چهارشنبه ۲۰ جوزا ۱۳۹۴

رنج‌ها و آسیب‌های عملیات بزرگ طالبان در ولایت کندز را غیرنظامیان تحمل می‌کنند و این ولایت به محل اصلی نبرد در فصل جنگی کنونی تبدیل شده است که احتمالاً خونین‌ترین فصل در یک دهه گذشته خواهد بود.
کندز شاهد یک بحران بشری است و هزاران خانواده در چرخه خشونت ناشی از افزایش شورشگری در این ولایت شمالی افغانستان گیر مانده‌اند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، برخی افراد غیرنظامی مانند مولودین از خشونت فرار کرده و به شهر کندز آواره شده اند. آن‌ها در زیر خیمه‌ها در مکان‌های نامناسب پناه گزین شده اند. مولودین همراه با شش فرزند و خانم‌اش از ولسوالی چهاردره فرار کرده است. فرزند هفت ماهه او در جنگ میان طالبان و نیروهای حامی دولت هدف اصابت گلوله قرار گرفت و زخمی شد.
مولودین که یک دهقان ۴۶ ساله است، زخم‌های دختر نوزادش را نشان می‌دهد و می‌گوید: «ما خانه، مواشی و زراعت خود را دقیقاً پیش از فصل برداشت حاصلات رها کردیم. ما اینجا بی‌خانه، تشنه، گرسنه و منتظر کمک هستیم.»
عبدالقدیر، دهقان ۴۵ ساله از همین ولسوالی، تکه چوبی به دست گرفته و وضعیت را در روی زمین به تصویر می‌کشد: «طالبان در یک طرف بودند و ملیشه‌های دولتی در طرف دیگر، و ما در وسط‌ گیر مانده بودیم.» بسیاری افغان‌ها چنین فکر می‌کنند که بعد از ۱۳ سال جنگ در باتلاق ناامیدی افتاده و مردم ملکی به صورت فزاینده در میان نیروهای حکومتی و جنگجویان طالبان گیر می‌مانند.
جورجیت گاگنون، مسوول بخش حقوق بشر دفتر نماینده‌گی سازمان ملل متحد در کابل می‌گوید: «پیامد این منازعه به مراتب بیشتر از جان دادن و زخمی شدن مخوف مردم ملکی است. خشونت های مرتبط با منازعه همچنین خانواده های افغان را به دلیل آوارگی، از دست دادن منبع معیشتی، تخریب خانه ها و دیگر صدمه ها ویران می کند.»
گروه طالبان تهاجم بهاری امسال خود را در اواخر اپریل با یک سلسله حملات شدید در ولایت کندز شروع کرد و جنگجویان این گروه خود را به نزدیکی های شهر کندز رساندند. همچنین تلفات ملکی نیز در ولسوالی های درگیر جنگ افزایش یافته است.
از شروع این جنگ ها ۲۲۵ زخمی به مرکز سازمان خیریه داکتران بدون مرز در شهر کندز مراجعه کرده اند که دو برابر تعداد زخمیان در همین دوره زمانی در سال گذشته است. بسیاری این افراد که بر اثر اصابت گلوله یا انفجار زخم برداشته اند، از مناطق دورافتاده خود را به شهر کندز رسانده اند.
اتاق‌های زخمیان در مرکز داکتران بدون مرز، که آکنده از بوی مواد ضدعفونی می‌باشد، صحنه قصه‌های دردناک است. یک مرد می گوید در زمان مراقبت از مواشی هدف گلوله قرار گرفته است؛ یک جوان ۱۴ ساله دیگر مواد انفجار نشده را گرفته بود و در دستان اش منفجر گردید؛ و یک کودک ۳ ساله زمانی زخمی شد که راکت به خانه آنها اصابت کرد و پدرش را کشت.
سازمان داکتران بدون مرز می گوید که در همان روز پنج زخمی جنگی به این مرکز مراجعه کردند و برخی روزها تا ۳۵ زخمی نیز به این مرکز می رسند. البته برخی از آن هایی که در مناطق جنگی گیر مانده اند فرصت رسیدن به این مرکز را ندارند.
برنامه غذایی جهان برآورد می‌کند که در نتیجه تهاجم طالبان در ولایت کندز بیش از ۳۷۰۰ خانواده آواره شده اند و این خانواده ها آسیب پذیر بوده و به کمک های عاجل نیاز دارند.
در بیرون مرکز توزیع کمک برنامه غذایی جهان در شهر کندز، زنان در حالی که چادری های آبی رنگ به تن دارند ساعت ها در زیر آفتاب سوزان انتظار می کشند تا جیره غذایی به شمول آرد، روغن و بسکویت به دست بیاورند.
به گفته ملل متحد، بیش از ۱۸ هزار خانواده در کندز درخواست کمک کرده اند اما تا حالا به حدود نیمی از این درخواست ها رسیدگی شده است و دلیل آن نیز قسماً «محدودیت در دسترسی» به مناطق جنگ زده است.
نیروهای امنیتی افغانستان در جبهات چندگانه با طالبان درگیر اند و در این فصل جنگی شماری از جنگجویان از کشورهای آسیای مرکزی نیز در کنار طالبان می‌جنگند. ناظران در محل از عدم هماهنگی کافی میان نیروهای دولتی، ملیشه های حامی دولت و پولیس محلی شکایت دارند.