راحل شریف رییس ستاد ارتش پاکستان برای دومین‌بار به کابل سفر کرده است و از دیروز به این‌سو در کابل به‌سر می‌برد. هدف از این سفر، ملاقاتِ او با اشرف‌غنی احمدزی و برخی مقام‌های امنیتی کشور گفته شده است.
این سفر راحل شریف، نشان می‌دهد که نظامیان پاکستانی در این روزها علاقۀ زیادی به افغانستان پیدا کرده‌اند و هر وقت که بخواهند، به این کشور سفر می‌کنند. این سفر هم به‌سانِ سفر قبلی آقای شریف، بدون آگاهیِ قبلی صورت گرفته است. این سفر، درست ساعاتی بعد از آن صورت گرفته که اشرف‌غنی احمدزی در نطقی از جمعیت علمای پاکستان خواسته که در زمینۀ ایجاد صلح در افغانستان همکاری کنند.
از طرف دیگر، به‌تازه‌گی آقای غنی ارسالِ کمک‌های تسلیحاتی هند به افغانستان را به دلیلِ نامعلومی به تعویق انداخته است؛ اما نفسِ این تعویق برای پاکستان بسیار اهمیت دارد و این همان چیزی‌ست که پاکستان می‌خواهد. حالا آقای راحل شریف که مهم‌ترین مقام نظامی پاکستان است، شاید در برابرِ این اقدامِ آقای غنی وعدۀ کمک‌های آن کشور برای ایجاد ثبات در افغانستان را بدهد و نیز تعهد بسپارد که برای آموزش نیروهای نظامیِ ما در پاکستان آماده است.
ولی حضور آقای راحل شریف در افغانستان، اکنون نشان‌گرِ آن است که رابطه میان کابل و اسلام‌آباد در این روزها بسیار گرم‌ شده و این گرمی رابطه با واکنش‌های زیادی مواجه است. مردم نیتِ پاکستان در قبالِ افغانستان را درک کرده‌اند و می‌دانند که پاکستان تا زمانی که این کشور را به عنوان صوبۀ پنجمِ خود در کنترل نداشته باشد، به هیچ امتیاز دیگری دل خوش نمی‌کند. با این حساب، دولت افغانستان باید متوجه حرکاتِ خودش باشد و در نزدیکی با پاکستان، جانب احتیاط را به کار بندد. اما دیده می‌شود که آقای غنی زیاد مایل به شنیدنِ این حرف‌ها نیست و بیمِ آن می‌رود که رابطۀ بیش از حد گرمِ او با پاکستان، سبب سوختنِ افغانستان شود. مسلماً، کنار زدن هند و به آغوش گرفتن پاکستان، یک سیاستِ عاقلانه نیست و اعتماد مردم را نسبت به دولت به‌شدت کاهش می‌بخشد.
از طرف دیگر، معلوم نیست که رییس‌جمهوری و دیگر مقاماتِ حکومتی با مقام‌های نظامیِ پاکستان چه می‌گویند و چه می‌شنوند و باید در این زمینه‌ها به مردم افغانستان وضاحت داده شود. سفرهای پیاپیِ مقام‌های پاکستانی، هر بار فقط به نفعِ آنان تمام شده و افغانستان هیچ خواستِ کلیدی‌یی از پاکستان نداشته است.
رییس ستاد ارتش پاکستان در حالی وارد کابل شده است که ساعتی بعد از ورود او به کابل، ولایتِ لوگر شاهد یک حملۀ گروهیِ طالبان به یک پوستۀ پولیس بود که سبب شهادتِ بیست تن از افراد آن پاسگاه شد. این نشان می‌دهد که پاکستانی‌ها هنوز هم گروه‌های طالب را به‌حدی که می‌خواهند، حمایت می‌کنند و حالا داعش را وارد افغانستان می‌سازند و یا طالب را به داعش بدل می‌کنند. بنابراین، باید دولت افغانستان در این سفرِ آقای شریف، روی اعترافاتِ آقای مشرف صحبت کند و آن اسنادِ قاطع و غیرقابلِ رد را پیش پای او گذاشته، بخواهد که دیگر امنیت کشور را برهم نزنند.
اما متأسفانه به نظر نمی‌رسد که آقای غنی چنین جسارتی را به خرج دهد؛ زیرا حالا سیاستِ افغانستان، نزدیکیِ معنادار به پاکستان است و این نگرانی وجود دارد که از این نزدیکی، خدای ناکرده افغانستان آبستنِ بحران و حادثۀ شومِ دیگری شود و آن این‌که: افغانستان به گونۀ اعلام‌ناشده‌ از موقعیتِ یک کشور مستقل، به یکی از ایالت‌های پاکستان تنزل ‌یابد. بنابراین به جناب رییس‌جمهور غنی و دیگر سیاست‌مدارانِ افغانستانی مشوره می‌دهیم که به‌شدت متوجه تصمیمات و اقدامات‌شان در برابر پاکستان باشند و هیچ‌گاه خوش‌باورانه و به‌دور از احتیاط با این کشور نزدیکی نکننـد.