گزارشگر:هارون مجیدی/ 9 قوس 1393 - ۰۸ قوس ۱۳۹۳
پس از فروپاشی رژیم طالبان، کنفرانسهای بزرگی برای افغانستان در کشورهای جهان برگزار شد.
نخسیتن کنفرانس بزرگ بینالمللی دربارۀ افغانستان نشست بن بود که در دسمبر سال ۲۰۰۱ برگزار گردید. این کنفرانس اولین تلاش و گردهمایی برای حل بحران افغانستان خوانده شده است. این کنفرانس در شرایط نهایت دشوار برگزار گردید.
کنفرانس توکیو، پاریس، برلین، لندن، هاگ، استانبول، کابل، بن دوم و شیکاگو از عمدهترین کنفرانسهایی است که در جریان سیزده سال گذشته، برای کمک و پیدا کردن راه حل به مشکلات افغانستان در کشورهای مختلف برگزار گردیده است.
بیشتر این کنفرانسها در زمانی برگزار گردید که افغانستان فاقد نهادها و ساختارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، اداری و قانونی بود.
یکی از این کنفرانسها، کنفرانس لندن بود که در فبروری سال ۲۰۰۶ برگزار شد. در این کنفرانس، به ارزش ۱۰ میلیارد دالر در راستای بازسازی، تأمین امنیت و حکومتداری خوب در افغانستان، کمک شد.
در این کنفرانس که در روزهای ۲۶ و ۲۷ فبروری سال ۲۰۰۶ در لندن برگزار گردید، علاوه بر تعهد همکاری به افغانستان،
«توافقنامۀ افغانستان» نیز به امضا رسید که مهمترین سند همکاری خوانده شده است.
بر بنیاد این توافقنامه، افغانستان متعهد به ایجاد ادارات پاسخگو و شفاف، رعایت حقوق بشر، مبارزه در برابر فساد اداری، مبارزه در برابر مواد مخدر و تروریزم گردید.
اما بعدها نگریسته شد که دولت افغانستان به تعهدات خود به جامعۀ جهانی پایبند نبوده است.
تعهد جامعه جهانی در این کنفرانس به کمک حدود ده میلیارد دالر برای کابل نشان داد که افغانستان هنوز برای متحدان غربیاش مهم است و حمایت از روندی که بعد از طالبان در افغانستان آغاز شده است، به قوت خود باقی است.
بار دیگر، کنفرانسی در سال ۲۰۱۰ با اشتراک هفتاد کشور کمکرسان به افغانستان در لندن برگزار گردید.
دیوید میلیبند نخستوزیر بریتانیا در این کنفرانس پیشنهاد کرد تا یک صندوق بینالمللى به منظور حمایت از افغانستان تشکیل شود.
کشورهاى شرکتکننده در این کنفرانس همچنین از برنامههاى حامد کرزى، رییس جمهور آن زمان افغانستان در زمینه کمک مالى به آن دسته از اعضاى گروه طالبان که سلاحهاى خود را به زمین مىگذارند، حمایت کردند.
اعلامیۀ مشترک این کنفرانس در ۳۴ ماده به نشر رسیده است.
در یکی از مادههای این اعلامیه آرزو برده شده بود تا در کنفرانس دیگری در کابل، کشورهای همکار افغانستان شاهد دستآوردهای افغانستان در زمینههای تعهدشده باشند.
به همین دلیل، کنفرانس بینالمللی کابل بهتاریخ ۲۰ جولای سال ۲۰۱۰ به اشتراک نمایندهگان بیش از هفتاد کشور کمک کننده، سازمانهای بینالمللی، منطقهیی و موسسات مالی جهان برگزار گردید.
این نخستین کنفرانسی بود که بعد از نُه سال از توافقات کنفرانس بن و بر اساس تصامیم کنفرانس لندن به منظور بررسی برنامههای دولت افغانستان پیرامون توسعه ملی وحکومتداری خوب برگزار گردید.
