نظر به هر وقت و زمان شخصیت‌های استثنای پیدا می‌شود و یکی از شخصیت‌های استثنای آن زمان احمد شاه مسعود بود.
شهید مسعود شخصیتی بود مسلمان، وطن دوست، داری برنامه و هدف. او یکی از کسانی بود که در زمان مقاومت توانسته بود همه رهبران و اقوام را متحد نگهدارد.
من و آمرصاحب سال‎ها پیش فقط یکبار در پشاور دیده بودیم. در سال ۱۹۷۸ بسیار کوتاه و استاد ربانی ما را به هم معرفی کرد و پس از آن دیگر ندیدمش تا زمانیکه حکومت مجاهدین به قدرت رسید و در آن زمان مکتوبی باهم ارتباط داشتیم و با همدیگر از طریق نامه ارتباط داشتیم و من مجاهدین را در پاکستان و شهید مسعود مجاهدین را در صفحات شمال کمک می‌کرد.
من به یاد دارم که یکبار به من نامه نوشت که با مولوی شفیع الله قوماندان کوه صافی مشکل دارم و من پشاور آمدم به نزد مولوی شفیع لله که دوست بسیار نزدیک ام بود و قوماندان حزب حرکت اسلامی بود و مشکل را مطرح کردم و آن مشکل حل شد و احمد شاه مسعود از من تشکر کرد.
زمانی‌که طالبان کابل را تصرف کردند و من و خانمم در لیست نخست قرار داشتم که باید ترور شویم؛ اما قبل از آن آمر صاحب شهید به من تماس گرفت که متوجه باشید که قصد ترورت را دارند و در عین زمان به دوستم دونر حکیمی که در جرمنی زندگی می کرد، نیز تماس گرفته و گفته بود که اسحاق را خبر کن که طالبان نیت کشتن او را دارد.
من تا زمانی‌که زنده باشم مدیون این خوبی احمد شاه مسعود استم که به من اطلاع داد و من را از این پلان شوم دشمن آگاه ساخت.
تا زمانی‌که مسعود در قدرت بود، من هیچگاه نزدش نرفتم و تنها در چند جلسه‌یی که در خانه قوماندان انور جگدلک بود و در چند جلسه در دفتر خودشان، او را ملاقات کردم؛ اما چون میان ما تفاوت دیدگاه وجود داشت، بنابراین دیداری با ایشان نداشتم.
روح شان شاد باشد و من به ایشان احترام خاص داشتم و باید گفت که تمامی قوماندانی که برای آزادی افغانستان مبارزه کردند و شهید شدند، همۀ شان به شمول احمد شاه مسعود، شخصیت تکرار ناشدنی بودند و برای همه شان بهشت آرزو می‌کنم.
احمد شاه مسعود یک شخصیت استثنای بود، به دوستان خود احترام داشت و از همه مهمتر این‌که یک افغان خوب و یک مسلمان بسیار خوب بود.
همه انسان‌های اشتباهاتی دارند و تمامی شخصیت‌های معروف دنیا داری اشتباهات بودند و احمدشاه مسعود هم از این قاعده خالی نبود و کسانیکه دوستش دارند نباید از انتقاد که علیه او صورت می گیرد ناراحت شوند، زیرا حتا پیامبران نیز اشتباه کرده بودند و در زمان جنگ حتماً انسان دچار اشتنباه می شود که مسعود هم اشتباهاتی داشت.
چون افغانستان در کشورهای مختلف مهاجر داشتن که تمامی این موارد از برکت حکومت کمونیستی و تجاوز ارتش سرخ بود و این مهاجرت‌‌ها سبب شد تا مردم ما دست بسته تسلیم کشورهای همسایه شوند و احزاب سیاسی در کشورهای همسایه رشد کردند و حمایت شدند و این کشورها از این خلا استفادهای سیاسی کردند و سبب نفاق در میان مردم افغانستان شدند.
کشورهای همسایه مردم افغانستان را به نام قوم، مذهب و زبان به جان هم انداختند و خود نهایت استفاده را بردند که تا امروز از این ناحیه بدبختی های فراوانی کشیدیم و می کشیم.
اکنون برای ملت افغانستان لازم است تا سیاست دوست داشتن و اعتماد به هم را یاد بگیرند و به هم نزدیک شوند و با اتحاد و اتفاق افغانستان را از بدبختی نجات بدهند و همسایه های خود را قانع بسازند که به مردم و خاک افغانستان به دید احترام نگاه کنند.