نیروهای وابسته به ظاهر قدیر، معاون مجلس نماینده‌گان و نمایندۀ مردمِ ننگرهار، دیروز سرِ پنج عضوِ داعش را بریدند و سر و تن‌های آنان را در جادۀ عمومیِ ولسوالی اچین به نمایش گذاشتند. این برخورد درحالی صورت می‌گیرد که داعشی‌ها در افغانستان چنین اعمالی را بارها انجام داده و با روش‌های خشن و وحشت‌ناک، افرادِ بی‌گناهِ بی‌شماری را به قتل رسانده‌اند.
واضح است که ارعاب و هراس‌افکنی، یگانه‌تزِ داعش در برابرِ مردم و مخالفین‌شان است؛ اما این‌که چرا نیروهای مردمی به این رویکردِ داعشی و رقت‌انگیز دست یازیده‌اند، سوالی‌ست که باید پهلوهای آن را شکافت.
بارها دیده شده است که نیروهای امنیتی کشور، افراد طالبان را اسیر کرده و به دولت تحویل داده‌اند، اما دیری نگذشته که همۀ آن‌ها توسط آقای کرزی و یا هم آقای غنی از زندان رها و دوباره در خدمتِ استخبارات پاکستان، وارد میدانِ جنگ شده و به قتلِ سربازان امنیتیِ ما کمر بسته‌اند. مسلماً یکی از دلایلی که هرازگاهی موجب شده سربازن امنیتیِ ما در میدان‌های جنگ اسرای طالب را بکشند، به همین سیاستِ نادرست برمی‌گردد. همین اکنون برخی از سربازانِ ما به همین دلیل در زندان به‌سر می‌برند و خانواده‌های‌شان در بدترین حالت روزگار می‌گذرانند.
وقتی این مورد و مواردِ مشابه را مورد توجه قرار دهیم، درمی‌یابیم که انجام خشونت در برابر دشمن در میدان‌های جنگ، از این‌ بی‌توجهی‌ها و بی‌مهری‌ها در برابرِ رشادت‌های نیروهای امنیتی از سوی مقاماتِ دولت به‌ویژه ریاست‌جمهوری سرچشمه می‌گیرد. یعنی وقتی که سرباز احساس می‌کند که طالب و یا داعشی که هم‌سنگرش را شهید کرده و توسط او اسیر شده، به زودی مورد عفو و نوازشِ دولت قرار می‌گیرد و بارِ دیگر بلای جانِ او می‌گردد، سعی می‌کند خود مجری قانون شود و جانِ دشمن را بگیرد پیش از آن‌که دوباره در برابرِ وی سلاح بکشـد.
البته چنین فرمانی (تیرباران دشمن در میدان جنگ) بارها از طرف مقامات ارشدِ نظامی کشور از جمله وزیر داخله و رییس ستاد ارتش نیز صادر شده است. اما آن‌چه اکنون در ننگرهار در ولسوالی اچین روی داده، از نظر فُرم و صورت متفاوت است و حیثیتِ مقاومت‌های مردمیِ ضد داعش و طالب را به‌شدت صدمه می‌رساند.
بریدنِ سر دشمن، عملی به‌سانِ داعش است و از قساوتِ قلبِ فاعلِ آن حکایت می‌کند. این نمایشِ وحشت‌ناک جدا از آن‌که با کرامتِ انسانی و توصیه‌های اسلامیِ ما منافات دارد، اثری مخرب بر روح و روانِ جامعه می‌گذارد و به بازتولیدِ خشونت و توحش در سطوحِ دیگر منجر می‌گردد.
آنانی که دیروز سرشان توسط نیروهای ظاهر قدیر در ننگرهار بریده شده، درست است که افرادی جنایت‌کار و سزاوارِ مرگ بوده‌اند؛ اما عمل بالمثلِ نیروهای ظاهراً مردمیِ مبارزه علیه داعش و طالب، خط تمایز میانِ دشمنِ انسان‌ستیز و نیروهای انسان‌محور را کمرنگ و در نهایت، محـو می‌کند‌.
مثله کردن و گردن زدن، سنتِ طالبان و داعشیانِ تهی از انسانیت است؛ اگر نیروهای مخالفِ داعش نیز این سنت را پیشه کنند، خود بی‌آن‌که بخواهند، به جنسِ داعشیان درآمده‌اند. بنابراین، به تمامِ نیروهای مردمی‌یی که می‌خواهند در برابرِ تروریستانِ داعشی و طالبی مبارزه کنند، پیشنهاد می‌شود که حفظ کرامتِ انسانی و دستوراتِ اخلاقیِ اسلام را در میـدان نبرد فراموش نکنند و با پرهیز از گردن‌زنی و مثله کردنِ دشمن، وجه تمایزِ خود را با گروه‌های انسان‌سوز و انسانیت‌ستیز به نمایش بگذارند. در غیر آن، فرقِ زیادی میان داعش و آنان نخواهد بود!