جلالتمآب حامد کرزی!
هراتیان ماه‌هاست که از ناامنی‌های گسترده، آدم‌ربایی‌های سازمان‌یافته و ترورهای برنامه‌ریزی‌شده رنج می‌برند. شهروندان هرات شب‌ها را با هراس و ترس سر به بالین می‌گذراند و روزها را با اضطراب و نگرانی آغاز می‌کنند. همه نگران‌اند. همه در هراس‌اند. یک روز پسرِ یکی ناگهان گم می‌شود، روز دیگر فردی به‌وسیلۀ افراد ناشناس ترور می‌شود و در روزِ دیگرش افسران و سربازان پولیس کشته می‌شوند. روزی نیست که در این شهر چند واقعۀ کشتار، ترور و آدم‌ربایی ثبت نشود. روزی نیست که هراتی‌ها اضطراب و ترس را در نزدیکی خود احساس نکنند. مدتی پیش که در واکنش به موج ناامنی‌ها و اعتراض‌های مردمی هیأتی به این شهر رفت، شماری از مسوولان امنیتی از کارهای‌شان برکنار و یا تبدیل شدند، ولی در وضعیت امنیتی هرات هیچ تغییری رونما نشده است. همان آش است و همان کاسه.
آقای رییس‌جمهور!
مردم هرات پنج سال پیش که به شما رای دادند، مثل همۀ شهروندانِ کشور مطالبات و خواست‌های مشخصی داشتند. یکی از خواست‌های اساسی و مهم‌شان، تأمین امنیت بود. هرچند در پنج سال گذشته وضعیت امنیتی هرات فراز و فرودهایی داشته، ولی به‌سانِ هفته‌های اخیر چنین خطرناک و بحرانی نبوده است. مثل این است که هرات را فراموش کرده‌اید و صدای شهروندان آن را که از نابه‌سامانی‌های امنیتی فریاد می‌زنند، نمی‌شنوید. مردم هرات به شما اعتماد کردند و رای دادند. لطفا آوازشان را بی‌پاسخ نگذارید.
آقای کرزی!
این نامه را نمی‌خواهم طولانی بسازم. عوامل ناامنی‌ها در هرات مشخص‌ است. باندهای آدم‌ربا و تروریست شناخته‌شده‌ اند. اگر مسوولانی دل‌سوز و صادق وجود داشته باشند، بدون شک این مشکلات رفع می‌شود. شما در روزهای آخرِ مأموریت‌تان به عنوان رییس جمهوری افغانستان قرار دارید، کاری انجام دهید که فردا مردم هرات به نیکویی از کارنامه‌های‌تان یاد کنند. در رابطه با ناامنی‌های هرات شورای امنیت ملی کشور باید تصمیم بگیرد و شما در رأس این نهاد معتبر امنیتی قرار دارید. لطفاً هر چه زودتر کاری انجام دهید؛ زیرا کاسۀ صبر مردم هرات لبریز شده است!