فابریکه‌های صنعتی بغلان که به «مافیای اقتصادی» سپرده شده بودند، در معرض سقوط قرار دارد و همچنان مافیا از دادن مالیات به دولت خودداری می‌کنند.
نماینده‌گان بغلان و برخی مقام‌ها در این ولایت با ابراز این مطلب می‌گویند که وضعیت بازسازی در ولایت صنعتی بغلان به شدت نگران‌کننده‌ است و رییس‌جمهور کرزی به دلیل این‌که در دو دورۀ انتخابات ریاست‌جمهوری در این ولایت رای لازم را کسب نکرده است، در خصوص توسعه و بازسازی بغلان بی‌توجه است.
نماینده‌گان بغلان همچنان می‌گویند که در راستای بازسازی این ولایت در ده سال گذشته کمترین کار هم صورت نگرفته است.
ناجیه ایماق عضو مجلس نماینده‌گان، چند دلیل مهم را عامل کم‌کاری و بی‌توجهی در این ولایت دانسته می‌گوید: تغییر و تبدیلی والی‌ها، رأی نگرفتن آقای کرزی از شمار موانعی‌ست که این ولایت از چشم دولت بی‌افتد و نظام حاکم در ۱۱سال گذشته به آن توجه نکند.
او می‌افزاید: در طول ده ‌سال، هیچ والی نتوانست پلان و برنامه خود را در این ولایت تطبیق کند. یک سال از تعیین و تقرر یک والی نمی‌گذرد که والی دیگر به جایش برگزیده می‌شود، این بزرگ‌‌ترین مانع و چالش در مسیر انکشاف و بازسازی ولایت بغلان بوده‌ است.
بانو ایماق گفت، باوجودی‌که بغلان پیش از این از جمله امن‌ترین ولایت‌های کشور بود، کار سودمندی در مقایسه با دیگر ولایات در آن‌جا صورت نگرفته است.
این نمایندۀ بغلان در مجلس اضافه کرد: «آقای کرزی در انتخابات گذشته انتظار داشت که رأی اول را از این ولایت به‌دست آورد که به این امر موفق نشد، از این‌رو رییس‌جمهور پس از انتخابات هیچ‌گونه توجهی نکرد، شهر پلخمری مرکز ولایت به یک مخروبه مبدل شده، ما می‌شرمیم که بگویم وکیل بغلان استیم. از این ناحیه سخت رنج می‌بریم که چرا در ولایت بغلان بازسازی نشد و کسی به آن توجه نکرد؟»
هم‌چنان بانو ایماق در مورد فابریکه‌های صنعتی بغلان گفت: فابریکۀ قند، تصدی زغال‌سنگ، فابریکۀ نساجی و سمنت غوری، به سکتور خصوصی سپرده شده‌اند. از جمله سمنت غوری با محمود کرزی برادر رییس‌جمهور برای مدت سی‌سال قرارداد شده است؛ در روزهای نخست، محمود کرزی وعده‌های بلندبالایی به مردم فقیر بغلان نموده بود، ولی به وعده‌هایش باتاسف عمل نکرد. عواید و مالیات به دولت پرداخته نشد، عواید به جیب کسانی آب ‌خورد که هیچ دلسوزیی به مردم ندارند و حتا کارگران محلی را از فابریکه اخراج کردند.
خانم ایماق افزود، بر اساس گزارش‌ها، شماری از کسانی‌که اکنون در آن‌جا (فابریکه سمنت) کار می‌کنند، نسبت به وضعیت موجود شاکی هستند، کار به کندی پیش می‌رود ممکن این فابریکه‌ سقوط کند و معاش کارکنان پرداخته نشود.
در این حال، رسول‌ اندرآبی رییس شورای ولایتی بغلان با لحن تند و انتقاد شدید از دولت مرکزی، ریشه مشکل را در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۹ دانسته، می‌گوید: مردم به آقای کرزی در انتخابات رأی کم دادند، انگیزه اصلی کم‌کاری و کم توجهی همین است.
او افزود، کرزی در انتخابات گذشته رأیی‌که توقع داشت از این ولایت نگرفت، بناً او عقده‌‌مندانه در دوره حکومت خود به ولایت بغلان هیچ‌گونه توجهی نکرده است.
