چندین روز از فرمانِ یکی از رییسانِ دولت وحدت ملی مبنی بر بازداشتِ کسانی که برای ملاعمر مجلس فاتحه برگزار کردند و آن‌ عده از مقام‌های حکومتیِ مرتبط به طالب که در این مجالس شرکت کرده بودند گذشته است، اما هیچ‌کدام از آن مقام‌ها بازداشت نشده‌اند.
وزارت داخله و امنیت ملی وظیفه داشتند که این افراد را شناسایی کننند‌ـ که نکردند.
بعد از رویداد شاه‌شهید کابل، بارِ دیگر چنین سخنان و دستورهایی به زبان رانده شدند، اما فقط در حدِ حرف،‌ و این تصامیم هرگز جنبۀ عملی نیافتند. در حالی که همۀ آن افراد، با نام و آدرس پیدا اند و با خیالِ راحت بر کرسی‌های دولتی تکیه زده‌اند.
مسلماً کسی مثلِ ملاعمر که زیر نام و نشانِ او هزاران انسان کشته شده‌اند، باغ‌ها و خانه‌ها و مزارعِ مردم بدون موجب آتش زده شده است و نسل‌کشی‌ها صورت گرفته و امروزه نیز شاگردان و هم‌باورانِ او نظام و مردم را تهدید می‌کنندـ مستحقِ هیچ فاتحه‌گیری و قدردانی‌یی شناخته نمی‌شود و باید کسانی که هنوز هم سنگِ وفاداریِ او را به سینه می‌زنند بازداشت شوند؛ این انتظار همۀ مردم افغانستان است!
امنیت ملی کشور و وزارت داخله می‌دانند که تمام مجلس‌آرایی‌ها، دعاخوانی‌ها و سخنرانی برای رهبر پیشین طالبان، از طرفِ برخی نهادهای وابسته به سازمان‌های استخباراتی پاکستان صورت می‌گیرد و اقدامی‌ست برضد نظام و سربازانِ نهادهای امنیتی که هر روز در برابرِ حملاتِ طالبان در سراسرِ کشور جان‌های‌شان را از دست می‌دهند.
این‌که این افراد در سایۀ حمایتِ دولت و نهادهای امنیتی کشور می‌زیند و از داخل تیشه به ریشۀ نظام می‌زنند و با سکوتِ دولت مواجه می‌شوند، کاملاً سوال‌برانگیز است به‌خصوص زمانی که فرمانِ یکی از مقام‌های بلندِ حکومتی هم در موردشان عملی نمی‌شود.
وقتی نهادهای کشفی کشور مثل امنیت ملی می‌بینند که یک نهادِ به‌اصطلاح فرهنگی، در خدمتِ آی‌اس‌آی نشسته و برای رهبر طالبان که معلوم نیست چه وقت و در کجا و چه‌گونه فوت کرده یا کشته شده است فاتحه می‌گیرد؛ و وقتی می‌بینند که مشاور اقتصادی رییس‌جمهور در برابر اعلامیۀ امنیت ملی قرار می‌گیرد؛ و وقتی می‌بینند که یک فرد و گروه در داخل نظام با دشمن همکاری می‌کند، بی‌درنگ باید وارد اقدام شوند و آن‌ها را به عنوان مهره‌های آشکارِ ستون پنجم به دام اندازند و دست‌شان را از امورِ مملکت برای همیشه ببندند.
مسلماً نفسِ برگزاری مجلسِ دعاخوانی به ملاعمر، صحبت و نوشته‌یی از یک مقامِ دولتی به حمایت از ملاعمر و طالبان و نیز ده‌ها موردِ دیگر از همکاری با دشمن بدون هراس در داخل نظام، مفهومِ دیگری از دولتِ جدید را برای مردم به نمایش می‌گذارد و اعتماد مردم را نسبت به آن از بین می‌برد.
وقتی که یک چهرۀ معروفِ نظام در برابر اعلامیۀ امنیت ملی قرار می‌گیرد و یک نهاد معلوم‌الحال زیر ریشِ دولت و نظام از دشمنِ مردم و دولت (ملاعمر) قدردانی می‌کند، آن‌هم در اوضاعی که روزانه ده‌ها خانواده توسط گروهی مربوط به همین فرد به ماتم می‌نشینند، چنین نتیجه گرفته می‌شود که این دولت اراده‌یی برای ارزش‌گزاری به شهدا، جانبازان و ایثارگران ندارد و یک چنین بی‌مسوولیتی و بی‌اعتنایی نیز سربازانِ کشور را از رفتن به خطِ نبرد و دفاع از نظام دل‌سرد می‌سازد.
با این‌همه، یک بارِ دیگر از امنیت ملی و وزارت داخله تقاضا می‌کنیـم که طبق انتظار مردم، همۀ کسانی را که زیر چترِ نظام با دشمن در هر سطحی همکاری و غمخواری دارند، شناسایی، بازداشت و محاکمه کنند. در غیر آن، ماهیتِ نظام زیر سوال می‌رود و در نهایت، مردم و دولت در مقابلِ یکدیگر قرار خواهنـد گرفت.