روز سه‌شنبۀ هفتۀ گذشته، بلخ شاهد برگزاری همایشی بزرگ در نیکوداشت از کارنامۀ سیاسی و جهادیِ عطا محمد نور سرپرستِ این ولایت و رییس اجراییۀ جمعیت اسلامی افغانستان بود. در این همایش، افزون بر شرکت و سخنرانی شخصیت‌های برجستۀ کشور، سرپرست ولایت بلخ نیز سخنرانیِ مبسوطی ایراد کرد که بیشتر حال‌وهوای سیاسی داشت، خلاف بسیاری از سخنرانان که عمدتا سخنانِ خود را در محور شخصیت و کارکردهای آقای نور متمرکز کردند.
آقای نور از فرصتِ به‌وجود آمده برای بیان آن‌چه که در دل داشت و شاید در جای دیگری نمی‍‌شد به آن‌ها چنین صریح پرداخت، استفادۀ بهینه کرد. رُک‌گویی، صراحت و صمیمیتِ آقای نور در این سخنرانی کاملاً هویدا بود. سرپرست ولایت بلخ سخنرانیِ خود را با داستان پیوستنش به جهاد در عنفوان جوانی آغاز کرد و با ذکر مثال‌های روشن و گرفتنِ تأیید برخی از هم‌رزمانش که در محفل حضور داشتند، واقعیتِ آن را صحه گذاشت.
اما بخش اصلی و مهمِ سخنرانی آقای نور به کارنامۀ سیاسیِ او در سیزده سال گذشته مربوط می‌شد. در این بخش، آقای نور از جفاهایی که بر مجاهدین به دنبال سقوط رژیم طالبان روا داشته شد، سخن گفت. او گفت که در آغاز سال‌های به میان آمدن دولت جدید، اتهام‌های ناروا بر مجاهدین به نام‌های مختلف روا داشتند. آقای نور گفت که «چه تهمت‌هایی که به مجاهدین نزدند. آن‌ها را ناقضین حقوق بشر، جنایات‌کارانِ جنگی و تفنگ‌سالار» لقب دادند.
آقای نور ادامه داد که مخالفانِ مجاهدین در هیچ‌یک از هدف‌های خود پیروز نشدند، چون به گفتۀ او مجاهدین برخاسته از میان مردم بودند. بدین گونه آقای نور خواست نشان دهد که حضور و مشارکتِ مردم را در نظام به هیچ صورت نمی‌توان نادیده گرفت. اشارۀ روشن آقای نور به گروه‌هایی بود که تلاش دارند حضور مجاهدین را در مسایل کلان و کلیدیِ کشور نفی کنند.
قسمت دیگرِ سخنانِ آقای نور به مسایل انتخابات اختصاص یافت. در این بخش، آقای نور به صورت تعمدی به وضعیتی توجه نشان داد که سبب به وجود آمدنِ بحران در کشور شد. سرپرست ولایت بلخ، مثلِ همیشه یک بار دیگر نارضایتیِ خود را از آن‌چه که بر سرِ آرای مردم در انتخابات ریاست جمهوری سال روان آمد، ابراز کرد. آقای نور گفت مردم افغانستان پس از این حکومتی را می‌خواهند که برآمده از رای‌شان باشد و یا به تعبیر او، انگشت‌های ارغوانی رای‌دهنده‌گان آن را به قدرت رسانده باشد.
هرچند آقای نور در ماه‌های پس از تشکیل دولت وحدت ملی به‌صورت علنی از این دولت حمایت کرده است، ولی انکار نمی‌توان کرد که او یکی از چهره‌های اصلیِ مبارزه با تقلب بوده است. آقای نور تا آخرین لحظاتِ امضای توافق‌نامۀ سیاسی میان اشرف‌غنی و داکتر عبدالله، تأکید داشت که باید آرای واقعیِ مردم در انتخابات مشخص شود.
