هر دو نامزد انتخاباتِ ریاست‌جمهوری به کمپاین‌های انتخاباتی‌شان آغاز کرده‌اند و برنامه‌ها و اهداف‌شان را برای مردم و هواداران‌شان شرح می‌دهند. اما با آغاز کار نامزدان، مردم هنوز در مورد کارکرد کمیسیون‌های انتخاباتی، نگرانی‌های بسیار دارند. مردمِ افغانستان در دور اول انتخابات، از کارکرد این کمیسیون‌ها ناراحت بودند، اما به‌ناچار فیصلۀ آن‌ها را به عنوانِ نهادهای اداری و باصلاحیتِ کشور پذیرفتند.
به‌تازه‌گی، کمیسیون انتخابات دست به اقداماتی زده که به مواجهۀ متقابلِ نامزدان و تیم‌های انتخاباتی منجر شده است. یکی از این اقدام‌ها، افزودنِ چهارهزار محلِ رای‌دهی به شمارِ محلاتِ گذشته است که گفته می‌شود همه در ساحاتِ ناامن ایجاد می‌شوند. اگرچه برخی از کارشناسان می‌گویند که گشایشِ این چهارهزار محلِ رای‌دهی برای مهندسی‌ کردنِ دور دومِ انتخابات است، اما تا کنون کمیسیون‌های انتخاباتی به‌ویژه کمیسیون انتخابات در این‌خصوص توضیحاتِ لازم را ارایه نکرده‌اند.
هرچنـد نهادهای جامعۀ مدنی، نماینده‌گان مجلس و ستاد انتخاباتی داکتر عبدالله، از ایجاد بیش از چهارهزار مرکز رای‌دهی در مناطقِ ناامن و کم‌جمعیت، انتقاد کرده‌اند، اما اشرف‌غنی احمدزی از گشایشِ این مراکز حمایت کرده است. در این ‌میان، کمیسیون انتخابات به گونۀ واضح در این مورد چیزی نگفته و به مردم و آن‌هایی که بر گشایشِ این‌همه مرکزِ خیالی اعتراض کرده‌اند، پاسخی نداده است. بنابراین تاهنوز مشخص نیست که این مراکز دقیقاً در کدام مناطق ایجاد خواهند شد و سکوتِ پرسش‌برانگیزِ کمیسیونِ انتخابات در برابرِ پرسش‌هایی که در این خصوص وجود دارد، این گمانه را به‌وجود آورده است که کمیسیون انتخابات از آدرسِ این چهارهزار محل رای‌دهی، در صدد تقلبِ گسترده در دور دومِ انتخابات به نفعِ یک نامزد مشخص است.
هم‌چنین گفته می‌شود که کمیسیونِ انتخابات بیش از چهارهزار مرکزِ رای‌دهیِ دیگر را در مناطقِ ناامن و کم‌نفوس درحالی ایجاد می‌کنـد که هیچ مرکزِ جدیدی برای مناطقی که امنیت و جمعیتِ بیشتری دارند و در دور اولِ انتخابات با کمبود با برگه‌های رای‌دهی مواجه شدند، لحاظ نشده است. بنابراین برای این‌که مردم افغانستان مطمین شوند که کمیسیونِ انتخابات نیم‌کاسه‌یی را زیر کاسه نمی‌گذارد، باید این کمیسیون فهرستِ این چهارهزار مرکز را اعلام کرده و به دو نامزد پیشتاز و رسانه‌ها و مردم بگوید که این مراکز در کدام ولایت‌ها در نظر گرفته شده‌اند و از لحاظ امنیتی چه‌ وضعیتی دارند. با این کار، نامزدانِ محترم می‌توانند در فرصت کوتاهِ باقی‌مانده، ناظرانِ خویش را به آن مراکز بفرستند و کیفیت و شفافیتِ انتخابات را بالا ببرند.
از سوی دیگر، نامزدان انتخاباتِ ریاست‌جمهوری می‌گویند که به کمیسیون‌های انتخاباتی پیشنهادهایی به‌خاطر اصلاح امورِ انتخابات داده‌اند؛ بنابراین شایسته است که این پیشنهادها علنی شوند و مردم در روشنیِ ریز و درشتِ کارها قرار گیرند.
به هر صورت، با مشخص نشدن محلِ دقیقِ چهارهزار محل رای‌دهی جدید، برخی نهاد‌های مدنی می‌گویند که کمیسیونِ انتخابات در صدد انجام تقلب و تخلفِ سازمان‌یافته است؛ زیرا این کمیسیون در گذشته نیز تقلباتِ سازمان‌یافته‌یی را صورت داده و این چهارهزار مرکز نیز که در مناطقِ ناامن و کم‌جمعیت ایجاد می‌شوند، زمینۀ مهندسیِ انتخابات و دست‌برد در آرای مردم را مساعد می‌سازد.
نگرانی‌یی که در دور اولِ انتخابات از وجود محلات و مراکزِ خیالی وجود داشت، حالا با به‌میان آمدنِ بحثِ افزوده‌شدنِ چهارهزار محل دیگر، این دیدگاه را شدت بخشیده است که مراکز خیالیِ رای‌دهی در دور دومِ انتخابات، به مراتب بیشتر از دورِ نخست خواهد بود و ما یک بارِ دیگر شاهد تخلفات و تقلباتِ سازمان‌یافته از سوی کارمندانِ کمیسیون انتخابات خواهیم بود. به هر رو، حالا که انتخابات به دورِ دوم رفته و نامزدان هم سرگرمِ مبارزه‌اند، ایجاب می‌کند که کمیسیون انتخابات، هر اقدامش را با شفافیتِ تمام انجام دهد.