رییس‌جمهور اشرف‌غنی سومین سفرِ خارجی‌اش را، به پاکستان انجام داد. این سفر بعد از یک تأخیر و پس از سفرِ چین صورت گرفت. اشرف‌غنی در سفر چین تلاش کرده بود تا رهبرانِ آن کشور را به‌نحوی راضی سازد که پاکستان را به همکاری در امرِ صلحِ افغانستان تشویق کنند. حالا رییس دولت وحدتِ ملی برای دیدار با مقاماتِ پاکستانی در رأسِ یک هیأت عالی‌رتبه وارد اسلام‌آباد پایتخت پاکستان شده است.
آقای غنی در حالی به پاکستان می‌رود که پیش از این مقدمه‌هایی را در خصوصِ گفت‌وگو با پاکستان سامان داده بود. او در سفر به عربستان سعودی و چین، از این دو کشور که شرکایِ استراتژیکِ پاکستان‌اند، خواسته بود که برای همکاری بیشتر در روند استقرار صلح در افغانستان، بر این کشور فشار وارد کنند. اما این سفرِ نخستِ اشرف‌غنی احمدزی به پاکستان به عنوان رییس‌جمهوری، در واقع بابِ تازه‌یی را برای گفت‌وگوها میانِ دو کشور می‌گشاید. افغانستان با توجه به رابطۀ دیرینه‌یی که با پاکستان دارد، همواره در کش‌مکش‌های نظامی سیاسی با پاکستان قرار داشته است. پاکستان کشوری‌ست که همواره افغانستان را به عنوان یک خطر و تهدید بالقوه تلقی کرده و تا کنون هیچ تغییری در این نگاه به میان نیامده است. با این حساب، اشرف‌غنی حالا به کشوری سفر کرده که سلفِ او حامد کرزی بیست‌ویک بار بدان‌جا رفته و هر بار دستِ خالی برگشته است. اگر آقای غنی هم با عینِ سیاست‌ها به پاکستان رفته باشد، بدون شک هیچ حاصلی برنمی‌دارد و پتوی سفیدش را تکانده برمی‌گردد. ولی انتظار این است که آقای غنی با درکِ درست از وضعیت کشور، با نگاه متفاوت‌تری وارد پاکستان شود؛ نگاهی که از اشتباهاتِ آقای کرزی در رابطه با پاکستان آموخته باشد و برنامۀ قاطع و موثری را در تعامل با این همسایۀ جنجالی با خود حمل کنـد.
اگر آقای غنی سیاستِ روشنی را در قبال صلح و جنگِ افغانستان با جانب پاکستان مطرح نکند و آن کشور را به مداخله در امور افغانستان به شکلِ رو در رو متهم نسازد و نیز از راکت‌هایی که به خاک افغانستان فرود می‌آید، به‌شدت انتقاد نکند و شرکای منطقه‌یی پاکستان را نسبت به وخامتِ اوضاع هشدار ندهد، مسلماً هیچ تغییری در سیاست‌های پاکستان در قبال افغانستان به‌میان نخواهد آمد. اما نکته و مسالۀ دیگر این است که پاکستان نیز خواست‌هایی از جانبِ افغانستان دارد از جمله حلِ نگرانی‌های موجود در مورد مرز جنوب‌شرقی افغانستان که به خط دیورند مشهور است. به‌یقین تا زمانی که این معضله مطرح، واکاوی و حل نشود و افغانستان هیچ انعطافی در این خصوص نشان ندهد، پاکستان نیز دست از حمایتِ تروریستان برنخواهد داشت.
آقای غنی بیست‌ویک سفرِ حامد کرزی به پاکستان را به عنوانِ تجربه در حافظه دارد و با انتباه از آن می‌تواند از ادبیاتِ درست‌تر و کارآمدتری در تعامل با این کشور استفاده کند. آقای اشرف‌غنی این امتیاز و تمهید را در سفر به پاکستان دارد که پیشاپیش چین را به جانِ پاکستان مست کرده و آماده‌گی ذهنیِ خوبی را برای جانبِ پاکستانی ایجاد نموده است. باید رییس‌جمهور غنی از این ابزار و سایر ابزارهای دیگر به گونۀ بهینه در قبال پاکستان استفاده کند ضمنِ آن‌که نباید فراموش شود که وجود یک ادبیاتِ قاطع و روشن لازمۀ پیروزیِ هر نوع مذاکره و گفت‌وگو است!