بخش نخست

خواندن ذهنِ خانم‌ها سخت‌ترین کارِ دنیاست و زمانی که موضوع ازدواج در میان باشد، واقعاً ناممکن به نظر می‌رسد. اما نگران نباشید؛ علایمی هست که به شما نشان می‌دهد آیا او به ازدواج فکر می‌کند یا نه:
۱ـ زنی که آماده‌گی ازدواج دارد، برای خودش محدودیت و قید و بندهایی خواهد داشت.
او می‌داند که از رابطه چه می‌‌خواهد و این آشنایی را باید به کدام سمت ببرد. زنی که آماده‌گی ازدواج دارد، نمی‌گذارد شما از وقت ارزشمندش استفادۀ بیهوده کنید. او می‌داند که این رابطه یا باید به سمت ازدواج برود و یا همه چیز همین‌جا تمام شود.
او برای ازدواجش برنامه‌ریزی کرده است، خودش را آماده کرده و دربارۀ آن فکر می‌کند و حرف می‌زند. از به میان آمدن حرف ازدواج کهیر نمی‌زند، بلکه با خوشحالی دربارۀ زنده‌گی مشترک، فرزنددار شدن، استقلال و زنده‌گی خانواده‌گی صحبت می‌کند.
زنی که قوانین خاصی برای خودش ندارد، در نتیجه هیچ برنامه‌یی برای ادامۀ رابطه ندارد، هیچ انتظار خاصی از یک مرد نداشته و هیچ شرط و محدودیتی برای او قایل نیست؛ چرا که به ازدواج فکر نمی‌کند. او بدون هیچ هدفی وارد رابطه‌یی شده که برایش پیش آمده و سیاست فعلی‌اش این است: «هر چه پیش آید، خوش آید.» اگر در هر ساعت از شبانه‌روز که دل‌تان خواست، می‌توانید با او تماس بگیرید یا بیرون بروید، اگر برای خودش احترام قایل نیست، اگر پوشش و رفتار درستی ندارد، پس نمی‌تواند زنِ زنده‌گی شما باشد.
زن باهوش می‌داند که اگر قرار است ازدواجی صورت بگیرد، نباید به این ساده‌گی از قوانینش کوتاه بیاید. زن کم‌هوش هم که به درد زنده‌گی نمی‌خورد!

۲ـ زنی که آماده‌گی ازدواج دارد، به وضعیت مالیِ شما اهمیت می‌دهد.
شاید فکر کنید زنان موجوداتِ پول‌پرستی هستند که شما را فقط برای پول‌تان می‌خواهند. این از ساده‌اندیشی شماست. اگر زنی به هیچ وجه به وضع مالیِ شما اهمیتی نمی‌دهد، به این معناست که اصلاً به ازدواج با شما فکر نمی‌کند.
روابط بی‌هدف و کوتاه‌مدت نیازی به امنیت مالی ندارد؛ وضعیت مالی شما فقط زمانی اهمیت پیدا می‌کند که مسالۀ ازدواج در میان باشد نه به این خاطر که زنان دنبال جیب شما هستند، بلکه به این خاطر که آن‌ها به دنبال امنیت هستند، آن‌هم نه فقط برای خودشان، بلکه برای فرزندان‌شان و فرزندان شما.
غریزۀ مادری قوی‌ترین غریزه در زنان است. اگر این‌طور نبود، کودکان به هیچ وجه نمی‌توانستند زنده بمانند. همین غریزۀ مادری به زنان می‌گوید که اگر می‌خواهند فرزندان‌شان را به خوبی و در امنیت و آسایش تربیت و بزرگ کنند، باید برای آن‌ها پدری قدرتمند انتخاب کنند.
در دوران اجداد غارنشین ما، زنان به سمت مردانی جذب می‌شدند که قدرت بدنی بیشتری داشتند؛ چون تنها در این صورت بود که می‌توانستند برای خانواده به شکار بروند، با رقبا بجنگند و با دست پُر برگردند و از خانواده در برابر دشمنان و حیوانات وحشی و بلایای طبیعی حفاظت کنند و تنها در این صورت بود که زنان می‌توانستند با خیال راحت در غار بنشینند و فرزندان‌شان را بزرگ کنند.