رییس شورای ولایتی بغلان می‌گوید مسأله دوم تعیین و تقرر‌ والی‌ها در این ولایت ا‌ست؛ بدبختانه بغلان از مدت‌ها بدین‌سو دچار یک سلسله بازی‌های سیاسی گردیده است. هرسال یک والی در بغلان تغییرو تبدیل می‌شود، این موجب شده که در بغلان بازسازی صورت نگیرد.
آقای اندرابی، علت بی‌توجهی و ناهنجاری در بغلان را موجودیت حلقه خاص در ارگ ریاست جمهوری می‌داند.
او می‌گوید: رییس جمهور مشوره مردم بغلان را در مورد تعیین و تقرر والی‌ها در نظر نمی‌گیرد، والی‌هارا به مشوره دیگران به این ولایت می‌فرستد‌، در ده‌سال گذشته عمده‌ترین چالش، تغییر و تبدیل والی‌ها بوده است. در ضمن به گفتۀ رییس شورای ولایتی بغلان، بازی‌های سیاسی در این ولایت سبب شده که بغلان در تمام زمینه‌ها نسبت به ولایات دیگر عقب بماند.
اندرآبی افزود، باوجودی‌که بغلان ولایات شمال را به مرکز وصل می‌کند، جاده دوشی- خنجان و پلخمری که مسیر سرک ترانزیت‌ است به مخروبه تبدیل شده است، بارها با مقام‌های بلندپایه حکومت این موضوع را در میان گذاشتیم، ولی هیچ‌گونه توجهی نسبت به این ولایت نشد و مردم بغلان از نظر دور انداخته شدند.
به‌ گفته آقای اندرآبی، درگذشته‌ فابریکه سمنت تولیدات داشت و بیش از شش‌صد کارمند در آن مصروف کار و خدمت بودند؛ اما وقتی به سکتور خصوصی واگذار شد، در آن روزگار معدن زغال‌سنگ چند برابر استخراج می‌شد و نیز محمود کرزی هنگام قرارداد به مردم گفت: ما وسایل پیشرفته می‌آوریم، میزان تولید را بالا می‌بریم. کارگرها را زیاد می‌کنیم معاش‌شان را افزایش می‌دهیم؛ اما برادر رییس‌جمهور به وعده‌های خود وفا نکرد، حتا کارگرهای محلی را اخراج کرد، مالیات دولت را که سالانه باید پرداخت می‌کرد، برخلاف پرداخت نکرده است.
در این حال، فیصل عضو شورای ولایتی بغلان به روزنامه ماندگار گفت، باتاسف حکومت بغلان را به مثابه انگشت ششم حساب می‌کند، ما در راستای بازسازی تلاش‌های زیاد را انجام دادیم، صدای مردم به گوش رییس‌جمهور، جناب مارشال و نماینده‌گان مجلس رسانیده شد؛ ولی هیچ کس به صدای مردم گوش نکرد و هیچ کار زیربنایی در این ولایت صورت نگرفت.
او دلیل بی‌توجهی در بازسازی ولایت بغلان را رأی نیاوردن رییس‌جمهور دانسته می‌گوید: «حالا مردم درک کرده‌اند که او (کرزی) عقده‌مندانه این ولایت را به دست فراموشی سپرده‌است. انگیزه اصلی و اساسی که به مردم بغلان کار مثمری انجام نشد، رأی نگرفتن حامد کرزی از این ولایت بود.»
آقای فیصل می‌گوید، من محتوای قرارداد معدن سمنت غوری با محمود کرزی را خواندم بد نبود، ولی آن‌چه تعهد شده بود خلاف وعده‌های پیشین و مواردی که در قرار داد درج شده اصلاً رعایت نشده‌است.
از سوی دیگر، نصیرکهزاد رییس مبارزه با حوادث بغلان می‌گوید باتاسف حاکمیت مرکزی بغلان را به دست فراموشی سپرده و در یک دهه گذشته کوچک‌ترین توجهی به این ولایت صورت نگرفته است، هنوز سرک‌های عمومی، جاده‌های ولسوالی‌ها سرک خامه درست ندارند، از طرف زمستان راه‌های برخی ولسوالی‌ها در نتیجه ریزش برف و باران به روی ترافیک مسدود می‌شود.
