سه شنبه ۱۶ سرطان ۱۳۹۴

بخش سیزده هم

عبدالحفیظ منصور
نخستین درگیری مجاهدین در نیمه برج جوزا در دو دسته داخل پنجشیر گردیدند. دسته نخست، مستقیماً به «سفیدچهر» آمد و در آن‌جا قرارگاه گرفت، و دستۀ دوم در منطقۀ «دهن ریوت» جابه‌جا گردید. قرار بر این بود که تا ماه اسد دست به عملیات نظامی نزنند، بلکه تا آن زمان با برگزاری جلسات و دیدارهای خصوصی با مردم در جهت دادنِ آگاهی به مردم بکوشند؛ چون از قیام ۲۶ سرطان ۱۳۵۴ علیه حکومت داوود تجربۀ کافی گرفته بودند.
فرمانده مجاهدین برای بسیج مردم پنجشیر، به سران قریه نامه‌های جداگانه فرستاد و موضوع را با ایشان در میان گذاشت، که این امر باعث جلب سریع مردم به مجاهدین گردید و هر روز‌ مردم دسته‌دسته به مجاهدین می‌پیوستند، تا این‌که آوازه در سراسر دره پخش شد.
مجاهدین بدین نظر بودند که با یک حملۀ منظم، کلیۀ افراد دولتی را در علاقه‌داری حصۀ اول دستگیر نمایند. اما علاقه‌دار منطقه، عجولانه دست به حمله بالای مجاهدین زد و بدین ترتیب، اولین برخورد میان مجاهدین و نیروهای دولتی در «دهن ریوت» به وقوع پیوست که در اثر آن، چهار مجاهد زخمی و «ضابط محمدکریم» به شهادت رسید. در مقابل، از افراد رژیم «فیض‌الدین» علاقه‌دار، طوفان (یک کمونیست مشهور منطقه» و هفت سرباز کشته شدند و تعدادی هم تسلیم مجاهدین گردیدند. در همین تاریخ، چهل تن از سربازان رژیم که محافظتِ معادن زمرد را در آن‌جا به عهده داشتند، با سلاح‌های‌شان و مقادیر زیادی دینامیت به مجاهدین پیوستند.
وقتی مجاهدین مستقر در سفیدچهر وضع را بدین منوال یافتند، دست به عمل شده و به خلع سلاح کردنِ افراد وابسته به رژیم پرداختند و در اندک زمان، ده‌ها میل «پپشه» و «کره‌بین» به‌دست آوردند.
روز بعد، رژیم با قوای بیشتری که شامل یک عراده زره‌پوش و دو لاری حامل سرباز می‌شد، به منطقه حمله‌ور گردید که پس از یک زدوخورد در «خارو»، زره‌پوش مذکور هدف راکت قرار گرفت و با سرنشینانش از بین رفت. ۱۶ سرباز دیگر در این جریان به هلاکت رسیدند و مجاهدین دو موتر و ۷۰ میل تفنگ به غنیمت گرفتند.
قوای رژیم تره‌کی در پنجشیر شامل چندصد سرباز جلبی و تعدادی از اعضای حزب کمونیست بود که بیشترشان به تفنگ‌های کره‌بین و پپشه مسلح بودند؛ اما در جانب مقابل همۀ مردم با سنین و وظایف مختلف قرار داشتند. آن‌هایی که تفنگ شکاری داشتند، تفنگ و بقیه با تبر، چوب و کارد در برابر رژیم ایستادند و کسانی که آن را هم نداشتند، با دعا و توت و تلخان به مجاهدین یاری می‌رساندند.
به تاریخ ۲۱ جوزا مجاهدین بالای علاقه‌داری حصۀ دو (زنه) یورش بردند و پس از چند ساعت نبرد، قوای رژیم تره‌کی را که شامل ۳۵ سرباز، دوصد میل اسلحۀ گونه‌گون و ۱۲ صندوق مرمی می‌شد، مغلوب ساختند و در جریان زد و خورد یک عراده بردیمِ [خودرو زرهی] دشمن منهدم گردید.
چند روز دیگر سپری نشده بود که علاقه‌داری دره نیز به‌دست مجاهدین افتاد؛ در حالی که علاقه‌دار و تعدادی از افراد رژیم اسیر و ۶۰ میل سلاح نیز به غنیمت گرفته شد و از مجاهدین در این نبرد یک تن شهید گردید.(۳)