بخش دوم
رفتار منطقی، رفتاری است که منافع خانواده بر منفعت فردی ارجحیت داشته باشد. انصاف را در رفتارها اصل قرار دهید و بی‌طرفانه قضاوت کنید. این امر فقط به صبوری و حوصله و تأمل نیاز دارد. اگر در مواردی از همسرتان رفتار غیرمنصفانه‌یی می‌بینید، بهتر است به دور از عجله در قضاوت با تأمل و صبوری در موقعیت مناسب، وی را از چه‌گونگی رفتارش آگاه کنید.
خوش‌بینی؛ از همسرتان به قدری توقع داشته باشید که او از پسِ آن برآید. نسبت به وی خوش‌بین باشید؛ زیرا داشتن نگاه خوش‌بینانه به زنده‌گی مشترک و همسر، باعث ایجاد آرامش و کاشتن بذر محبت و عاطفه در زنده‌گی مشترک می‌شود.
خوش‌قولی؛ یکی دیگر از بایدها در زنده‌گی مشترک ـ به ویژه زمانی که زوج‌ها در سال‌های اول زنده‌گی مشترک هستند ـ خوش‌قولی است.
درک متقابل؛ بهتر است برای وعده‌ها و قول‌های‌تان ارزش قایل شوید و خود را برای تحقق آن مسوول بدانید. خوش‌قولی نشانۀ تعهد و احساس مسوولیت طرفین به یک‌دیگر است. سعی کنید شنوندۀ خوبی برای همسرتان باشید و وقتی او صحبت می‌کند، با وی ارتباط چشمی برقرار کنید. بیشتر مردان عادت دارند به هنگام صحبت کردن همسرشان به فکر راه‌حل باشند در صورتی که بیشتر خانم‌ها در بیشتر موارد می‌خواهند احساسات‌شان را بیان کنند و از طرف مقابل حس همدردی و همدلی طلب می‌کنند.
بنابرین، سعی کنید منفعلانه به حرف‌های همسرتان گوش نکنید، بلکه با او همدلی و احساسات او را تایید کنید. بهتر است گاهی خود را جای همسرتان بگذارید و سعی کنید مشکلات را از زاویۀ دید او بررسی کنید. این مساله به شما کمک می‌کند که بهتر او را درک کنید. از خود بپرسید: «اگر من جای او بودم، چه می‌کردم.» اگر در مقطعی احساس کردید که همسرتان دلسرد و مایوس شده است، با جملات مهرآمیز او را دلگرم کنید. برای این کار به جملات و کلمات خاصی نیاز ندارید. همین اندازه که با یک تشکر بتوانید لبخندی روی لب او بنشانید، کافی است.
صداقت و راست‌گویی؛ افزون بر این‌که صداقت و راست‌گویی، بزرگ‌ترین سرمایۀ همسران در زنده‌گی مشترک است، فراموش نکنید که حتا اگر حقیقت به نفع شما نباشد، برای جلوگیری از لطمه به زنده‌گی مشترک، بهتر است صداقت و راست‌گویی را پیشه کنید؛ زیرا حقیقت تلخ یک مرحله از زنده‌گی و دروغ تمام مراحل زنده‌گی مشترک را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
شکی نیست که پای‌بندی به ارزش‌های دینی ازسوی زوج‌ها، به استحکام و دوام زنده‌گی مشترک می‌انجامد و نباید از آن غافل بود.
نبایدها در زنده‌گی مشترک
تکرار نکردن خطا؛ اگرچه نمی‌توان هیچ انسانی را یافت که در زنده‌گی مشترک خطا نکرده باشد، اما این خطا نیست که بنیان زنده‌گی را سست می‌کند، بلکه تکرار خطا و جبران نکردن آن است که باعث می‌شود زوج‌ها در طول زمان از یک‌دیگر دلسرد شوند.