آنـــــــکه منش ســــــتایم، چرخ فلک ســــــتاید
زیـــــرا زبــــــان تحــــسین از بنده کـمتر آید
ای رســــــتم زمـــــــانه، همــــاسه‌ات نشانه
شـــــهنامه شد فــــسانه، فردوســـی کو سرآید
وانکو بلاک شرق را درهم شــکست و پاشــــید
چون روس و روسیاهی بر غریـــبان نـــماید
هر ترسو را مگو شیر، شیر است شیر پنجشیر
کان استخوان شیران با زور پــــنجه ســـــاید
ای افتـــخار مــــلت، شــــأن و وقـــــار مـلـت
ای جان نثار! ملت دیده به تــــو گشــــاید

با یـــــاد نــــام تو غـــم، از دل گریزد هردم
دل‌های شاد و خرم، صد شور وعشق زایــــد

طرحی بداشت مرموز، حاسد عدوی جان‌سوز
حقا که حق ز باطــــل، سبــقت همـــی رباید
بر رعیت‌ات شبانی، گرگ از رمه برانی
آرزوی دل «نعمانی» شاید ز تـــــو براید
شهر بندرعباس ایران حمل سال ۱۳۷۹

بعد از شهادت

بـــــــنام ذات پـــــــاک داد و داور
که باشد در هـــــمه حال یار و یـــاور
بخـــــوانم من سرود مرثـــــــیه را
به روح پاکــــــش ای حضار محــظر
درینجا خفته مســـــــعود دل ما
به بام آســـــمان انداخـــــــته لنــــــگر
میان ما و من جای تو خالیـــــست
ســـپه ســــالار ما ســـــردار ســـرور!
به پابوسی آرامگاهت ای دوسـت
ز کابل آمدیــــم چـــــون بــــاد سرسر
همیـــــــشه آرزوی هریک ماست
که تا ســـــاییم بر آســــــتان تو ســـــر
ادای احتـــــرامت واجب آمـــــــد
به دفـــــاع از وطن بودی به سنـــگر
همه دوستان تو، امــــــروز ریزند
سر خــــــاک و مزارت در و گـــــوهر
ببوسیم لحضه‌یی خــــــاک مــــزارت
به چشمان می‌کشیم چون سرمۀ تر
شهادت نامه تشهیدت ای دوســـت
چــــــنان آتــــــش زده از بـــحر تا بر
جهان بی تو همه تاریک و تر شد
دگــــر نــــبود اثر از ماه و اخــــتر

نذیرت در جهان شخصیتی کــــو؟
چنین پوری نزاید هیــچ مــــــادر
بجای چـــــون تو کیمیای سعادت
نبیند چشم ما گنجینه بر دهـر
وجــــودت بود امــــید زنــــدگانی
نبودت کــــرده ما را بی سر و بر
تو بودی توتــیای چـــــشم ملــــت
تو بودی بهر ما چـــــون شمس اظهر
همه کردار و گفتارت به ماضــــی
عــــیان است در همه انظار منــــظر
همان روزی وداع کردی تو از ما
به هردم خــورد و نوش ما شده زهر
دل تاریخ دنـــــیا همچو حـــــافظ
عملـکردت نمــــوده حــــــفظ از بـــر
تو جان این وطـــــــن بودی ازیرا
به قلــــب دشــــــمنان میریختی اخگر
و نامت ثبت شد در برگ تاریخ
به رنگ سبز و با یاقوت و با زر
فلک خون شفق از دیده‌گـان ریخت
دمی که چشم را بستی تو سرور
به عشق خالـــــق و مخـلوق و میهن
شــــــدی قــــــربان آن الله اکبر
حیات جـــــــاویدانی شــــــد نصیبت
به فردودس برین جای تو بهتر
عدوی حاسدت را کـــــی گـــــذاریم
زنیم در قـــــلب آن نامرد خـــــنجر
برو» نعــــــمانی» اندر راه مســــعود
ازیرا که به آزادیـــــــست رهــــــــبر

کابل تهیه مسکن قوس ۱۳۸۱