بخش دوم و پایانی

کسانی که با شناخت لازم از همسرِ خود با او ازدواج می‌کنند، پایه‌یی محکم برای زنده‌گی خود می‌گذارند. گفت‌وگو دربارۀ مسایل و مشکلاتِ زنده‌گی می‌تواند زن و شوهر را به یکدیگر نزدیک‌تر کند، اختلافات را تا حد لازم برطرف کند و روابطی صمیمانه بین آن‌ها برقرار سازد.
انتظارات بی‌مورد
روابط دوستانه وقتی محکم می‌شود که توقعات زن و شوهر از هم در حد منطقی باشد. بعضی از شوهران از همسر خود انتظار دارند که همیشه کارهای آن‌ها را تأیید کند و مطیع آن‌ها باشد. اگر در مواقعی از آن‌ها انتقاد کند، ناراحت می شوند و عکس العملِ نامطلوب از خود نشان می دهند. آن‌ها از دوستان خود چنین انتظاری را ندارند و به آن‌ها اجازه می دهند که انتقاداتِ خود را نسبت به او بیان کنند. بعضی افراد برای این‌که دوست پیدا کنند، سعی می کنند با اشخاصِ دیگر علایقِ مشترک پیدا کنند و به این وسیله با آن‌ها دوست شوند و به بعضی از جزییات زنده‌گی دوستانِ خود توجه دارند. اما دربارۀ سرگرمی‌ها و تمایلات همسرِ خود این توجه را ندارند.
تحمیل نظریاتِ خود به همسر، مانع ایجاد روابط کاملاً دوستانه و صمیمانه است.

عدم قبول برخی تفاوت‌ها
آیا روابط دوستانه مستلزمِ آن است که زن و شوهر مثل یکدیگر فکر کنند و هیچ گونه تفاوت و اختلافی بین آن‌ها نباشد؟
بسیاری از افرادی که با یکدیگر دوستیِ صمیمانه دارند، اختلاف نظر و تفاوت سلیقۀ یکدیگر را تحمل می‌کنند. البته به طور کلی، توافق زن و شوهر ضرورت دارد و با وجود برخی تفاوت‌ها روابط آن‌ها می تواند صمیمانه باشد. باید اختلافات جزیی را تحمل کرد. تفاوت‌های عقیده‌یی یا سلیقه‌یی می تواند موجب گفت‌وگوها و مشورت‌ها باشد، اشتباهات را روشن کند و زنده‌گی را از یک‌نواختی بیرون بیاورد.

لج‌بازی و انتقام‌جویی
دوستی و رفاقت وقتی ادامه پیدا می‌کند که ناراحتی‌ها و اختلافاتِ گذشته کنار گذاشته شوند و لج‌بازی و انتقام‌جویی جای خود را به گذشت و رفتار مسالمت‌آمیز بدهد. بعضی از اختلافات ممکن است برطرف نشود و اگر هم‌چنان مورد بحث و گفت‌وگو باشد، به روابط زن و شوهر لطمۀ بیشتری وارد می کند و زنده‌گی آن‌ها را تلخ می کند. اما اگر با مسکوت گذاشتن آن مسأله در بهبود روابط و رفع سوء تفاهمات کوشش شود، صمیمیت و همکاری را حفظ می‌کند.
اگر انسان‌ها فاقد دوست و رفیق باشند، تنهایی خاصی را احساس می‌کنند. اما همسرِ آن‌ها می تواند و باید بهترین دوست و یار وفادارِ آن‌ها باشد و تکیه‌گاه روحیِ باارزشی برای آن‌ها به حساب آید.
منبع: تبیان