در آستانۀ چهاردهمین سالروز شهادت قهرمان ملی کشور و آغاز هفتۀ شهید قرار داریم و این مسوولیتِ همۀ مردمِ افغانستان است که این هفته و این روز را گرامی بدارند. مسلماً اگر امروز از نعمت آزادی برخورداریم، از برکتِ قهرمانی و مقاومتِ شهید مسعود است. اگر مبارزۀ خردمندانۀ او نمی‌بود، امروز کشورِ مستقلی به نامِ افغانستان وجود نداشت و سرزمینِ ما ضمیمۀ خاک پاکستان شده بود. فقط همین یک نکته کافی‌ست که همۀ مردم از هر قوم و ملیتی که هستند، از روز شهادتِ قهرمان ملی به عنوان حافظ وطن یادبودِ شکوه‌مندانه به عمل آورند.
بارها مطرح شده است که اگر مقاومتِ دیروز در برابرِ تجاوزِ پاکستان وجود نمی‌داشت و در رأس آن، شهید احمدشاه مسعود علم و پرچمِ کشور را برافراشته نگاه نمی‌کرد، دیگر افغانستانِ امروزی مطرح نبود. اما در کنارِ این‌همه، در تجلیل از روز شهادت قهرمان ملی، باید برخی نکاتِ را مد نظر داشت.
آزار و اذیتِ مردم ـ چه در کابل و چه در هر ولایت دیگر ـ به هر روشی که باشد، خلافِ آموزه‌های انسانی و اسلامی و مغایرِ آموزه‌های قهرمان ملی است. باید هوشیار بود تا خدای‌ناکرده دست‌های پیدا و پنهـانی فعال نشوند که با استفاده از احساساتِ جوانان می‌خواهند نظمِ جامعه را برهم زنند و این روز و مراسم را زیر سوال ببرند. بنابراین کاروان‌هایی که به‌هدف باشکوه ساختنِ یادبود قهرمان ملی و یا هم به قصد عزاداری در جاده‌ها سرازیر می‌شوند، باید متوجه اقداماتِ خود و توطیه‌های بدخواهان باشند.
کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز باید متوجه باشند که در هفتۀ شهید و روز شهادتِ قهرمان ملی کشور، به مسایلی که خواسته یا ناخواسته موجبِ نفاق و تفرقه می‌گردد، نپردازند؛ بلکه هر شهروند افغانستانی‌یی که به شبکه‌های اجتماعی مثل فیس‌بوک دسترسی دارد، اخلاقاً مسوول‌ است که با طرحِ موضوعاتی که سبب تقویتِ وحدت ملی و نزدیک شدنِ مردم به یکدیگر می‌شود، به نکوداشتِ هرچه بهترِ هژدهم سنبله کمک برساند و نقشه‌های شومِ بدخواهان را در نطفه خنثا کند.
هم‌چنان رسانه‌های دیداری، نوشتاری و شنیداری، مکلفیتِ دینی و ملی دارند تا این هفته را گرامی داشته و برنامه‌های‌شان را با این مناسبت هماهنگ سازند؛ به نحوی که سبب ارتقای روحیۀ برادری و هم‌سرنوشتی در جامعه شوند و آحاد مردم را برای تجلیل از روزهایِ خاص مانند هژده سنبله بسیج نمایند.
رسانه‌ها نباید فراموش کنند که مبارزاتِ شهید مسعود در راستای آزادی در همۀ ابعاد، از جمله آزادی بیان و اندیشه، بوده است. قهرمان ملی با کسانی می‌جنگید که دهانِ آزادی را خون‌آلود و بالِ آزادی را شکسته می‌خواستند؛ لشکریانِ سیاه‌دلی که زنجیرهای جهالت و اسارت را برای مردم افغانستان تحفه آورده بودند.
امروز بسیار واضح است که جنگ دولتِ ما و جان‌فشانی‌هایِ سربازان و افسرانِ ارتش و پولیس و امنیتِ ملی علیه تروریستانِ سیاه‌دل و اسارت‌پیشه، در امتدادِ همان مقاومتی صورت می‌گیرد که دو دهه قبل، مسعودِ شهید آن را هسته‌گذاری کرد و سپس در سرتاسرِ افغانستان گسترش داد و به برکت آن، آزادی و استقلال در این سرزمین معنای دوباره یافت و اکنون زیر چتر آن، ما اصحابِ رسانه قدم و قلم می‌زنیم.
مسلماً دشمنِ دیروز، دشمنِ امروزمان نیز هست و جنگِ امروزِ ما با دشمن دیروز، به معنای حقانیتِ آن مقاومت و شهدایی‌ست که در سنگرهای داغ با شکمِ گرسنه رزمیدند. از طرف دیگر، سرنوشتِ ملاعمر و شناختی که از طالبان به وجود آمده و تجربه شده است و درکِ مشترکی که نسبت به سیاست‌های پاکستان به میان آمده نیز تأییدی‌ست بر مقاومتِ دیروزِ قهرمان ملی و یارانش در برابر طالبان. هر کس که در این سرزمین نفس می‌کشد، مدیون رشادت‌های شهدای مقاومت و قافله‌‍سالارِ آن‌ها مسعود بزرگ است. بنابراین باید برای پاسداشت از روز شهادت قهرمان ملی و یادبود از دیگر شهدای افغانستان، از هیچ سعی و تلاشی دریغ نورزیم.