احمدشاه وحید چه بوده، ولی هر چه است این قدر روشن است که اختطاف او سیاسی نیست. بل بیشتر جنایی می‌باشد. محتمل است که یک گروه برای رسیدن به پول و یا کدام مسالۀ دیگر، دست به این کار زده باشند. به هر صورت، چنین عملی نشان می‌دهد که وقتی ربودن یک معین این قدر آسان است. اختطاف اشخاص عادی به مراتب ساده‌تر از آن است. شاید پُست حکومتی آقای وحید باعث شد که خبر او رسانه‌یی شود، اما این‌که چه تعداد از آدم‌هایی که به هر دلیلی، روزانه ربوده می‌شوند؟ معلوم نیست.
اختطاف‌شدن یک مقام بلندپایۀ دولتی می‌تواند تاثیر بسیار مخربی بر اذهان عامه بگذارد. این که دیگر کسی احساس امنیت نکند، این که جان هیچ کسی در امن نباشد و این که اذعان شود که قدرت تبهکاران به مراتب از نیروهای امنیتی کشور بالاتر است.
اختطاف یک معین می‌تواند حتا روی روحیۀ بازرگانان و آنانی که نسبتاً مایه دارند تاثیر منفی بگذارد. به گونه‌یی که کار و فعالیت آزادانۀ بازرگانان کشور را نیز متاثر سازد. نه تنها در سطح ملی، بل پخش این خبر، حتا می‌تواند روی سرمایه‌گذاری تاجران بین‌المللی در افغانستان تاثیر بگذارد.
به هر صورت، کوتاهی و غفلت نیروهای امنیتی در این زمینه اکنون مجال آن را داده است که نقد جدی‌یی بر کارکرد آن‌ها وارد باشد، اما تنها با نقد نمی‌شود که جلو پیامدهای منفیِ این کوتاهی نیروهای امنیتی را گرفت، بل عمل جدی و تعهد به مسوولیت وجدانی لازم است که نیروهای امنیتی کشور آن را نباید از یاد ببرند. به هرصورت باید این موضوع مورد توجه مقام‌های عالی امنیتی کشور قرار گیرد و باید واضح ساخته شود که چه گونه تفنگ داران می توانند به این آسانی از ایست های امنیتی عبور کنند و دست به هر کاری که بخواهند بزنند.