ظاهر قدیر معاون اول ولسی جرگه، روز دوم قوس ۱۳۹۴، از تقویت حضور داعش در ننگرهار و حمایتِ برخی مقامات دولتی کابل از حضور داعش سخن گفت. او با اشاراتِ صریح و روشن، مشاور امنیت ملی رییس‌جمهور را متهم به حمایت از داعش کرد. پس از این ادعا، گزارشی از قول خبرگزاری روسی تاس در برخی رسانه‌های افغانستان و شبکه‌های مجازی مبنی بر انتقال داعش توسط حنیف اتمر مشاور امنیت ملی و معصوم ستانکزی سرپرست وزیر دفاع، به شمال افغانستان و در مرزهای آسیای میانه انتشار یافت. هرچند تا اکنون مقامات دولت روسیه و کشورهای آسیای میانه چنین گزارشی را تأیید نکرده‌اند، اما روس‌ها به‌شدت از سیاست و عملکرد امریکا و غرب و صداقت مبارزۀ آن‌ها با داعش، نگران و مظنون هستند.
روز قبل (۲۴ قوس ۱۳۹۴) جنرال کمپبل فرمانده نیروهای ناتو در افغانستان، از تلاش داعش مبنی بر ایجاد پایگاه منطقه‌یی در ولایت ننگرهار و انتقال برخی جنگجویانِ آن‌ها از سوریه و عراق به ننگرهار و نفوذ این گروه به ولایت کنر خبر داد. نفوذ داعش به ولایت کنر (این ولایت در دهۀ هشتاد میلادی، سال‌های جهاد یا جنگ با قوای شوروی، پایگاه گروه سلفی افغانستان به رهبری مولوی جمیل الرحمن (مولوی حسین) بود)، شاید بیشتر از هر جای دیگر مساعد باشد. حضور جنگجویان داعش در کنر، نفوذ و حضورِ این گروه را به نورستان و ولایت بدخشان آسان می‌سازد. این در حالی است که طالبان اکنون در برخی از ولسوالی‌های بدخشان نفوذ و تسلط دارند و این جنگجویان طالب به‌آسانی می توانند به داعش بپیوندند و بیرق سیاه داعش را به جای پرچم سفید طالبان در بدخشان و در مرزهای تاجکستان بلند کنند. دولت افغانستان نیز از دستگیری چند تن از اتباع تاجیکستان و ازبکستان در ننگرهار سخن گفت.
داعش در روزهای اخیر در ننگرهار، یک شبکۀ رادیو به نامِ “صدای خلافت” به‌راه انداخته است که در تمام ولایت ننگرهار به شمول شهر جلال‌آباد شنیده می‌شود. داعش، افغانستان را بخشی از ولایت خراسانِ خلافت اسلامی می‌داند که در نقشۀ داعش، جغرافیای خراسان علاوه بر افغانستان شامل بخشی‌هایی از ایران، پاکستان و آسیای میانه می‌شود. ادعای خلافت اسلامی داعش و ولایت خراسان برخلاف طالبان به عنوان یک گروه محلی و بیشتر با هویت قومی در افغانستان، زمینه را برای جذب جنگجویانِ بیشتر از میان ولایات و اقوام مختلف برای داعش مساعد می‌کند و به‌خصوص موجب نفوذ این گروه در شمال افغانستان و ولایات هم‌مرز با آسیای میانه می‌شود.
با توجه به این حوادث و حدس و گمان‌ها، آیا افغانستان مصاب به سرطانِ دیگری به نام داعش خواهد شد؟
پاسخ این سوال را باید در عملکرد و سیاستِ پاکستان و امریکا با متحدین غربی‌اش در افغانستان جست‌وجو کرد. آیا پاکستان پس از سفر اخیر رییس جمهور غنی به قول و قرارهایی که به وی داده است، عمل می‌کند؟ آیا امریکایی‌ها و ناتو تصمیم و اراده دارند تا جلو نفوذ و حضور داعش را در افغانستان بگیرند؟ و آیا دولت افغانستان به ریاست اشرف‌غنی، ظرفیت‌هایی را در خود، از حکومت‌داری سالم و موثر تا سیاستِ شفاف و یک‌دست بر سرِ مبارزه با طالبان و داعش ایجاد خواهد کرد؟