کهزاد افزود: «ولایت بغلان گلوگاه شمال محسوب می‌شود، راه ترانزیتی آن کاملاً تخریب شده، ما در مرکز ولایت دارای یک سرک اسفالت شده نیستم، چه رسد به ولسوالی‌ها و نقاط دور دست این ولایت.»
او اضافه کرد، در بسیاری موارد راه متصل به مرکز به اثر حوادث طبیعی قطع می‌شود، در چنین حالت رسیده‌گی به محل رویداد دشوار است.
رییس مبارزه با حوادث می‌گوید، در ولایت بغلان بیش از چهارصد و هشتاد باب مکتب است  که نزدیک به هفتاد فیصد آن فاقد تعمیر است، شاگردان در زیر خیمه‌ها به سر می‌برند.
او می‌افزاید، تاکنون ۱۱ والی در این ولایت تغییر و تبدیل شده هر کدام از این والی‌ها، نسبت به دولت مرکزی بی‌اعتماد بودند که حمایت نمی‌شوند.
در این حال، انجنیر عاصم عضو پیشین مجلس نماینده‌گان می‌گوید با وجودی‌که بغلان دروازه هشت ولایت شمال کشور است و سابق از جمله ولایات صنعتی بود، عواید بزرگ هم از این ناحیه نصیب دولت می‌شد؛ اما متاسفانه نظام حاکم در تمام عرصه‌ها کاری به نفع مردم بغلان انجام نداده ‌است. فابریکه‌ها را مافیای اقتصادی در کنترل خود آورده است، تمام پروژه‌هایی‌که در آن منافع شهروندان تأمین می‌شد و مردم در آن کار می‌کردند، آن‌هم از دست‌شان گرفته شد.
او افزود: «دو سه پروژۀ بزرگ اقتصادی که در بغلان بود نه تنها احیا نشد بل به نحوی از بین برده شد و یا در اثر بی‌توجهی مسوولان دولتی تخریب گردید.»
آقای عاصم گفت، جاده ترانزیتی که از تونل سالنگ تا سرحد کندز امتداد دارد، کاملاً خراب است.
او می‌گوید، عوایدی که سالانه بخش سکتور خصوصی از معدن زغال‌سنگ به‌دست می‌آورد، بیش‌تر از چهار میلیون دالر می‌شود، حداقل اگر درآمد حاصل از استخراج زغال‌سنگ به خود این ولایت مصرف می‌شد، حالا بغلان آباد شده بود.
از سوی دیگر به گفتۀ او، عواید فابریکه‌های بغلان گم است، معلوم نیست که در کجا مصرف‌ شد؟ او گفت: مسأله اساسی دیگر، رأی نگرفتن رییس‌جمهور از ولایت بغلان است که در هردو دوره انتخابات حامد کرزی رأی بسیار کم از بغلان به دست آورد. در دوره اول جناب قانونی بالاترین رأی گرفت و در دوره دوم جناب داکتر عبدالله رأی اول را گرفت.
آقای عاصم در مورد فابریکه‌ها می‌گوید که نظر به توافقات قبلی باید ظرفیت تولید فابریکه‌ها بالا برده می‌شد، باتاسف نه تنها به این مسأله توجه نشد، بل این فابریکه‌ها غیر فعال باقی ماند.
او اضافه کرد، در گذشته فابریکۀ سمنت که در اختیار دولت بود، در دوره حکومت حامد کرزی به بخش سکتور خصوصی و آن‌هم به برادرش محمود کرزی سپرده شد، مالیۀ آن که در یک سال بیش از یک میلیون دالر می‌شود، تاکنون به خزانۀ دولت پرداخته نشده است. بر اساس گزارش‌ها در این روزها آن‌ها در تلاش‌اند که تا حکومت مالیه وضع شده را برای شان معاف کند.
آقای عاصم می‌گوید، باند مافیا فابریکه‌ها، به ویژه معدن زغال‌سنگ را در اختیار خود دارند روزانه هزارها تن زغال‌سنک را به بازارها داخلی و خارجی می‌فروشند.
شهروندان بغلان نیز از بی‌توجهی دولت به بازسازی این ولایت شاکی هستند.
آن‌ها می‌گویند که جاده‌ها در این ولایت تخیریب می‌شود، اما در زمینۀ اسفالت‌ دوبارۀ آن‌ها‌ هیچ کاری صورت نمی‌گیرد.