چهار شنبه ۳ سرطان ۱۳۹۴

عیسی لغمانی، برای مردم افغانستان یک نام آشنا شده است. حالا اسم او به گوش همه رسیده و این افتخاری است که این سرباز وطن در زنده‌گی اش کسب کرده است. همه از تاجیک و افغان، ازبیک و هزاره، نورستانی و بلوچ و غیره به شهامت این سرباز وطن که شش حمله کننده به پارلمان کشور را از پادراورده بود، افتخار می‌کنند.
رییس‌جمهور اشرف‌غنی، هم دیروز از این سرباز را مورد تقدیر قرار داد و برای او یک باب خانه اهدا کرد.
. دیروز در صفحه فیسبوک آقای غنی رییس‌جمهوری نوشته شده بود که آقای غنی کلید یک خانه را به عنوان جایزه به عیسی خان اهدا کرد و قرار شد به زودی به او مدال و ارتقاء درجه نیز داده شود. آقای غنی این سرباز را «قهرمان» خطاب کرده است.
این اقدام آقای غنی، در برابر توانایی و شجاعت و کارنامۀ این سرباز جوان، ارزش زیادی دارد و سبب تشویق سربازان بیشتر برای دفاع از سرزمین می‌شود. التبه مجلس نماینده‌گان هم در یک جلسه فوق‌العاده، یک روز بعد از حمله، نیز از «شجاعت» این سرباز وطن قدردانی کرده و آن را به عنوان «سربازی شجاع» مورد ستایش قرار داده و خواستار کمک نقدی به او شدند و خواهان پرداختن حقوق یک ماهه شان به او و دیگر سربازان همکار او گردیدند.
البته حمایت از این سرباز کشور، به هر پیمانه‌یی که باشد، ارزشمند است؛ اما سخن این است که سربازان زیادی به مانند عیسی خان لغمانی در این کشور هستند که تروریستان را در موارد زیادی این گونه از پادراورده اند؛ اما ناشناخته مانده‌اند. کسانی هستند که حملات انتحاری دشمن را خنثا نموده و آنان را با قبول نثار جان‌ خود، در دم، از بین برده اند و از جانب قطعه مربوطه تنها به درخواست یک رتبه بیشتر به گونه رسمی مورد تشویق قرار گرفته اند، اما تا کنون که سال‌ها از آن پیشنهاد هیچ ترتیب اثری به آن داده نشده و آن سرباز یا افسر سال هاست که سرگردان دست یافتن به یک رتبه ابتدایی است.
جدا از این‌ها، سربازان دیگری هم هستند که چنین جان فشانی‌ها و شجاعت‌هایی نشان داده اند؛ اما هیچکس از نام و نشان آن چیزی نمی‌داند. این بارهم اگر خود عیسی جرأت نمی‌داشت و در برابر کمرۀ یک تلویزیون چنین ادعایی را مطرح نمی‌کرد، شاید هیچ کس اسم او را نمی‌دانست و مورد تقدیر و نوازش هم قرار نمی‌گرفت. حالا که آقای غنی و نماینده‌گان چنین گامی را برداشته اند مبارک است؛ اما تلاش شود که دولت چنین اقدماتی را به گونه‌یی سامان‌مند انجام دهد؛ زیرا سربازان و افسرانی که از خود رشادت‌ها نشان می‌دهند، باید بدون ضیاع وقت در فرصت‌های ممکن مورد نوازش قرار داده شوند؛ نه این‌که به‌جای سربازی و افسری که کار آفریده و شهامت نشان داده باشد، کسانی امتیازها را نصیب شوند که هیچ سهمی در آن افتخارها نداشته اند.
اما در کنار این که این سرباز مورد تقدیر قرار گرفته است، سوال‌هایی نیز از اظهارات او در مورد حمله آن روز وجود دارد که تا کنون بی پاسخ مانده است.
این سرباز اداعا دارد همین که فرد انتحاری خودش را انفجار داد، او مجالی برای دیگر افراد این گروه نداد و همه را یکی یکی از پا دراورد. بر بنیاد این اظهارات، این جنگ در همان آوان شکل‌گیری با کشته شدن این همه افراد توسط یک سرباز، ختم شده است. پس چه دلیلی وجود داشته است که جنگ در دهن دورازۀ شورای ملی سه ساعت‌ ادامه یاید.
از طرف دیگر، بر بنیاد ادعای این سرباز، آنان می‌دانستند که پارلمان مورد هدف قرار می‌گیرد و به همین دلیل آماده‌‍گی لازم را برای دفع این حمله داشته اند. در صورت درست بودن این ادعا چگونه ممکن است که با وصف آگاهی به این حد، دشمن بتواند به هدف برسد.