هـمراه با دست‌آوردهـا و کاستى‌هـاى یک دهـۀ اخیر که بیشتر متعلق به نیازمندى‌هـاى جهـان بود تا انتظارات خود ما؛ اما فرهـنگ سیاسى ما کاملاً رنگ و روى دیگرى به‌خود گرفت و زبان و کلامِ عمیقاً متفاوتى پیدا کرد.
تزویر، تقلب، باندبازى مافیایى، تجارت قومى، معامله‌گرى، جاسوسى، زر اندوزى، خود محورى… شاخصه‌هـاى اصلى سیاست‌ورزى گردید، و درست کارى، اصول، اخلاق سیاسى، خردورزى و خدمت گذارى… رخت بربست. وطن‌خواهـى و میهـن‌دوستى که زمانى محور و ملاک سیاست بود، به یکباره‌گى به وط-ن فروشى و جاسوسى پپایین آمد و سیاستمدار از جایگاه رفیع سیاست به لجن خود باختگى فرو رفت و گم شد.
یک نظراندازى اجمالى و مقایسه‌یی سیاست‌ورزى یک دهۀ اخیر با دهـه‌هـاى قبل آن، به خوبى نشان می‌دهـد که اختلافات ریشه‌یى در منش، احساس، سلوک، وقار… مقام معنوى اکثر سیاستمداران ما را از کجاهـا به کجا تنزل داد؟
اکنون سوال اساسى این است که آیا سیاست‌کردن هـمین شده است که ما از آن بی‌خبریم و یا سیاسیون ما مقلدانه به خطا رفته اند که ملتى را با خود غرق خواهـند کرد؟

برگرفته از صفحۀ فیسبوک احمدولی مسعود