چه زمانی دولت وحدت ملی جان می‌گیرد؟ پرسشی‌که پاسخش شاید برای قشر خاصی روشن باشد، اما برای مردم پر از ابهام، گنگ و نگران‌کننده است و این خود فرصتی گردیده است برای دشمنان .
به‌گونۀ مختصر: ما طرح دولت وحدت ملی را پس از رایزنی‌ها میان نخبگان کشور به‌حیث یک نیاز ملی و ضرورت تاریخی افغانستان، مدت‌ها قبل از کمپاین‌های انتخاباتی به‌منظور جلوگیری از بحران انتخاباتی، موفقیت انتخابات، ایجاد میکانیزم تصمیم‌گیری مشترک، عبور موفقانه از مرحلۀ گذار و آغاز پروسۀ دولت ملت‌سازی اعلام نموده بودیم.
به کاندیدان محترم پیشنهاد داده بودیم تا: با توافق بالای مؤلفه‌ها و اصول دولت وحدت ملی باید تنش‌های انتخاباتی را پائین آورند و با موفقیت انتخابات، کاندید برنده ملزم به عملی نمودن توافقات در چارچوب نظام گردیده، سپس مشترکاً به اصلاحات سیاسی می‌گردیدند.
کاندیدان محترم به پیشنهاد ما دلچسپی چندانی نشان ندادند تا این‌که بحران از راه رسید و پای جان کری را از سرناچاری به کشور رسانید.
طرح دولت وحدت ملی آقای کری، زاییدۀ حالت بحران و از درون دل بحران بیرون آمد. این طرح به منظور مهار بحران، مشارکت هر دو تیم انتخاباتی به اساس سهمیه‌بندی در قدرت و حفظ وضعیت حیثیتی، مورد توافق هر دو کاندید قرار گرفت.
مشکل در کجاست؟
دلیل این‌که دولت وحدت ملی از آغاز توافق هر دو کاندید، زود جان نمی‌گیرد و پیوسته به موانع مواجه می‌گردد را باید در نبود یک ساختار سیاسی مشخص، ثابت و با قاعده جست‌وجو کرد، تا این‌که مواد توافقات در پرتو قانون تفسیر می‌گردید و در چارچوب نظام جا می‌گرفت.
این ناهمگونی‌ها، دولت وحدت ملی را، سیال و تأثیر پذیرساخته و هر روز به مشکلات جدیدی مواجه می‌سازد.
راه حل چیست؟
با توجه به این‌که اعلام کابینه تنها مشکل دولت وحدت ملی نیست، ده‌ها چالش و حساسیت‌های جدی‌تر از آن، سر راه ساختار سیال این دولت، سبز خواهد شد.
یگانه گزینه و راه برون رفت از این وضعیت، راه‌اندازی هرچه فوری‌تر لویه جرگه قانون اساسی می‌باشد تا با تغیر و تثبیت نظام سیاسی، دولت وحدت ملی از این حالت سیالیت و لرزان بیرون آورده شده و در چارچوب یک ساختار ثابت، با قاعده و قابل قبول تنظیم گردیده و موفق به کارایی شود.