بخش دوم

مترجم: معصومه عشوری‌مقدم

گام ۲. بر تصمیمات کلیدی تمرکز کنید.
تعداد موارد تصمیم‌گیری در سازمان‌های بزرگ زیاد است و هیچ تیم رهبری در سازمان نمی‌تواند به صورت هم‌زمان بر همۀ آن‌ها متمرکز شود. بنابراین، گام دوم در فرآیند ما تعیین تصمیماتی است که بیشترین اهمیت را دارند. تصمیمات حیاتی بر دو نوع اند: دستۀ اول، تصمیمات استراتژیک و بزرگی هستند که به صورت روشن ارزش بسیاری دارند، مانند تملیک یک شرکت بزرگ یا تصمیم به ارتقای سیستم‌های بزرگ در سازمان.
دستۀ دوم از تصمیمات نهایی نیز به همان اندازه می‌توانند مهم باشند و عبارت‌اند از تصمیمات عملیاتی که به نظر کوچک می‌آیند اما به خاطر تکرار زیاد و تعداد زیادشان ارزش بسیاری در درازمدت خواهند داشت. به عنوان مثال، یکی از عوامل اصلی موفقیت آمازون توانایی این شرکت در تصمیم‌گیری‌های مربوط به فروش است، مانند در نظر گرفتن قیمت‌های ویژه و تخفیف، پیشنهاد خریدهای جایگزین و مانند این‌ها. اکثر شرکت‌ها تصمیماتی مشابه این را همواره در سطح عملیاتی خود دارند که به وسیلۀ کارکنان عملیاتی اتخاذ می‌شود.
معماری تصمیم‌گیری. برای شناسایی تصمیمات کلیدی در دو دسته‌یی که در بالا ذکر شد، می‌توانید کار را با فهرست کردن تصمیمات مربوط به هر کدام از فرآیندهای سازمان یا تصمیمات مربوط به واحدهای سازمانی آغاز کنید و با استفاده از دو فاکتور زیر آن‌ها را غربال‌گری کنید:
۱ـ میزان ارزش در خطر. ارزش هر کدام از تصمیم‌گیری‌ها را برآورد کنید و بر آن‌هایی که بیشترین ارزش را دارند تمرکز کنید. مطمیناً تصمیمات روزانه و تکراری را باید در نظر بگیرید، چون در درازمدت این تصمیمات ارزش زیادی خواهند داشت.
۲ـ میزان توجه مورد نیاز از جانب مدیران. برخی از تصمیمات به صورت اجتناب‌ناپذیر نسبت به دیگر تصمیمات توجه بیشتری نیاز دارند. این تصمیمات ممکن است پیچیده‌تر باشند یا این‌که زمینۀ بیشتری برای بهبود داشته باشند. در نتیجۀ به کارگیری این دو فاکتور، فهرستی از تصمیمات حیاتی به‌دست خواهد آمد که شامل بیست تا سی تصمیمِ مهم در سازمان هستند که برای موفقیت ضروری به حساب می‌آیند.
گام ۳. تصمیمات را به‌درستی و به‌دقت تبیین کنیـد.
گام سوم در فرآیند ما به شما کمک می‌کند تا یک تصمیم خاص را دوباره تنظیم کنید. این کار مانند عمل جراحی است. چهار بخش این عملیات به پرسش‌های «چیست؟ چه کسی؟ و چه هنگامی؟» در تصمیم‌گیری پاسخ می‌دهد.
۱ـ تعیین چیستی. گروهی که در تصمیم‌گیری دخیل است، ابتدا باید ماهیت تصمیم را به‌درستی بداند. این ماهیت باید به‌روشنی بیان شود و چارچوب آن مشخص شود.
۲ـ تعیین نقش افراد مختلف. نقش افراد در تصمیم‌گیری نیز به همین صورت باید روشن باشد. اگر این کار به‌خوبی انجام می‌گیرد، می‌توان افراد مختلف را نسبت به مسوولیت‌های‌شان مورد پرسش قرار داد.
۳ـ درک چه‌گونگی. باید تعیین شود که تصمیم‌گیری به وسیلۀ یک شخص انجام می‌گیرد یا در قالب رای‌گیری یا اتفاق نظر؟ اطلاعات ضروری چه‌گونه باید فراهم شود؟ آیا گروه می‌تواند پیش از تصمیم‌گیری بر سرِ معیارها به توافق برسد؟ آیا بیش از یک گزینۀ واقعی، برای تصمیم‌گیری ارایه خواهد شد؟ پاسخ به این پرسش‌ها به روان شدن تصمیم‌گیری کمک می‌کند.
۴ـ تعیین زمان. هر تصمیم عمده نیازمند جدول زمانی و ضرب‌الاجل است. زمان‌بندی تضمین می‌کند که تصمیمات به‌سرعت اجرا می‌شود.