رییس‌جمهور اشرف‌غنی، مانع ارسال کمک‌های تسلیحاتیِ هندوستان به ارتش افغانستان شده است و این مسأله در نخستین نگاه، موفقیت پاکستان را در تعیین سیاست خارجیِ افغانستان نشان می‌دهد.
درخواست فرستادن تسلیحات نظامی به ارتش افغانستان، توسط حامد کرزی به هندوستان ارایه شده بود؛ اما حالا آقای غنی در آستانۀ عملی شدنِ آن توافق، ممانعتِ خویش را اعلام کرده است.
این اقدام، پس از آن صورت می‌گیرد که وزیر کشور پاکستان در گفت‌وگو با فارس خبر داده که عملیات مشترکِ پاکستان با نیروهای خارجی در افغانستان، همکاری بی‌نظیرِ اسلام‌آباد و کابل در مبارزه با تروریسم را نشان می‌دهد و تصریح کرده که روابط پاکستان و افغانستان هیچ زمانی به‌خوبیِ امروز نبوده است.
پیش از این، دولت اشرف‌غنی شش‌تن از دانشجویان نظامی را برای آموزش در یک دانشگاه نظامی پاکستان به ابیت‌آباد اسلام‌آباد فرستاده است. فرستادن این دانشجویان برای آموزش به اسلام‌آباد و نیز شرکت نظامیان پاکستان در عملیات نظامی در خاک افغانستان و رد شدن کمک‌های تسلیحاتی هندوستان به افغانستان، نشان از آن دارد که آقای اشرف‌غنی، بیشتر در جهت منافعِ پاکستان عمل می‌کند و هندوستان را به حاشیه می‌راند.
پیش از این اقدام، آقای غنی در نطقی که در کنفرانس کشورهای جنوب آسیا یا سارک داشت، بیان کرده بود که به هیچ کشوری اجازه نمی‌دهد که جنگ نیابتی را در افغانستان راه بیـندازد. در آن زمان، پاکستان گفته بود که هندوستان جنگ نیابتی را در افغانستان راه‌اندازی می‌کند. هشدار اشرف‌غنی در آن‌هنگام در میان سران کشورهای جنوب آسیا نیز هماهنگیِ وی را با سیاست‌های پاکستان نشان می‌داده است.
البته تأمین رابطه در بهترین‌سطح با پاکستان می‌تواند برای افغانستان و پاکستان مهم باشد، اما اگر این داشتن رابطۀ خوب به معنای قرار گرفتن در برابر هندوستان و نپذیرفتنِ کمک‌های آن کشور باشد، به معنای آن است که پاکستان حرف اول را در تأمین روابط خارجی افغانستان می‌زند.
کمک‌های تسلیحاتی هند در حالی از جانب افغانستان رد می‌شود که آن کشور در ارایۀ چنین کمک‌هایی با مشکلاتِ بسیاری مواجه است. هندوستان به‌سان پاکستان، به تولید جنگ‌افزار و تسلیحات نمی‌پردازد و نیازهای تسلیحاتی‌اش را از کشورهای دیگر تهیه می‌کند و بر بنیاد توافقی که میان هندوستان و کشورهای طرفِ قراردادش وجود دارد، هندوستان نمی‌تواند جنگ‌افزار و تسلیحات نظامی را به کشور دیگری بفرستد.
مسلماً فرستادن تسلیحات نظامیِ پیشرفته به افغانستان از جانب هندوستان، آن‌هم بر بنیاد پیشنهاد رییس‌جمهور پیشین افغانستان، یک اقدام افغانستان‌دوستانه بوده است. اما ردِ این کمک‌ها از جانب دولت افغانستان، در واقع در کنار این‌که ارتش و پولیس کشور را از دست یافتن به سلاح ثقیله و تسلیحات پیشرفته بی‌نصیب می‌سازد، روابط دو کشور را با سوال مواجه می‌کند.
آقای غنی باید بداند که ادامۀ این نوع سیاست‌ به گونۀ جدی افغانستان را به کام اژدهای پاکستان فرو می‌برد و حیثیتِ کشور را در حد صوبۀ پنجمِ پاکستان پایین می‌آورد. آقای غنی باید سیاستِ متوازن را در قبال پاکستان و هندوستان روی دست گیرد و نباید با یکی شیرین و با دیگری تلخ شود. افغانستان کشوری‌ست که حیات سیاسی‌اش در شرایط کنونی وابسته به سیاستِ متوازن در تمامِ عرصه‌هاست. بنابراین، اگر آقای غنی شماری از دانش‌آموزانِ نظامی را به پاکستان می‌فرستد و آن کشور می‌تواند عملیات نظامی‌اش را در افغانستان راه‌اندازی کند، باید به همان‌تناسب نظامیانِ دیگری را برای آموزش به هندوستان بفرستد و نیز برای سربازانِ افغانستانی این زمینه را مساعد سازد که در خاک پاکستان در کنار نیروهای این کشور علیه تروریستان عملیات به‌راه اندازند تا ثابت شود که کشورِ ما نیز به‌سان دیگر کشورهای مستقل جهان، می‌تواند کنش‌گرِ خوبی در روابط منطقه‌یی و بین‌المللی باشد. در غیر آن، آقای غنی خودش را با سوال‌های درشتی مواجه می‌کنـد و کشور را تدریجاً به بخشی از پاکستان تبدیل خواهد کرد.