با بازگشت سربازان اضافی امریکایی به کشورشان، طالبان از بزرگ‌ترین عملیات نظامی که ایتلاف غرب می‌توانست علیه آن‌ها انجام دهد، نجات یافته اند. حالا، نگرانی‌ها از فاجعه یک جنگ داخلی دیگر در افغانستان افزایش می‌یابد.
آخرین قطعات ۳۳ هزار نیروی اضافی بارک اوباما، رییس جمهور ایالات متحده امریکا اواخر ماه گذشته افغانستان را ترک کردند. حدود ۱۱۲ هزار سرباز بین‌المللی تحت رهبری ناتو که در افغانستان باقی مانده اند، تا اواخر سال ۲۰۱۴ میلادی این کشور را ترک می‌کنند.
هرچند ممکن است شمار کمی از نیروهای بین‌المللی برای انجام عملیات ضدتروریستی در افغانستان بعد از سال ۲۰۱۴ نیز باقی بمانند، اما سیاستمداران غربی تاکید می‌کنند که آنچه زمانی اوباما «جنگ خوب» نامیده بود، در سال ۲۰۱۴ به پایان می‌رسد.
در آن صورت، هرچند ممکن است یک جنگ نامحبوب برای ناتو ختم گردد، برخی تحلیلگران پیش‌بینی می‌کنند که ممکن است حکومت مورد حمایت غرب در کابل از هم بپاشد و این کشور یک بار دیگر دچار جنگ داخلی بدتر از سال های ۱۹۹۰ شود.
کانداس روندیوکس از گروه بین‌المللی بحران می‌گوید: «من فکر می‌کنم این فقط مساله وقت است پیش از این که حکومت فروبپاشد. این قطعی است». به باور این تحلیلگر، «آنچه در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ بر کابل حکمفرما می‌شود، هرج و مرج و خشونت است».
این تحلیلگر گروه بین‌المللی بحران می‌افزاید: «شکستگی‌یی را که در دهه ۱۹۹۰ دیدیدم، تنها با این واقعیت پیچیده‌تر خواهد شد.
گیلس دورونسورو، تحلیلگر مسایل افغانستان در «بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی» نیز تجدید کشمکش‌ها را پیشبینی می‌کند، اما او فراتر می‌رود و حتا از بازگشت طالبان به قدرت سخن می‌گوید.
او در آخرین تحلیل‌اش از افغانستان نوشته است: «بعد از ۲۰۱۴، میزان کمک‌های ایالات متحده امریکا به حکومت افغانستان محدود خواهد شد، و بعد از یک مرحله جدید در جنگ داخلی، پیروزی طالبان در پی خواهد آمد».
البته این تحلیل‌ها در تضاد با این انتظار و برآورد کشورهای غربی و ناتو قرار دارد که تا سال ۲۰۱۴ نیروهای امنیتی افغانستان قادر به تامین امنیت و دفاع از کشور شان خواهند بود.
روندیوکس این ادعاها و انتظارها را «کاملاً غیرواقعبینانه» می‌داند و اشاره می‌کند که سربازان غالباً بی‌سواد و کمتر آموزش دیده، «هیچ تجهیزات هوایی ندارند، ظرفیت تدارکات لوجستیکی شان صفر است و همبستگی واقعی شان نیز صفر می‌باشد».
اما حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان احتمال درگیر شدن دوباره افغانستان به یک جنگ داخلی را تبلیغات رسانه‌های غربی عنوان می‌کند و از آن به شدت انتقاد می‌نماید. او روز پنج شنبه در کابل گفت: «یک جنگ روانی از سوی رسانه‌های غربی علیه افغانستان جریان دارد که می‌گویند بعد از خروج نیروهای بین‌المللی از افغانستان، افغانستان فقیر خواهد بود، دوباره دچار جنگ داخلی خواهد شد و طالبان برخواهند گشت».
کرزی به صورت مشخص از نیویارک تایمز، بی بی سی و سی ان ان نام برد و افزود که «بدبختانه» برخی رسانه‌های افغانستان و شماری از تحلیلگران این کشور نیز چنین پیشبینی‌هایی را مطرح می‌کنند.
طالبان نیز تاکتیک‌های جنگی خود را تغییر داده اند. هرچند آنها مناطق تحت تصرف خود را در جنوب افغانستان از دست می‌دهند، اما به قتل مقام‌های عالی رتبه روی آورده اند، بر اهداف مهم مانند پایگاه نیروهای ناتو حمله می‌کنند، و در میان اعضای نیروهای امنیتی افغانستان نفوذ می‌نمایند.
یکی از اهداف اعزام ۳۳ هزار سرباز اضافی امریکا به افغانستان، ایجاد فشار بیشتر بر طالبان و وادار ساختن آنها به میز مذاکره بود. اما این گروه شورشی در ماه مارچ گفت تماس ها با مقام های امریکایی را به دلیل عدم آزادی شماری از زندانیان گوانتانامو، به تعلیق درآورده اند.
پاکستان، کشوری که بیشتر از تلفات نظامیان امریکایی در افغانستان، سربازان خود را در جنگ با طالبان پاکستانی از دست داده است، تااکنون متهم است که از گروه طالبان در افغانستان حمایت می‌کند.
حسن عسکری، تحلیلگر مسایل سیاسی می‌گوید در اسلام آباد این نگرانی وجود دارد که با خروج نیروهای غربی از افغانستان، منجر به کشمکش‌های داخلی در پاکستان شود. او می افزاید: «ممکن است طالبان در براندازی حکومت افغانستان کاملاً موفق نشوند، اما آن‌ها می‌توانند در مناطق مشخصی زندگی را تیره و تار بسازند… حکومت افغانستان کنترل محدودی خواهد داشت».
به دلیل همین نگرانی‌هاست که برخی از افغان‌ها در تلاش خروج از کشور شان می‌باشند. روندیوکس می‌گوید: «بسیاری افغان‌ها خود را برای خروج از کابل آماده می‌کنند و در سطح بسیار شخصی، برنامه‌های احتمالی در نظر گرفته شده است».
گیلس دورونسورو چنین برآورد می‌کند که نیروهای بین‌المللی با خروج‌شان وضعیتی را به جا می‌گذارند که از برخی جهات بدتر از وضعیت پیش از سال ۲۰۰۱ است. او می‌گوید: «در آخر، خروج نتیجه یک استراتژی ناکام است».