این کنفرانس که عمدتاً روی تجدید تعهد از سوی حکومت به مردم افغانستان و تجدید تعهد از سوی جامعه بینالمللی در برابر افغانستان تأکید داشت، اهداف عمده آن در اعلامیهیی نشر گردید.
اصول مشارکت موثر با جامعه بینالمللی، حکومتداری خوب و مبارزه با فساد اداری، حاکمیت قانون و حقوق بشر بهویژه حقوق زنان و اطفال، انکشاف اقتصادی و اجتماعی، تأمین امنیت و ادامه مبارزه با تروریزم، همکاریهای منطقهیی، مبارزه با مواد مخدر و تقویت مشارکت بینالمللی و حمایت از رهبری افغانی، از مواد آمده در این اعلامیه است.
بعد از تشکیل دولت وحدت ملی در افغانستان قرار است بار دیگر این کنفرانس در سوم و چهارم دسمبر در لندن برگزار گردد.
این کنفرانس بهترین فرصت برای دولت وحدت ملی افغانستان گفته شده است.
هدف از برگزاری نشست لندن، تعهد جامعۀ جهانی بهخاطر کمکهای درازمدت به مردم افغانستان و تعهد حکومت افغانستان برای شفافیت در حسابدهی این کمکها گفته شده است.
وزارت خارجه نشست آمادهگی برای کنفرانس لندن را با حضور سفرای کشورهای خارجی در هفتۀ گذشته در کابل برگزار کرد.
عمر زاخیلوال، سرپرست وزارت مالیه کشور که در این نشست صحبت میکرد، گفت: کنفرانس لندن یک فرصت مناسب برای دولت وحدت ملی میباشد، زیرا تعهدات دوجانبه از سوی حکومت افغانستان و کشورهای کمک کننده، زمینههای بهتر را برای رشد اقتصاد کشور فراهم میسازد.
همچنان گفته شده است که انتظارات دولت وحدت ملی از این نشست تجدید کمکهای دراز مدت جامعۀ جهانی بعد از کنفرانس توکیو میباشد.
مقامات در دولت وحدت ملی گفته اند، بعد از کنفرانس توکیو با کمکهای جهان، افغانستان پیشرفتهای خوبی داشته و هنوز هم زمینهها برای پیشرفتهای بیشتر مساعد میباشد.
مستحکمشدن روابط با جامعۀجهانی بهویژه کشورهاییکه در سیزده سال گذشته افغانستان را کمک کرده، حمایت و ایجاد زمینۀ بازار فروش برای تولیدات داخلی افغانستان، رشد تجارت و حل مشکلات ترانزیتی نیز از خواستهای عمدۀ دولت وحدت ملی در کنفرانس لندن گفته شده است.
همچنان، در کنفرانس لندن یکبار دیگر تعهدات جامعۀ جهانی برای افغانستان در دهۀ انتقال یعنی از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۴ میلادی مشخص خواهد شد.
لازم است دولت وحدت ملی نسبت به کمکهای جامعۀ جهانی برای افغانستان متعهد و پاسخگو باشد و از تکرار حیفومیلهای گذشته جلوگیری کند.
در گذشته تنها دولت افغانستان دریافتکنندۀ کمکها بوده، بیآنکه به تعهداتش در خصوص مبارزه با فساد اداری، اصلاحات در نظام خدمات ملکی، مبارزه با مواد مخدر و … عمل کرده باشد.
حتا برخی از کشورها هشدار داده بودند که اگر در زمینۀ مبارزه با فساد دولت افغانستان اقدامات جدی نکند، کمکهایشان را به این کشور قطع خواهند کرد.
به باور بسیاری از آگاهان، کنفرانس لندن دولت نوپای وحدت ملی افغانستان را محک خواهد زد.
اگر دولت وحدت ملی با برنامۀ منسجم و یکپارچه به این کنفرانس برود و به تعهداتش در قبال جامعۀ جهانی عمل کند، بدون شک سند موفقیت خود را در حکومت داری به دست خواهد آورد.
قرار است رییس جمهور و رییس اجراییه دولت وحدت ملی، هیأت بلندپایۀ دولت افغانستان را در این نشست رهبری کنند.
Comments are closed.