احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکردهاند.
گزارشگر:احمد عمران/ شنبه 29 حمل 1394 - ۲۸ حمل ۱۳۹۴
تشکیل دولت وحدت ملی در آغاز با امیدها و خوشبینیهای فراوانی همراه بود. حداقل گفته میشد که دو تیم نیرومند انتخاباتی، تن به مصالحه داده و حالا کشور را از بحرانِ سیزدهساله نجات میبخشند. اما با گذشتِ نزدیک به هفت ماه از ایجاد دولت وحدت ملی، تقریباً تمام امیـدها به یأس انجامیده و کشور در وضعیتِ خطرناکی قرار گرفته است. شاید دلیل آن، تنها به دولت وحدت ملی محدود نباشد، ولی دولتِ جدید نتوانست به حداقل قولهایش نیز عمل کند و کشور را از وضعیت پیچیدۀ بحـران بیرون بکشد.
رهبران جدید با وعدههای کلانی وارد میدان شدند. از حکومت حامد کرزی انتقاد کردند و سیزده سال گذشته را «سالهای فرصتسوزی» خواندند. اما خود در هفت ماه گذشته چه کردهاند؟!
رهبران جدید در هفت ماه گذشته نه تنها تغییر و تحولی در سطح مناسبات سیاسی و اجتماعی به وجود نیاوردند، بل از درون دچار چنان اختلافاتِ عمیقِ سیاسیاند که حتا گذاشتنِ یک گام به جلو نیز برایشان مقدور نشده است. برنامۀ مبارزه با فساد که آقای غنی با سروصدای فراوان آن را آغاز کرد، در حولوحوشِ یک پرونده باقی ماند و حتا کارِ همان یک پرونده نیز به سرانجامی نرسید. بحث کابل بانک همچنان به عنوان یک معضل کلانِ فساد در کشور اذهانِ مردم را به خود معطوف کرده و آنها انتظاری را که برای رسیدهگی به این پروندۀ عظیمِ فساد داشتند، نابرآورده میبینند.
بحث کابل بانک در حالی همچنان گشوده باقی مانده است که فساد در وزارت دفاع، جامعه را تکان داد. بر اساس گفتههای مقامها، حداقل صد میلیون دالر در سوختبارِ وزارت دفاعِ کشور اختلاس وجود دارد. این مورد، رقم کوچکی نیست و نشان میدهد که دستهای قدرتمندی در عقبِ این پرونده وجود دارد. بهتازهگی، یکی از اعضای مجلس نمایندهگان افشا کرد که بیشتر از شصت تن در این قضیه دست دارند و مشاور اقتصادی رییسجمهوری که زمانی وزیر مالیۀ کشور بوده، جزوِ متهمانِ این پرونده است. به گفتۀ این عضو پارلمان، حداقل در رژیم کنونی این امیـد وجود ندارد که کارِ این پرونده به جایی برسد. زیرا به باور این عضو مجلس نمایندهگان، مشاور اقتصادی رییس جمهوری اسناد و شواهدی از زمان انتخابات در اختیار دارد که میتواند باعث به وجود آمدنِ بحرانِ دیگری در کشور شود. بر اساس قراین و گفتههای این عضو پارلمان، بخشی از پولهای اختلاسشده، در انتخابات سال گذشته به مصرف رسیده است. سوال اینجاست که مشاور اقتصادی رییس جمهوری تنها در همین مسأله متهم شناخته نمیشود. او بر اساس برخی منابع، در رهبری مافیای اقتصادی کشور قرار دارد و بعید است که رییسجمهور غنی از اینهمه مسایل بیاطلاع باشد.
پروندۀ اختلاس در سوختبار وزارت دفاع، به فاجعۀ بزرگی در کشور انجامید و جانِ بیشتر از سی ارتشیِ قهرمان را در بدخشان گرفت، آنهم به گونهیی که میتوان آن را یکی از فاجعهبارترین جنایات ضد بشری عنوان کرد؛ جنایتی که حتا نازیهای آلمان و قصابان استالین نیز از آن ابا میورزیدند. آیا افرادی که بیشتر از سی ارتشی را در بدخشان سر بریدند، خود را مسلمان میدانند و فکر میکنند که بر اساس آموزههای اسلامی، جنایتشان توجیهپذیر است؟
جنایتی که در بدخشان اتفاق افتاد، محصول و برآیندِ پروندۀ اختلاس در وزارت دفاع کشور است و کسانی که در این پرونده اختلاس کردهاند، بدون تردید در سر بریدنِ سربازانِ ارتش نیز شریک شمرده میشوند.
بحثِ دیگری که بهشدت ذهنِ همهگان را در این روزها به خود جلب کرده، سخنان اخیرِ عطا محمد نور سرپرست ولایت بلخ است. آقای نور در تازهترین گفتوگوی رسانهیی خود، دولت وحدت ملی را دولتی ناکام خواند و بهصراحت گفت که این دولت نتوانسته کارخانهگیهایش را بهدرستی انجام دهد. آقای نور از موج ناامنیهای سازمانیافته در شمالِ کشور پرده برداشت و گفت که بهزودی بخشهای وسیعی از شمال افغانستان دچار ناامنیهای کلان خواهد شد. این درحالی است که آقای غنی فکر میکند در گفتوگوهای صلح با گروههای مخالف به نتایجی رسیده و کشورهایی مثل پاکستان و عربستان سعودی، او را در رسیدن به امنیت کمک میکنند. حال آنکه وضعیت امنیتیِ کشور در ماههای اخیر، خلاف این اعتقاد را به اثبات میرساند.
در ماههای اخیر، افغانستان شاهد نوعِ دیگری از جنگ و خشونت است. این خشونتهای تازه نشان میدهد که گروههای تازهیی پا به میدان گذاشتهاند و در تلاش بیثباتسازی منطقهاند.
در همین حال، باید گفت که نه تنها در این هفت ماه هیچ بهبودییی در وضعیتِ امنیتی رونما نشده، بل در وضعیت اقتصادی و سیاسیِ کشور نیز تغییرِ خاصی به میان نیامده است. لشکرِ بیکاران هر روز فزونی میگیرد و فقر و تنگدستی، بیشتر از گذشته مردم را متلاشی کرده است. آیا رهبران دولت فخیمۀ وحدت ملی از اینهمه نابهسامانی و آشفتهگی باخبرند؟
یکی از آگاهان سیاسی میگفت، بهدلیل اینکه واقعیتهای جامعه بهصورتِ کانالیزه به آقای غنی انتقال پیدا میکند، او هیچ تصور روشنی از وضعیتِ کشور ندارد. اگر چنین است که بدون شک شواهد و قراین نیز آن را به گونههایی اثبات میکندـ افغانستان در بدترین وضعیتِ ممکن در سیزده سال گذشته قرار گرفته و بیرون شدن از این وضعیت نیز بهآسانی میسر نخواهد بود.
Comments are closed.