تأکیدها و سخنانِ روز سه‌شنبۀ استاد عطا، حقانیتش را در موضع گیری‌اش در مورد انتخابات بیشتر از گذشته برجسته می‌سازد. حالا وقتی به روند شکل‌گیری دولت وحدت ملی نگاه می‌کنیم و از روی انصاف به آن‌چه که در افغانستان ظرف بیشتر از سه ماه گذشته اتفاق افتاده می‌بینیم، سخنان آقای نور بیشتر درستیِ خود را نشان می‌دهند.
واقعاً اگر در انتخابات سال روان به‌جای توافق سیاسی رای واقعی مردم بیرون می‌شد، امروز مشکلاتِ جامعه این‌قدر حاد و اوضاع این‌همه شکننده نمی‌بود. دولت فرا قانون اساسی که بر اساس توافق‌نامۀ سیاسی میان دو تیم انتخاباتی شکل گرفت، عمدتاً به دو اردوگاهی شباهت یافته که به جای مشارکت، در برابر یک دیگر صف‌آرایی کرده‌اند.
آقای نور با تأکید بر انتخابات، خواست نشان دهد که خلاف آن‌چه که برخی گروه‌ها تصور می‌کنند، مجاهدین مردان باورمند به ارزش‌های مردم‌سالارانه‌اند. سخنان آقای نور در حمایت از انتخابات آزاد و شفاف، به معنای حمایت از دموکراسی و حقوق بشر است.
موضوع دیگرِ سخنرانی آقای نور، اشاره به نشر گزارش مجلۀ اشپیگل آلمان بود. در این‌جا نیز سرپرست ولایت بلخ از درایت سیاسیِ خود مایه گذاشت و نشان داد که می‌تواند همان‌گونه که در عمل نشان داده، مرد تسامح و رواداری باشد. او از رابطۀ استراتژیکِ افغانستان با جامعۀ جهانی حمایت کرد و در کنار آن، دیدگاه منتشرشده در مجلۀ اشپیگل را دیدگاه رسمی دولت آلمان ندانست. او گفت که جامعۀ جهانی از او شناخت درستی دارد و آلمان‌ها در ده سال گذشته مصدر خدماتِ ارزنده‌یی برای ولایات شمالی کشور و به ویژه بلخ شده‌اند. او این کمک‌ها را قابل تحسین خواند اما در پاسخ به دیدگاه منتشرشده در مجلۀ اشپیگل، آن را ادامۀ همان توطیه‌های گذشته علیه مجاهدین توصیف کرد که شاید به گفتۀ آقای نور از سوی مخالفان سیاسیِ او انجام شده باشد.
آقای نور اتهام قاچاق مواد مخدر را به خود و حتا ولایت بلخ، یک اتهام بی‌بنیاد دانست. او گفت در ولایتی که جامعۀ جهانی صدهزار دالر برای مبارزه با کشت مواد مخدر مصرف نکرده اما کشتِ آن به صفر رسیده، چه‌گونه ممکن است والی آن قاچاقچی مواد مخدر باشد. او ادامه داد که جامعۀ جهانی با مصرف میلیون‌ها دالر نتوانست هلمند را از وجود کوکنار پاک سازد. آقای نور اتهام قاچاق به خود را توطیه‌یی از سوی مافیای مواد مخدر دانست که ولایات شمالی را از چنگ آن‌ها بیرون کرده و به این وسیله راه قاچاق را بر آن‌ها بسته است.
به این ترتیب، آقای نور در پنجاهمین سالزادش نشان داد که هنوز مرد مبارزه و پیکار در راه آرمان‌های مردم است. او گفت که خود را همان‌قدر که از بلخ می‌داند، همان‌قدر هم به جنوب، شرق و غربِ افغانستان متعلق می‌داند و هرگز از درد و رنجِ مردمش در هر کجای این سرزمین فارغ نبوده است.